Mimo że występuje w skorupie ziemskiej w stosunkowo dużych ilościach (ok. 0,0007% wagowo, w postaci 5 trwałychizotopów)[4], został odkryty późno, ponieważ niewiele minerałów zawiera go w dużym stężeniu. W 1869 rokuDymitr Mendelejew przewidział jego istnienie i niektóre właściwości na podstawie luki, jaka istniała w jegoukładzie okresowym (podobnie przewidział istnienieskandu igalu). Nazwał goekakrzemem. Prawie 20 lat później, w 1886 roku,Clemens Winkler (profesor akademi górniczej weFreibergu) odkrył nowy pierwiastek, badając minerałargirodyt, (zgr.argyros -srebro) i nadał mu nazwęgerman (od łacińskiej nazwy swojego kraju ojczystego –Niemiec). Właściwości chemiczne i fizyczne germanu pokrywały się z dużą dokładnością z właściwościami ekakrzemu – hipotetycznego pierwiastka, przewidzianego przezMendelejewa na podstawie sformułowanego przez niegoprawa okresowości[5].
German posiada kilkanaścieizotopów z przedziału mas 64–83, z czego 5 trwałych występuje w naturalnej mieszaninie.
German jest ważnympółprzewodnikiem, wykorzystywanym do produkcjitranzystorów,diod i innych elementów elektronicznych. Jegopasmo wzbronione ma szerokość 0,67eV, jest więc węższe niż w przypadku krzemu. Podobnie jak w przypadkugalu, sole germanu – zwłaszcza fluorki i arsenki – wykazują własności półprzewodnikowe ielektroluminescencyjne, jednak ze względu na większą dostępność galu, związki te nie są praktycznie wykorzystywane.
Nie reaguje z wodą, powietrzem, a nawet zkwasami izasadami, opróczkwasu azotowego. Czasami domieszkuje się nimkrzem stosowany przy produkcji elementów elektronicznych, jednak ze względu na małą dostępność tego pierwiastka zwykle jest on zastępowany galem.Szkło domieszkowane germanem jest przezroczyste dla promieniowania podczerwonego.
W 2014 dwa zespoły naukowców, chiński i europejski otrzymałygermanen – materiał tworzony przez płaską strukturę atomów germanu, o budowie analogicznej dografenu isilicenu. Atomy germanu tworzą w nim jednoatomowej grubości warstwę, połączone są w sześciokąty na podobieństwoplastra miodu[6].
↑german, [w:]RyszardR.SzepkeRyszardR.,1000 słów o atomie i technice jądrowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 84,ISBN 83-11-06723-6.
↑Ignacy Eichstaedt: Księga pierwiastków. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 240–241.OCLC839118859.
