Pierwsze nagrody Grammy zostały rozdane w 1959 roku, a rok później ceremonia była częściowo transmitowana w telewizji, w programieSunday ShowcaseNBC. Do 1971 roku gale odbywały się zarówno w Los Angeles, jak i w Nowym Jorku, przez co artyści mogli decydować, gdzie będą obecni. Prawa do emitowania ceremonii kupiłPierre Cossette, który zorganizował pierwszą całościową transmisję na żywo w telewizji[1]. W 1973 roku prawa te nabyła telewizjaCBS, a gale zaczęły odbywać się wNashville. W odpowiedzi konkurencyjnaABC zapoczątkowałaAmerican Music Award.
Statuetka z pozłacanymgramofonem (patefonem), jestwytwarzana ręcznie przez Billings Artworks zRidgway (Colorado, USA). W 1990 roku został zmienionystop metali na wytrzymalszy, aby uniknąć uszkodzeń. Jednocześnie stała się większa i cięższa[2]. Statuetka jest składana z części orazzłocona. Nagrodygraweruje się zwycięzcom po ogłoszeniu decyzji National Academy of Recording Arts and Sciences. Dlatego w ceremoniach wręcza się okolicznościową nagrodę przechodnią, używaną tylko ceremonialnie. Właściwa Grammy Award jest grawerowana później, po ceremonii, informacjami za co, komu i kiedy[3].
Cztery najważniejsze kategorie, zwane obszarem generalnym, nie są zaliczane do jakiegokolwiek gatunku.
Album roku – nagradza wykonawcę oraz zespół produkcyjny całego albumu.
Nagranie roku – nagradza wykonawcę oraz zespół produkcyjny danego nagrania.
Piosenka roku – nagradza autorów/kompozytorów piosenki.
Najlepszy nowy artysta – nagradza wykonawcę, który wydał w określonym czasie swoje pierwsze dzieło, które zapewniło mu rozpoznawalność (zdarza się jednak, że dane wydawnictwo nie musi być debiutanckim).
Inne nagrody przyznawane są artystom oraz zespołom produkcyjnym w wyszczególnionych gatunkach. Poza tym wyróżniane są m.in. projekty artystyczne oraz widea. Specjalne nagrody Grammy wręczane są za długoletni wkład wprzemysł muzyczny.
Kandydatów do nominacji mogą zgłaszać zarówno wytwórnie muzyczne, jak i indywidualne osoby. Propozycje są wprowadzane za pośrednictwem Internetu, a następnie kopia, na przykład piosenki, musi być wysłana do National Academy of Recording Arts and Sciences. Po dokonaniu zgłoszenia jego przedmiot jest następnie oceniany przez ponad 150 ekspertów z przemysłu muzycznego. Działania przeprowadzane są wyłącznie by sprawdzić, czy praca nadaje się do rywalizacji, lub określić, czy została przypisana do dobrej kategorii. Następnie członkowie Akademii głosują wyłącznie w swoich kategoriach eksperckich, w maksymalnie dziewięciu dziedzinach nominacji. Do każdej kategorii może być nominowanych wyłącznie pięć przedmiotów; nominacje otrzymują te, które zdobyły najwięcej głosów. Jeśli w procesie głosowania dojdzie do remisu, do jednej kategorii może być nominowanych więcej niż pięćdzieł. Po ogłoszeniu kompletnej listy nominacji, do członków Akademii wysyłane są formularze do ostatecznego głosowania. Mogą oni głosować w ogólnych kategoriach, a także w nie więcej niż ośmiu z 30 obszarów gatunków. Głosy liczone są przezDeloitte,przedsiębiorstwo świadczące usługi doradcze i audytorskie[6]. Członkowie Akademii są zobowiązani do opierania swych głosów wyłącznie na jakości; nie powinni sugerować się sprzedażą, pozycjami na listach, osobistymi upodobaniami, preferencjami regionalnymi lub lojalnością wobecwytwórni muzycznej. Zabronione jest również przyjmowanie prezentów. Zwycięzców ogłasza się podczas ceremonii, a wyniki głosowania są wcześniej trzymane w tajemnicy. Statuetkę otrzymuje ten, kto zdobył najwięcej głosów w danej kategorii; istnieje możliwość remisu.
Z 35 nagrodami Grammy,Beyoncé jest artystką z największą liczbą statuetek[7].U2, z 22 nagrodami, utrzymuje rekord wśród zespołów, aChicagowska Orkiestra Symfoniczna jest rekordzistą wśród wszystkich grup muzycznych, zdobywając 60 statuetek[8].
Część artystów wyraziła swoje wątpliwości wobec natury Grammy. Kiedy zespółPearl Jam wygrał w 1996 roku w kategorii najlepszy utwór hardrockowy, wokalistaEddie Vedder powiedział na scenie: „Nie wiem, co to oznacza. Myślę, że nic”.
Maynard James Keenan, lider grupyTool, nie pojawił się na ceremonii, na której zespół dostał statuetkę, tłumacząc: "Myślę, że Grammy to nic innego niż gigantyczna maszyna promocyjna przemysłu muzycznego. Zniżają się do małego intelektu i karmią masy. Nie honorują artystów za to, co stworzyli. To przemysł muzyczny, wyróżniający sam siebie. O to w tym chodzi."[9]
Pojawiały się również głosy krytyki ze względu na przyznawanie większej liczby nagród, niż jest to konieczne; niektóre kategorie uznano za „zapełniacze”[10].
Bono (U2) był na początku swojej kariery krytyczny wobec Nagród Grammy, jednak później docenił ich znaczenie: „Było tu wszystko: wściekłość, miłość, wybaczenie, rodzina, społeczność i najgłębsze poczucie historii… Była tu pełna siła amerykańskiej muzyki, wyzywająca moją arogancję. Oglądałem dalszą część show z nowym spojrzeniem. Grammy zaprosiły jazz, country, rocka i soul na jedną arenę.”[11].
2012 – w kategoriiBest Classical Compendium (Najlepsze kompendium muzyki klasycznej) za płytę z dziełami Krzysztofa Pendereckiego: Fonogrammi, Koncert na róg, Partita, Przebudzenie Jakuba, Anaklasis, De natura sonoris.
2014 – w kategoriiBest Large Jazz Ensemble Album(Najlepszy Album Dużego Zespołu Jazzowego) za płytęNight in Calisia, nagraną wspólnie z trębaczem Randy Breckerem, OrkiestrąFilharmonii Kaliskiej i Włodek Pawlik Trio.
1988 – w kategoriiBest Classical Contemporary Composition Najlepszakompozycja współczesna muzyki klasycznej) za płytę z własnym Koncertem wiolonczelowym nr 2 w wykonaniuMstisława Roztropowicza i Philharmonia Orchestra
1999 – w kategoriiBest Classical Contemporary Composition (Najlepsza kompozycja współczesna muzyki klasycznej) za płytę z własnym Koncertem skrzypcowym nr 2 w wykonaniuAnne-Sophie Mutter iLondon Symphony Orchestra.
2001 – w kategoriiBest Choral Composition (Najlepsza kompozycja na chór) za płytę z nagraniem własnegoCredo.
2017 – w kategoriiBest Choral Performance (Najlepsze wykonanie chóralne) za płytęPenderecki Conducts Penderecki Vol. 1 w wykonaniu Chóru i Orkiestry Filharmonii Narodowej oraz solistów: Agnieszki Rehlis, Johanny Rusanen i Nikolaya Didenko pod dyrekcją kompozytora.
2012 – w kategoriiBest Classical Compendium (Najlepsze kompendium muzyki klasycznej) za płytę z dziełami Krzysztofa Pendereckiego: Fonogrammi, Koncert na róg, Partita, Przebudzenie Jakuba, Anaklasis, De natura sonoris.
2012 – w kategoriiBest Classical Compendium (Najlepsze kompendium muzyki klasycznej) za płytę z dziełami Krzysztofa Pendereckiego: Fonogrammi, Koncert na róg, Partita, Przebudzenie Jakuba, Anaklasis, De natura sonoris w wykonaniuOrkiestry Filharmonii Narodowej.
W latach 1959–1970, kiedy gale nie były transmitowane w telewizji, ceremonia odbywała się w kilku miejscach tego samego dnia, a artyści wybierali, gdzie się pojawią.
Grammy Awards, nagrody z lat 1958-2013. Uwaga: daty są przesunięte o rok w górę (rok ogłoszenia wyników) w porównaniu do grammy.com (ostatni rok w którym nominowano kandydatów) - np. rok 2009 z MetroLyrics na grammy.com jest z datą 2008, MetroLyrics, 13 maja 2013 [dostęp 2021-10-22] [zarchiwizowane 2013-05-13](ang.).
