 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1796 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | |||
| Data i miejsce śmierci | 6 grudnia 1867 | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| |||
Giovanni Pacini (ur.17 lutego1796 wKatanii, zm.6 grudnia1867 wPescii)[1][2] –włoskikompozytor ipedagog; jeden z najpopularniejszych twórcówopery włoskiej I poł. XIX wieku[1][2].
Studia muzyczne rozpoczął u swojego ojca (znanegotenora)[1][2]. Mając 12 lat wyjechał doBolonii, gdzie uczył sięśpiewu uLuigiego Marchesiego ikompozycji uStanislao Matteiego. W latach 1809–1812 studiował wWenecjikontrapunkt pod kierunkiemBonaventury Furlanetta[1][2][3].
W 1821 został kapelmistrzem na dworze księżniczkiMarii Luizy Burbon-Parmeńskiej wLukce. W latach 1822–1823 zastąpiłGioacchina Rossiniego na stanowisku dyrektora teatrów muzycznych wNeapolu[1][2]. Kontrakt ten wymagał od Paciniego skomponowania dwóch oper rocznie[2].
W 1837 wrócił jako kapelmistrz na dwór arcyksiążęcy w Lukce, ale po na trzech latach zrezygnował i skupił się na twórczości operowej[1]. Swoje opery wystawiał w największych włoskich teatrach operowych m.in. w Neapolu,Florencji,Padwie,Pizie,Palermo,Rzymie, a także wMediolanie iWiedniu[1][2].
Prowadził też działalność pedagogiczną wViareggio, Florencji, Pescii iParmie, gdzie w 1842 został mianowany dyrektorem nowej szkoły muzycznej, jednoczącej wszystkie szkoły muzyczne wksięstwie i której był patronem przez blisko 60 lat (od śmierci w 1867 do 1924)[1][2][3].
W muzyce operowejformą imelodyką nawiązywał początkowo do twórczości Rossiniego. Jednak po 1840 zmienił styl na bardziej dramatyczny[1]. Zrezygnował wówczas ze względniediatonicznego językaharmonicznego, eksperymentując z nagłymimodulacjami dla zwiększenia ekspresji lirycznych partii melodycznych[2]. Wzbogacił równieżinstrumentację i rozbudowałansamble kosztem części solowych. Tym samym stał się prekursorem stylu rozwiniętego później przezGiuseppe Verdiego[1].
Pacini stworzył około 90 oper[a][1]. Był jednym z najpopularniejszych włoskich kompozytorów operowych I poł. XIX wieku, choć – w opinii współczesnych muzykologów – oryginalnością i talentem nie dorównywał Rossiniemu,Donizettiemu czyBelliniemu[1][2]. Jego najwybitniejszym dziełem jest operaSaffo, wystawiona po raz pierwszy w Neapolu w 1840[1][2][3].
Poza twórczością operową skomponował teżsymfonięDante (1863),utwory kameralne (6 kwartetów, oktet, 3 tria), 19kantat okolicznościowych do tekstów świeckich oraz utwory religijne (9oratoriów,msze,psalmynieszporne,hymny,motety)[1][2]. Opublikował też kilka prac z zakresu historii i historii muzyki[1].
Michael Rose, Scott L. Balthazar, Thomas Kaufman: Pacini, Giovanni. [w:]Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-07-21]. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-07-21)]. via Oxford University Press. (ang.).