Jadalne, o kształcie okrągłym lub gruszkowatym (średnica 3–10 cm), cienka i delikatna skórka, barwa – jasnozielona, żółta, czerwona lub różowa. Miąższ owocu jasny lub czerwonawy o silnym i charakterystycznym zapachu z małymi twardyminasionami.
Jadalne owoce gujawy pospolitej mają bardzo wysoką zawartośćwitaminy C (ok. pięć razy większą, niżpomarańcze). Zmniejsza się ona o około 20%, jeśli owoc jest zakonserwowany w syropie. Miąższ i nasiona owocu są też dobrym źródłempektyny[7].
Niektóre gatunki są uprawiane w wielu krajach tropikalnych ze względu na swoje owoce, które spożywa się na surowo lub używa do przygotowywania rozmaitych deserów, a takżegalaretek, soków, dżemów i słodyczy[8]. Z guawy przyrządza się takżeherbatę (owoce i liście).
Liście tej rośliny mają także właściwości lecznicze (działanie przeciwbiegunkowe i przeciwbakteryjne).
Liście i kora w medycynie ludowej są używane jako środek nadyzenterię.
↑Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989.ISBN 83-09-00256-4. Brak numerów stron w książce
↑Słownik botaniczny. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.). Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003.ISBN 83-214-1305-6. Brak numerów stron w książce
↑Psidium. [w:]The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-03-10]. (ang.).
↑TomT.SandersTomT. (red.),Czy wiemy, co jeść? Co pomaga a co szkodzi, 1997, s. 143,ISBN 83-905429-9-4.
↑GeoffreyG.BurnieGeoffreyG. i inni,Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005,ISBN 3-8331-1916-0,OCLC271991134.
