 | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 września 1971 | ||||||||||||
| Wzrost | 193 cm | ||||||||||||
| Gra | leworęczny, oburęczny bekhend | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 1988 | ||||||||||||
| Zakończenie kariery | 2004 | ||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 22 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 2(4 lipca 1994) | ||||||||||||
| Australian Open | QF (1989, 1994, 1997) | ||||||||||||
| Roland Garros | QF (1990, 1992, 1994) | ||||||||||||
| Wimbledon | W (2001) | ||||||||||||
| US Open | SF (1996) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 9 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 20(6 stycznia 1992) | ||||||||||||
| Australian Open | 2R (1990, 1994) | ||||||||||||
| Roland Garros | F (1990, 1999) | ||||||||||||
| Wimbledon | 3R (1989, 1993) | ||||||||||||
| US Open | QF (1997) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||
 | |||||||||||||
| |||||||||||||
Goran Simun Ivanišević (ur.13 września1971 wSplicie) –chorwackitenisista i trener tenisa.
W zawodowym gronie tenisistów zadebiutował w 1988 roku, natomiast ostatni mecz w karierze rozegrał podczasWimbledonu 2004 przegrywając w 3 rundzie zLleytonem Hewittem.
Ivanišević w 2001 roku został zwycięzcąWimbledonu w grze pojedynczej, a w latach 1992, 1994 i 1998 był finalistą tej imprezy. Łącznie w singlu został mistrzem 22 turniejów rangiATP World Tour z 49 rozegranych finałów. W każdym z turniejów zaliczanych doWielkiego Szlema dochodził co najmniej do ćwierćfinału. W klasyfikacji ATP najwyżej był na 2. miejscu 4 lipca 1994 roku.
W grze podwójnej tenisista chorwacki jest 2–krotnym finalistąFrench Open, w latach 1990 i 1999. W sumie wygrał 9 turniejów ATP World Tour w tej konkurencji, a w dalszych 10 przegrał finały. W zestawieniu ATP deblistów najwyżej zajmował 20. pozycję 6 stycznia 1992 roku.
Wielokrotnie w latach 1988–2003 reprezentował Chorwację (wcześniej Jugosławię) wPucharze Davisa, grając w sumie w 63 meczach i odnosząc 48 zwycięstw.
W 1992 roku zdobył brązowe medale w singlu i deblu naigrzyskach olimpijskich w Barcelonie.
W 2020 został uhonorowany miejscem wMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].
Kiedy awansował do finału naWimbledonie 1992, pokonując po drodze m.in.Pete’a Samprasa, stał się w oczach specjalistów kandydatem do wygrania turnieju[2]. Jego gra znakomicie pasowała do nawierzchni trawiastej, co potwierdził już w sezonie 1991 wygraną wManchesterze[3]. Ivanišević przegrał jednak wimbledoński finał zAndre Agassim, a w kolejnych latach nastąpiła dominacja Samprasa na kortach londyńskich. Dwukrotnie Ivanišević był finałowym przeciwnikiem Samprasa. W finaleWimbledonu 1994 przegrał w trzech setach, a w finaleWimbledonu 1998, w pięciu[4][5].
Swego czasu 2. tenisista świata – od sezonu 1998 grał mniej skutecznie. W tymże roku wygrał turniej wSplicie, potem nie dochodził do finałów turniejowych i wydawało się, że jego szansa na wielkoszlemowe zwycięstwo minęła. Ivanišević wypadł z czołowej setki rankingu światowego, kontuzjowane ramię, dzięki któremu w całej karierze zaserwował kilkanaście tysięcy asów, wciąż bolało i wymagało operacji[6].
W 2001 organizatorzy Wimbledonu przyznali mu za dawne zasługidziką kartę. Stoczył tam kilka zaciętych spotkań, eliminując kolejnoFredrika Jonssona,Carlosa Moyę,Andy’ego Roddicka,Grega Rusedskiego,Marata Safina i w półfinaleTima Henmana. Odniósł również końcowy sukces, pokonując w pięciu setachPatricka Raftera, stając się pierwszym wielkoszlemowym mistrzem w historii startującym z dziką kartą[7]. Mecz finałowy, ze względu na warunki atmosferyczne, odbył się nie w niedzielę, a w poniedziałek i zakończył się po 5 setach na korzyść Ivaniševicia (9:7 w ostatnim secie dla Chorwata)[8]. Na trybunach zasiedli głównie kibice obu tenisistów, co sprawiło, że było kolorowo, niezwykle głośno, z pogwałceniem tradycyjnego kibicowania na Wimbledonie[9]. Dzięki temu triumfowi Ivanišević zagrał w kończącym sezon turniejuATP Finals, a w rankingu awansował ze 125. na 16. miejsce w klasyfikacji ATP.
Kontuzja uniemożliwiła mu występ w obronie tytułu w kolejnym sezonie, również w 2003 roku zabrakło Ivaniševica na Wimbledonie[7]. Przed turniejem w 2004, nękany od kilku sezonów kontuzjami, zapowiedział, że kończy karierę[10]. Zdołał dotrzeć do 3 rundy, pokonującMichaiła Jużnego orazFilippo Volandriego. Uległ byłemu mistrzowi Wimbledonu,Lleytonowi Hewittowi.
Goran Ivanišević odniósł 22 turniejowe zwycięstwa w grze pojedynczej, a w dalszych 27 przegrywał w finałach. Wygrywał m.in. znane turnieje, jakSztokholm (1992),Paryż (hala, 1993),Kitzbühel (1994),Wiedeń (1997). W 1995 roku zdobyłPuchar Wielkiego Szlema, a w kolejnym sezonie został finalistą tych zawodów. Kilkakrotnie kwalifikował się do turnieju ATP Finals, 3–krotnie awansując do półfinału.
W grze podwójnej również odnosił sukcesy, wygrywając 9 imprez ATP World Tour, w tym zawody seriiATP Masters Series wRzymie startując zOmarem Camporese. W 1990 został finalistąFrench Open w parze zPetrem Kordą. Wynik ten powtórzył w 1999 partnerującJeffowi Tarango. Oprócz finałów w Paryżu został finalistą 8 innych imprez ATP World Tour.
Reprezentował Jugosławię i Chorwację na igrzyskach olimpijskich w 1988, 1992, 1996 i 2000[11]. Był brązowym medalistą w grze pojedynczej i podwójnej (zGoranem Prpiciem) w 1992 wBarcelonie. Był także chorążym swoich ekip olimpijskich w Seulu i Barcelonie. W 1990 z Goranem Prpiciem iSlobodanem Živojinoviciem zdobyłDrużynowy Puchar Świata. W 1996, występując zIvą Majoli, został zwycięzcąPucharu Hopmana. Wielokrotnie reprezentował kraj wPucharze Davisa w singlu i deblu. Już po zakończeniu kariery znalazł się w reprezentacji powołanej na pierwszy w historii Chorwacji finał Pucharu Davisa w grudniu 2005, jednak w decydującym, zwycięskim meczu przeciwko Słowacji nie wystąpił[12].
W swoim kraju cieszył się, i wciąż cieszy, ogromną popularnością. Był zawodnikiem leworęcznym, na początku lat 90. regularnie zdobywającym najwięcej punktów bezpośrednio z serwisu w męskim cyklu rozgrywek zawodowych. Dysponował również dużym wyczuciem wolejowym; wielokrotnie zdobywał aplauz widowni efektownymi, akrobatycznymi zagraniami przy siatce[7].
Od września 2013 do lipca 2016 roku był treneremMarina Čilicia doprowadzając go do zwycięstwa wUS Open 2014[13]. W sierpniu zaczął współpracę jako szkoleniowiec zTomášem Berdychem[14].30 czerwca 2019 roku Novak Djoković potwierdził, że dodał Ivaniševicia do swojego zespołu trenerskiego.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 28 maja 1989 | Florencja | Ceglana |  Horacio de la Peña | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 20 maja 1990 | Umag | Ceglana |  Goran Prpić | 3:6, 6:3, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 22 lipca 1990 | Stuttgart | Ceglana | Guillermo Pérez Roldán | 6:7, 6:1, 6:4, 7:6 |
| Finalista | 3. | 26 sierpnia 1990 | Long Island | Twarda |  Stefan Edberg | 6:7, 3:6 |
| Finalista | 4. | 16 września 1990 | Bordeaux | Ceglana |  Guy Forget | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 30 września 1990 | Bazylea | Twarda (hala) |  John McEnroe | 7:6, 6:4, 6:7, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 23 czerwca 1991 | Manchester | Trawiasta | Pete Sampras | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 6. | 18 sierpnia 1991 | New Haven | Twarda |  Petr Korda | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 3. | 5 stycznia 1992 | Adelaide | Twarda | Christian Bergström | 1:6, 7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 7. | 9 lutego 1992 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Omar Camporese | 6:3, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 23 lutego 1992 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 8. | 5 lipca 1992 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Andre Agassi | 7:6(8), 4:6, 4:6, 6:1, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 11 października 1992 | Sydney | Twarda (hala) | Stefan Edberg | 6:4, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 1 listopada 1992 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Guy Forget | 7:6(2), 4:6, 7:6(5), 6:2 |
| Finalista | 9. | 10 stycznia 1993 | Doha | Twarda |  Boris Becker | 6:7(4), 6:4, 5:7 |
| Finalista | 10. | 16 maja 1993 | Rzym | Ceglana | Jim Courier | 1:6, 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 7. | 19 września 1993 | Bukareszt | Ceglana |  Andriej Czerkasow | 6:2, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 8. | 24 października 1993 | Wiedeń | Dywanowa (hala) |  Thomas Muster | 4:6, 6:4, 6:4, 7:6(3) |
| Finalista | 11. | 31 października 1993 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Michael Stich | 6:4, 6:7(6), 6:7(3), 2:6 |
| Zwycięzca | 9. | 7 listopada 1993 | Paryż | Twarda (hala) |  Andrij Medwediew | 6:4, 6:2, 7:6(2) |
| Finalista | 12. | 20 lutego 1994 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | 6:4, 4:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 13. | 3 lipca 1994 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Pete Sampras | 6:7(2), 6:7(5), 0:6 |
| Zwycięzca | 10. | 7 sierpnia 1994 | Kitzbühel | Ceglana | Fabrice Santoro | 6:2, 4:6, 4:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 14. | 18 września 1994 | Bukareszt | Ceglana | Franco Davín | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 16 października 1994 | Tokio | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 15. | 30 października 1994 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Boris Becker | 6:4, 4:6, 3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 16. | 14 maja 1995 | Hamburg | Ceglana | Andrij Medwediew | 3:6, 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 12. | 17 grudnia 1995 | Monachium | Dywanowa (hala) | Todd Martin | 7:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 17. | 14 stycznia 1996 | Sydney | Twarda | Todd Martin | 7:5, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 4 lutego 1996 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) | Cédric Pioline | 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 14. | 18 lutego 1996 | Dubaj | Twarda |  Albert Costa | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 18. | 25 lutego 1996 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Michael Stich | 3:6, 2:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 15. | 3 marca 1996 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Marc Rosset | 6:3, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 16. | 10 marca 1996 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Jewgienij Kafielnikow | 6:4, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 19. | 31 marca 1996 | Miami | Twarda | Andre Agassi | 0:3 krecz |
| Finalista | 20. | 18 sierpnia 1996 | Indianapolis | Twarda | Pete Sampras | 6:7(3), 5:7 |
| Zwycięzca | 17. | 10 listopada 1996 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jewgienij Kafielnikow | 3:6, 6:1, 6:3 |
| Finalista | 21. | 8 grudnia 1996 | Monachium | Dywanowa (hala) | Boris Becker | 3:6, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 18. | 2 lutego 1997 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) |  Greg Rusedski | 7:6(4), 4:6, 7:6(6) |
| Finalista | 22. | 16 lutego 1997 | Dubaj | Twarda | Thomas Muster | 5:7, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 19. | 2 marca 1997 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Sergi Bruguera | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 23. | 15 czerwca 1997 | Londyn | Trawiasta |  Mark Philippoussis | 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 20. | 12 października 1997 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Greg Rusedski | 3:6, 6:7(4), 7:6(4), 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 21. | 8 lutego 1998 | Split | Dywanowa (hala) | Greg Rusedski | 7:6(3), 7:6(5) |
| Finalista | 24. | 5 lipca 1998 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Pete Sampras | 7:6(2), 6:7(9), 4:6, 6:3, 2:6 |
| Finalista | 25. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda |  Karol Kučera | 4:6, 7:5, 2:6 |
| Finalista | 26. | 11 października 1998 | Szanghaj | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 6:4, 1:6, 2:6 |
| Finalista | 27. | 15 listopada 1998 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jewgienij Kafielnikow | 6:7(2), 6:7(5) |
| Zwycięzca | 22. | 8 lipca 2001 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Patrick Rafter | 6:3, 3:6, 6:3, 2:6, 9:7 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 2. | 23 października 1988 | Frankfurt | Dywanowa (hala) | Rudiger Haas | Jeremy Bates Tom Nijssen | 1:6, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1 października 1989 | Palermo | Ceglana | Diego Nargiso | Peter Ballauff Rudiger Haas | 2:6, 7:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 18 lutego 1990 | Bruksela | Dywanowa (hala) |  Balázs Taróczy | Emilio SánchezSlobodan Živojinović | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 3. | 10 czerwca 1990 | French Open, Paryż | Ceglana | Petr Korda | Sergio Casal Emilio Sánchez | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 4. | 19 sierpnia 1990 | New Haven | Twarda | Petr Korda | Jeff BrownScott Melville | 6:2, 5:7, 0:6 |
| Zwycięzca | 2. | 10 lutego 1991 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Omar Camporese | Tom NijssenCyril Suk | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 19 maja 1991 | Rzym | Ceglana | Omar Camporese | Luke JensenLaurie Warder | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 23 czerwca 1991 | Manchester | Trawiasta | Omar Camporese | Nick BrownAndrew Castle | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 5. | 21 lipca 1991 | Stuttgart | Ceglana | Omar Camporese | Wally Masur Emilio Sánchez | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 5 stycznia 1992 | Adelaide | Twarda | Marc Rosset | Mark KratzmannJason Stoltenberg | 7:6, 7:6 |
| Finalista | 6. | 14 czerwca 1992 | Londyn | Trawiasta | Diego Nargiso | John FitzgeraldAnders Järryd | 4:6, 6:7 |
| Finalista | 7. | 16 kwietnia 1995 | Barcelona | Ceglana | Andrea Gaudenzi | Trevor KronemannDavid Macpherson | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 8. | 6 sierpnia 1995 | Los Angeles | Twarda | Scott Davis |  Brent HaygarthKent Kinnear | 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 6. | 17 września 1995 | Bordeaux | Twarda |  Saša Hiršzon | Henrik HolmDanny Sapsford | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 3 marca 1996 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Andrea Gaudenzi | Guy ForgetJakob Hlasek | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 2 lutego 1997 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) | Saša Hiršzon | Brent HaygarthMark Keil | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 16 lutego 1997 | Dubaj | Twarda | Sander Groen | Sandon Stolle Cyril Suk | 7:6, 6:3 |
| Finalista | 9. | 6 czerwca 1999 | French Open, Paryż | Ceglana | Jeff Tarango |  Mahesh BhupathiLeander Paes | 2:6, 5:7 |
| Finalista | 10. | 1 sierpnia 1999 | Los Angeles | Twarda | Brian MacPhie |  Byron BlackWayne Ferreira | 2:6, 6:7(4) |
| Turniej | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | QF | 1R | 3R | 2R | – | QF | 1R | 3R | QF | 1R | – | 2R | – | 2R | – | – | 19–11 |
| French Open | – | 4R | QF | 2R | QF | 3R | QF | 1R | 4R | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | – | – | 21–12 |
| Wimbledon | 1R | 2R | SF | 2R | F | 3R | F | SF | QF | 2R | F | 4R | 1R | W | – | – | 3R | 49–14 |
| US Open | – | 2R | 3R | 4R | 3R | 2R | 1R | 1R | SF | 1R | 4R | 3R | 1R | 3R | – | – | – | 21–13 |
| Bilans spotkań | 0–1 | 9–4 | 11–4 | 7–4 | 13–4 | 5–3 | 14–4 | 5–4 | 14–4 | 5–4 | 9–4 | 5–3 | 1–4 | 9–1 | 1–1 | 0–0 | 2–1 | 110–50 |
| Turniej | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 1R | 2R | 1R | 1R | – | 2R | – | – | 1R | 1R | – | 1R | 2–7 |
| French Open | 3R | F | 2R | 1R | QF | – | – | – | 1R | 1R | F | 2R | 17–9 |
| Wimbledon | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | – | – | – | – | – | – | – | 5–5 |
| US Open | 3R | 2R | 2R | 2R | 2R | – | – | 2R | QF | 1R | 1R | – | 10–8 |
| Bilans spotkań | 6–4 | 7–4 | 3–4 | 1–4 | 6–2 | 1–0 | 0–0 | 1–1 | 3–3 | 0–3 | 5–2 | 1–2 | 34–29 |
| Złoci medaliści | |
|---|---|
| Srebrni medaliści | |
| Brązowi medaliści |
|
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
|
|
Przekreślone nazwisko oznacza unieważnioną nagrodę
|
