Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Gerenuk długoszyi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerenuk długoszyi
Litocranius walleri[1]
(Brooke, 1879)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

Antilopini

Rodzaj

Litocranius
Kohl, 1886[2]

Gatunek

gerenuk długoszyi

Synonimy

Rodzaju:

Gatunku:

Podgatunki
  • L. w. walleri(Brooke, 1878)
  • L. w. sclateri(Neumann, 1899)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Gerenuk długoszyi – zasięg[5].
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerenuk długoszyi[6] (Litocranius walleri) – gatunekantylopy z rodzinywołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzajugerenuk (Litocranius).

Systematyka

[edytuj |edytuj kod]

Niektóre ujęcia systematyczne traktują podgatuneksclateri jako odrębny gatunek[7][8][9].

Występowanie

[edytuj |edytuj kod]

Gerenuk długoszyi żyje we wschodniejAfryce[9][8]. Zamieszkujepółpustynie orazbusz.

Opis

[edytuj |edytuj kod]

Długość ciała do 145 cm, długość ogona około 23 cm, wysokość w kłębie 80–105 cm; masa ciała 28,5–52 kg[8]. Antylopa ta ma jasnobrązową sierść. Brzuch, część piersi oraz obwódki wokół oczu są białe. Gerenuk długoszyi charakteryzuje się wysmukłą budowąciała, długąszyją oraz długimi nogami, które ułatwiają gerenukowi długoszyjemu żerowanie w wyżej położonych partiachdrzew. Dzięki specjalnej budowie kręgosłupa, może stanąć na dwóch nogach aby dosięgnąć pokarmu. Prowadzi dzienny tryb życia. Może obyć się bez wody nawet przez całe życie.

Po około 7-miesięcznej ciąży samica rodzi jedno młode. W naturze gerenuk długoszyi żyje ok. 8 lat, w niewoli do 13.

Uwagi

[edytuj |edytuj kod]
  1. Niepoprawna późniejsza pisowniaLitocraniusKohl, 1886.

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Litocranius walleri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. F.F. Kohl. Ueber neue und seltene Antilopen des k. k. naturhistorischen Hofmuseums. „Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseums”. 1, s. 79, 1886. (niem.). 
  3. O. Thomas. On some Antelopes collected in Somali-land by Mr. T. W. H. Clarke. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1891, s. 207, 1891. (ang.). 
  4. Litocranius walleri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. IUCN (International Union for Conservation of Nature) 2008. Litocranius walleri. In: IUCN 2015. The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.2.http://www.iucnredlist.org. Downloaded on 10 July 2015.
  6. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297.ISBN 978-83-88147-15-9.
  7. C. Groves & P. Grubb: Ungulate Taxonomy. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2011, s. 156.ISBN 978-1421400938. (ang.).
  8. abcC. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 630–631.ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  9. abC.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 334.ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
Identyfikatory zewnętrzne:
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gerenuk_długoszyi&oldid=77460666
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp