 | |
 | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | Fiodor Fiodorowicz Dołgorukow |
| Żona | Maria Iwanowna Galicyna |
| Dzieci | Aleksy Dołgorukow |
| Odznaczenia | |
 | |
Grzegorz Fiodorowicz Dołgorukow (ros.Григорий Федорович Долгоруков) (ur.1656, zm.1723) –rosyjskigenerał, dyplomata, książę, poseł rosyjski wI Rzeczypospolitej w latach 1701–1706, 1709-1712 i 1715-1721, senator, tajny radca dworu.
Jego synem byłSiergiej Dołgorukow, również dyplomata rosyjski.
Mianowanykapitanem Pułku Preobrażeńskiego. Odznaczył się w walkach oAzow w latach 1695–1696, nagrodzony tytułem namiestnikaRostowa. W 1700 awansowany do rangi generała-adiutanta.
Będąc osobistym doradcąPiotra I, był faktycznie autorem kursu rosyjskiej polityki wobecPolski na początkuXVIII wieku.W 1704 był inicjatorem zawiązaniakonfederacji sandomierskiej w obronie zagrożonego tronuAugusta II. Po zawarciupokoju w Altranstädt w 1706 i abdykacji Augusta II opuścił Rzeczpospolitą.
W 1708 na czele wojsk rosyjskich brał udział w pustoszeniu dóbrhetmanaIwana Mazepy, gdy ten przeszedł na stronęSzwecji. W 1709 przeprowadził wybórIwana Skoropadskiego nahetmana Ukrainy Lewobrzeżnej.
Do dzisiaj niewyjaśniona pozostaje rola jaką odegrał w podburzeniu szlachty przeciwko obecności stacjonujących w Rzeczypospolitej wojsksaskich.Po zawiązaniu antysaskiejkonfederacji tarnogrodzkiej w 1715, która podkopała pozycję Augusta II, wystąpił w roli mediatora pomiędzy konfederatami i monarchą. Dzięki swoim zręcznym posunięciom dyplomatycznym, nie dopuścił do wmieszania się w konflikt państw trzecich i 13 lipca 1716 wystąpił na kongresie wLublinie jako jedyny arbiter wewnętrznego sporu Rzeczypospolitej. Pomagał mu w tym rosyjski rezydent przy hetmanie Sieniawskim,Aleksandr Daszkow. Był głównym architektem traktatu warszawskiego, podpisanego 3 listopada 1716, którego postanowienia zatwierdziłSejm niemy 1 lutego 1717.
W roku 1716 sprowadził wojska rosyjskie do Polski na życzenie Augusta II.
Dołgorukow pozyskał sobie w czasie misji do Polski zaufanie szlachty polskiej, która częściowo wpłynęła na jego światopogląd. Dzieci swoje Dołgorukow wychować kazał u warszawskich teatynów, a pod koniec lat dwudziestych cały klan Dołgorukowowów rozpoczął w Rosji walkę o zmianę ustroju państwa.
W 1721 roku Dołgorukow ujął i wysłał do Rosji agenta kozakóworlikowskichGrzegorza Hercyka. Było to pogwałcenie prawa RP. MarszałekJózef Wandalin Mniszech zaprotestował jednak zbyt późno, by nastąpiła zmiana stanu rzeczy. Pozostało więc jedynie zwrócić się do cara Piotra I o odwołanie Dołgorukowa, co wkrótce nastąpiło.
Był odznaczonyOrderem Orła Białego[1].
¹ – także dowódca wojsk; jego następcami byli: gen.Iwan Weymarn i gen.Aleksander Bibikow