 Griffon nivernais | |
| Inne nazwy | Griffon Nivernais, Chien de Pays, Szorstkowłosy gończy z Nivernais |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | 53–62cm |
| Masa | 23–25kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa VI, Sekcja 1, |
| UKC | Grupa 2 – Scenthound |
| Wzorce rasy | |
Gończy z Nivernais –rasa psa, należąca do grupypsów gończych, i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlegapróbom pracy[1].
Griffon nivernijski pochodzi od dawnych celtyckich psów gończych„Ségusiens”, które były używane do polowań przez Galów w okresie podboju Galii. Następnie psy te były krzyżowane z psami sprowadzonymi z wypraw krzyżowych przezŚwiętego Ludwika, a z krzyżówek tych otrzymano Szare psy św. Ludwika –„Chiens Gris de Saint Louis”, uważane dzisiaj za bezpośrednich przodków griffona nivernijskiego. Były one duże, szybkie i wytrwałe, trudne w dyscyplinie, i zajadłe. Szary pies św. Ludwika używany przede wszystkim do polowań na dziki i wilki był bardzo popularny przez 200 lat aż do panowania Ludwika XI, lecz został opuszczony na korzyść białych psów królewskich – „Chien Blanc”. Jednak niektórzy hodowcy z Nivernais nadal trzymali te psy, aż do czasurewolucji francuskiej, gdy wydawało się, że rasa zniknęła. Sto lat później ostatni przedstawiciele szarych psów były prawdopodobnie krzyżowane z Griffons de Bresse. Pod koniec XIX i na początku XX wieku Griffon Nivernais otrzymał krewFoxhounda iVendéen poprawiając swoją wielkość i prędkość. Mieszańce Vendéen z Nivernais zwłaszcza krzyżowane z Psem Świętego Huberta dały początek rasieOtterhound, którą ponownie wykorzystano dla griffona nivernijskiego.
Pysk długi i szeroki, długie uszy, zbliżone kształtem do stożka.
Szata jest długa, twarda i szorstka w dotyku, sprawia wrażenie „rozczochranej”.
Umaszczenie jest najczęściej szare lub płowe, może być też złote.
Niektóre cechy jego charakteru są zrozumiałe przez styl w jakim poluje. Jest to pies dość uparty, zajadły, niezależny i trudny do dużego, grupowego polowania. Wielokrotnie dowiódł swojego sprytu i zaangażowania przez co może być swobodnie używany w małych grupach. Ma ogromną siłę przebicia, jest odporny na trudne warunki pogodowe i terenowe. Wykorzystywany do polowania na dziki, gdzie ryzyko wzbudza jego agresję. Może być trudny do poskromienia w młodym wieku, ale są to psy inteligentne, ich bezgraniczna pasja do polowania w połączeniu z silnym charakterem wymaga zdecydowanego, spokojnego zachowania.
Pies przeznaczony przede wszystkim do polowania na dziki.