 | |
| Historia | |
| Stocznia | Zakłady Bałtyckie,Petersburg |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Rosyjska Cesarska MW | |
| Wejście do służby | październik1900 |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu | złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa - 12 455 ton |
| Długość | 146,6 m |
| Szerokość | 20,9 m |
| Zanurzenie | 7,9 m |
| Napęd | |
| 3 pionowemaszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy łącznej 15 496KM, 32kotły parowe wodnorurkowe Belville, 3śruby napędowe | |
| Prędkość | 20węzłów |
| Zasięg | 8100 Mm przy prędkości 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 4 x 203 mm (4xI), 16 x 152 mm (16xI), 24 x 75 mm (24xI), 12 x 47 mm (12xI), 18 x 37 mm (18xI), 2 ckm 7,62 mm, 4wt 381 mm (stan na 1904; patrz w artykule) | |
| Załoga | 874 (927 w 1904) |
Gromoboj (ros. Громобой) –rosyjskikrążownik pancerny z okresuwojny rosyjsko-japońskiej i I wojny światowej.
Był to trzeci i ostatni z linii rozwojowej rosyjskichkrążowników pancernych, przeznaczonych dla służby na Dalekim Wschodzie. Stanowił dalsze rozwinięcie i ulepszenie konstrukcji krążownika „Rossija”, odróżniając się od niego przede wszystkim lepszą osłoną artylerii i zmianami w napędzie (trzy maszyny parowe o równej mocy zamiast dwóch głównych i jednej dla prędkości ekonomicznej). Mimo to, w porównaniu z zagranicznymi okrętami jego słabym punktem była ogólna koncepcja konstrukcyjna, wywodząca się jeszcze z krążownika „Riurik”, z opancerzeniem burt o małej powierzchni (pas pancerny o małej wysokości) i artylerią głównego kalibru umieszczoną w stanowiskach na burtach, przez cosalwę burtową okrętu stanowiła jedynie połowa artylerii, podczas gdy na świecie już powszechnie stosowano na okrętach tej klasy główną artylerię wwieżach. Zaletą był wielki zasięg pływania, odpowiedni dla planowanych działań krążowniczych. Do 1907 okręt klasyfikowany był w Rosji jako krążownik I rangi.
Okręt zaprojektowany i zbudowany został w stoczni Zakładów Bałtyckich wPetersburgu. Oficjalne położenie stępki miało miejsce 20 maja 1898 (7 maja według kalendarza juliańskiego), wodowano go 8 maja 1899 (26 kwietnia), budowę ukończono i okręt wszedł do służby we flocie rosyjskiej w październiku 1900.
Okręt wszedł w skład Eskadry Oceanu Spokojnego i w lipcu 1901 został przebazowany doWładywostoku. Po drodze, w maju 1901 złożył kurtuazyjną wizytę wAustralii z okazji ceremonii zwołania pierwszego parlamentu federalnego.
Podczaswojny japońsko-rosyjskiej wchodził w skład władywostockiego oddziału krążowników. Wraz z dwoma pozostałymi krążownikami pancernymi budowy Zakładów Bałtyckich prowadził działaniarajderskie na japońskich liniach komunikacyjnych. Odniósł uszkodzenia wbitwie pod Ulsan z japońskimi krążownikami 14 sierpnia 1904 (91 zabitych, 185 rannych). Podczas remontu działa 75 mm zastąpiono 6 działami 152 mm (według innych źródeł[jakich?] 4). Podczas dalszych działań wojny, nie uczestniczył w starciach, podobnie jak pozostałe władywostockie krążowniki. 24 maja 1905 został uszkodzony naminie koło wyspy Russkij, po czym był remontowany do września.
Po wojnie został przebazowany w kwietniu 1906 naMorze Bałtyckie. Do 1911 przechodził remont kapitalny wKronsztadzie. Brał udział wI wojnie światowej, bazując na Bałtyku. Był już wówczas przestarzały i nie uczestniczył w starciach z flotą niemiecką. Między innymi, uczestniczył w operacjach minowania. W latach 1915–1916 został przezbrojony i wzmocniono jego artylerię główną do 6 dział 203 mm (w miejsce dwóch dział 152 mm w kazamatach). Po bolszewickiejrewolucji październikowej w Rosji, w listopadzie 1917 przeszedł zHelsinek doKronsztadu (pochód ten posłużył za wzór dla późniejszego „lodowego pochodu” sił głównych Floty Bałtyckiej). W 1918 okręt odstawiono do rezerwy. W 1922 został sprzedany na złom do Niemiec, ale podczas holowania został wyrzucony na brzeg wawanporcie wLipawie i rozbił się, po czym został następnie rozebrany na miejscu.
(stal Harveya)
