 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Dystrykt | |||
| Poddystrykt | |||
| Samorząd Regionu | |||
| Wysokość | 115 m n.p.m. | ||
| Populacja (2013) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy | +972 4 | ||
| Kod pocztowy | 19225 | ||
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |||
Położenie na mapie Izraela  | |||
 32°33′20″N 35°11′55″E/32,555556 35,198611 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Giwat Oz (hebr. גבעת עוז;ang. Giv'at Oz;pol.Silne Wzgórze) –kibuc położony wSamorządzie Regionu Megiddo, wDystrykcie Północnym, wIzraelu. CzłonekRuchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Kibuc jest położony na wysokości od 100 do 125 metrówn.p.m. na zachodniej krawędziDoliny Jezreel, na północyIzraela. Leży ona na północno-wschodnich zboczach wzgórz, które zamykają od południaWadi Ara. Okoliczny teren opada w kierunku północno-wschodnim do Doliny Jezreel. Wzgórza są zalesione, natomiast dolina stanowi płaski intensywnie eksploatowany rolniczo teren. Przez środek kibuc przepływa strumień Susa. Natomiast na północ od osady przepływa strumień Ba'ana, a na południu strumień Rimonim. W otoczeniu kibucu Giwat Oz znajduje się miejscowośćMa’ale Iron, kibucMegiddo, oraz moszawyHa-Jogew iMele’a. Na północy jestport lotniczy Megiddo, a na południowym wschodziebaza wojskowa Salem. W odległości 1 km na południowy wschód od kibucu przebiegamur bezpieczeństwa, oddzielający terytoriumAutonomii Palestyńskiej od Izraela[1]. Po stronie palestyńskiej jest wioskaZububa.
Giwat Oz jest położony wSamorządzie Regionu Megiddo, wPoddystrykcie Jezreel, wDystrykcie Północnym Izraela.
Na początku XX wieku rozpoczęło sięosadnictwo żydowskie w Palestynie. Realizując planyŚwiatowej Organizacji Syjonistycznej, różneżydowskie organizacjesyjonistyczne od 1910 roku wykupywały grunty w Dolinie Jezreel. W wynikuI wojny światowej w 1918 roku całaPalestyna przeszła podpanowanie Brytyjczyków, którzy w 1922 roku formalnie utworzyli na tym obszarzeMandat Palestyny. Umożliwiło to w kolejnych latach dalszy rozwój osadnictwa żydowskiego, jednak utworzenie nowej osady rolniczej w pobliżu Wadi Ara było utrudnione przez bliskość licznych społecznościarabskich. W poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającegokonfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjętaRezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że obszar ten miał znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[2]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchuwojny domowej w Mandacie Palestyny. Na samym jej początku siłyArabskiej Armii Wyzwoleńczej zajęły pobliskie wioski i sparaliżowały żydowską komunikację w całym regionie. Dopiero działania izraelskiej armii podjęte na początkuI wojny izraelsko-arabskiej zabezpieczyły Dolinę Jezreel, stwarzając warunki do dalszego rozwoju tutejszych osiedli. W takich okolicznościach w 1949 roku powstał kibuc Giwat Oz.
Grupa założycielska kibucu zawiązała się jeszcze przed 1948 rokiem. W jej skład weszli żydowscy imigranci zWęgier, którzy przeszli tragedięHolocaustu. Byli oni związani z młodzieżowym ruchem syjonistycznymHa-Szomer Ha-Cair. Po przybycie do Mandatu Palestyny zamieszkali w kibucachSza’ar ha-Golan iHa-Zore’a, gdzie przeszli szkolenie rolnicze oraz zdobyli potrzebne doświadczenie. Po zakończeniu I wojny izraelsko-arabskiej, w 1949 roku założyli swój własny kibuc. Był on położony w bezpośrednim sąsiedztwielinii zawieszenia broni zJordanią, w otoczeniu licznych arabskich wiosek w Wadi Ara. Nazwa kibucu Giwat Oz (pol.Silne Wzgórze) nawiązywała do pewnej historii z okresu wojny - oddziałHagany został wysłany w ten rejon z zadaniem wysadzenia mostu. Po podłożeniu ładunków wybuchowych, dowódca odesłał swoich żołnierzy, ale bomba z jakiś powodów nie wybuchła. Porucznik Amos dokończył działa samodzielnie, oddając jednak przy tym własne życie. Wysadzenie mostu zamknęło drogę natarcia arabskim wojskom. W ten sposób upamiętniono bohaterstwo porucznika Amosa[3].
W pierwszych latach mieszkańcy kibucu borykali się z dużymi trudnościami braku wody. Dostarczano ją w cysternach z pobliskiego miastaAfula. Dopiero w 1953 roku zrobiono odwierty, zapewniając osadzie wodę pitną. Umożliwiło to budowę wodociągu, oraz rozwój rolnictwa i hodowlę bydła. W 1959 i 1963 roku do kibucu dołączyła grupa imigrantów zBrazylii, a następnie zArgentyny. Na początku XXI wieku kibuc przeszedł częściowąprywatyzację[4][5].
Większość mieszkańców kibucu jestŻydami, jednak nie wszyscy identyfikują się zjudaizmem. Tutejsza populacja jest świecka[6][7]:
Gospodarka kibucu opiera się na intensywnymrolnictwie. Uprawy rolne rozciągają się na około 6000hektarach (ciecierzyca,słonecznik,kukurydza,groch,pszenica,cebula,czosnek,melony iarbuzy). Plantacjamigdałowców zajmuje 800 akrów i przynosi około 70 ton migdałów rocznie. Dodatkowo jest tutaj farma drobiu i hodowla bydła mlecznego. Stodoła liczy około 600 krów, które produkują około 6,5 mln litrów mleka rocznie[8]. ZakładSandry Cakes powstał jako mała piekarnia, ale z biegiem lat rozrósł się w dużą fabrykę produkującą dziesiątki ciast i ciasteczek[9]. SpółkaAromor Flavors and Fragrances jest niewielkim zakładem chemicznym produkującym aromaty zapachowe i smakowe[10]. W kibucu znajduje się przychodnia zdrowia z kliniką stomatologiczną, sklep wielobranżowy, stacja benzynowa i warsztat mechaniczny.
Z kibucu wyjeżdża się na wschód nadrogę nr 66, którą jadąc na południowy wschód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą prowadzącą na zachód do miejscowości Ma'ale Iron, lub jadąc dalej na południowy wschód doprzejścia granicznego Salem z Autonomią Palestyńską. Natomiast jadąc drogą nr 66 na północny zachód dojeżdża się do skrzyżowania zdrogą ekspresową nr 65 przy więzieniuMegiddo.
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w kibucuHa-Zore’a lub szkoły średniej w kibucuEn ha-Szofet. W kibucu jest ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy oraz boisko do piłki nożnej[11].
