 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1952 | ||
| Wzrost | 180 | ||
| Gra | leworęczny, jednoręczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 1969 | ||
| Zakończenie kariery | 1992 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 62 | ||
| Najwyżej w rankingu | 2(30 kwietnia 1975) | ||
| Australian Open | W (1978, 1979) | ||
| Roland Garros | W (1977) | ||
| Wimbledon | QF (1975, 1976) | ||
| US Open | W (1977) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 16 | ||
| Najwyżej w rankingu | 13(21 maja 1979) | ||
| Australian Open | 2R (1977I) | ||
| Roland Garros | SF (1975) | ||
| Wimbledon | 3R (1976) | ||
| US Open | QF (1975) | ||
| |||
Guillermo Vilas (ur.17 sierpnia1952 wMar del Plata) –argentyńskitenisista, zwycięzca 4 turniejówwielkoszlemowych w grze pojedynczej, reprezentant wPucharze Davisa.
Guillermo Vilas jest najbardziej utytułowanym tenisistą w historii Argentyny[1]. Zwyciężył w 62 turniejach zawodowych, w tym 4 o randzie Wielgiego Szlema. Triumfował wFrench Open 1977,US Open 1977,Australian Open 1978 iAustralian Open 1979, stając się pierwszym zawodnikiem zAmeryki Południowej, który wygrał w zawodach tej kategorii[2]. Jest również finalistą 42 imprez. Wśród przegranych finałów Argentyńczyka sąFrench Open 1975,French Open 1978 iFrench Open 1982 orazAustralian Open 1977 ze stycznia. Najwyżej w rankinguATP World Tour był na 2. miejscu.
W grze podwójnej tenisista argentyński triumfował w 16 turniejach i 10 razy był finalistą.
W latach 1970–1984 reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. W 1981 Argentyna w składzie z Vilasem osiągnęła pierwszy finał w turnieju, ulegając ostatecznieStanom Zjednoczonym. Bilans Vilasa w zawodach w singlu to 45–10, a w deblu 12–14.
W 1991 roku uhonorowany został miejscem wMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3].
Do Vilasa należało kilka rekordów. Do kwietnia 2017 był zawodnikiem z największą liczbą tytułów singlowych na podłożu ziemnym[4]. Wynik ten poprawiłRafael Nadal. Nadal pobił też rekord 53 wygranych meczów z rzędu na cegle Vilasa w maju 2006[5].
W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Vilas został umieszczony na 24. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[6].
W lutym 2016 nazwano kort centralny obiektu Buenos Aires Lawn Tennis Club im. Guillermo Vilasa[1].
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 czerwca 1975 | French Open, Paryż | Ceglana |  Björn Borg | 2:6, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 9 stycznia 1977 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  Roscoe Tanner | 3:6, 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 czerwca 1977 | French Open, Paryż | Ceglana | Brian Gottfried | 6:0, 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 2. | 11 września 1977 | US Open, Forest Hills | Ceglana | Jimmy Connors | 2:6, 6:3, 7:6, 6:0 |
| Finalista | 3. | 11 czerwca 1978 | French Open, Paryż | Ceglana | Björn Borg | 1:6, 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 31 grudnia 1978 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  John Marks | 6:4, 6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 2 stycznia 1980 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | John Sadri | 7:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 4. | 24 maja 1982 | French Open, Paryż | Ceglana | Mats Wilander | 6:1, 6:7, 0:6, 4:6 |
| 1905–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 |
|
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 |
|
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
