 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Gerardo Cono Pelusso Boyrie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 lutego 1954 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gerardo Cono Pelusso Boyrie (ur.25 lutego1954 weFloridzie) –urugwajskipiłkarz występujący na pozycjiobrońcy,reprezentant Urugwaju,trener piłkarski.
Pelusso rozpoczynał swoją karierę piłkarską w zespoleClub Nacional de Football z siedzibą w stołecznym mieścieMontevideo. Już jako szesnastolatek został włączony do pierwszego zespołu i w sezonie 1970 wywalczył z nim mistrzostwo Urugwaju. Sukces ten powtórzył również rok później, podczas rozgrywek 1971, triumfując także wówczas wCopa Libertadores. W 1972 roku przeniósł się do znacznie niżej notowanegoColón FC, gdzie spędził kolejne kilka miesięcy, natomiast w 1975 roku, jako zawodnik urugwajskiegoLiverpool FC zajął trzecie miejsce w lidze.
W 1976 roku Pelusso przeniósł się do meksykańskiegoAtlético Potosino, którego barwy reprezentował przez rok bez większych sukcesów, po czym wyjechał do Ekwadoru. Tam spędził resztę piłkarskiej kariery w klubachDeportivo Quito,LDU Quito iCS Emelec, jednak z żadnym z nich nie zdołał odnieść żadnych osiągnięć. W latach 1975–1976 był członkiemreprezentacji Urugwaju. Profesjonalną grę w piłkę zakończył w wieku zaledwie 28 lat z powodu kontuzji.
Zaraz po zakończeniu kariery Pelusso ukończył kurs trenerski w mieścieQuito, a jego pierwszym miejscem pracy w roli szkoleniowca zostałCS Emelec z siedzibą wGuayaquil. W 1985 roku powrócił do ojczyzny, obejmując drużynęAtlético Florida ze swojego rodzinnego miasta, którą prowadził przez kolejne trzy lata w lidze regionalnej. W latach 1988–1990 był selekcjonerem reprezentacji departamentuFlorida, doprowadzając ją do mistrzostwa kraju na tym szczeblu rozgrywek. Podczas sezonu 1991 trenował kolejny klub, w którym grał już podczas kariery piłkarskiej –Liverpool FC zMontevideo, zajmując z nim wówczas piąte miejsce w lidze urugwajskiej.
W sezonie 1992 Pelusso był szkoleniowcem Club Atlético Quilmes ze swojej rodzinnejFloridy, zdobywając z nią tytuł mistrzowski na szczeblu rozgrywek regionalnych. W lipcu tego samego roku ukończył studia na kierunku trenerskim w Instituto Superior de Educación Física del Uruguay zMontevideo. W 1993 roku podpisał umowę ze stołecznymCerro, z którym rok później zajął drugie miejsce w ligowej tabeli, natomiast w 1995 roku wystąpił wCopa Libertadores, odpadając już w fazie grupowej. W 1996 roku wyjechał do Chile, gdzie przez kolejne kilkanaście miesięcy pracował bez większych sukcesów wDeportes Iquique orazEvertonie de Vina del Mar.
W 1999 roku Pelusso ponownie wrócił do Urugwaju, gdzie objął funkcję trenera drużynyFrontera Rivera i zdobył z nią tytuł regionalny – Campeón del Interior. Po tym sukcesie na krótko został opiekunemRacing Club de Montevideo, za to w 2001 roku podpisał kontrakt z ekwadorskimSD Aucas z siedzibą w mieścieQuito. Wówczas także poprowadził ten zespół w rozgrywkachCopa Merconorte. Kolejnym przystankiem w jego karierze był klubCerro, którego szkoleniowcem został już po raz drugi, jednak tym razem nie zanotował z nim żadnego większego osiągnięcia.
W 2004 roku Pelusso został trenerem stołecznegoDanubio FC, z którym w tym samym sezonie najpierw zajął pierwsze miejsce w wiosennych rozgrywkach Apertura, aby już jesienią wywalczyć mistrzostwo Urugwaju, drugie w historii klubu. Triumfował również w Torneo Clasificatorio, dzięki czemu jego ekipa mogła wziąć udział wCopa Libertadores. Podczas pracy w Danubio został także odznaczony przez Urugwajski Komitet Olimpijski nagrodą dla najlepszego krajowego trenera w 2004 roku, jak również zwyciężył ze swoją drużyną w towarzyskich turniejach rozgrywanych we Włoszech – Catania i Maserata. Po odejściu z Danubio podjął pracę w peruwiańskiejAlianzie Lima, z którą podobnie jak w poprzednim klubie wygrał półroczne rozgrywki Apertura 2006, a kilka miesięcy później zdobył ogólnokrajowe mistrzostwo Peru. W tym samym roku został wybrany najlepszym szkoleniowcem ligi peruwiańskiej.
W 2007 roku Pelusso podpisał umowę z jednym z najbardziej utytułowanych klubów w Urugwaju,Club Nacional de Football, w którym rozpoczynał swoją piłkarską karierę. Z tym zespołem wywalczył tytuł mistrzowski w sezonie 2008/2009, zajął pierwsze miejsce podczas rozgrywek Apertura, a także triumfował w kilku turniejach towarzyskich i w Liguilla Pre-Libertadores. Dzięki temu jego drużyna mogła wziąć udział wCopa Libertadores 2009, gdzie po raz pierwszy od dwudziestu lat zdołała dotrzeć do półfinału. Rok później powtórzył ten sukces, tym razem w roli treneraUniversidadu de Chile, dochodząc z ekipą z miastaSantiago do półfinałuCopa Libertadores 2010.
W 2011 roku Pelusso został szkoleniowcem paragwajskiegoClub Olimpia ze stołecznegoAsunción. W jesiennym sezonie Clausura 2011 zdobył z nią mistrzostwo kraju, natomiast pół roku później, w rozgrywkach Apertura 2012 zanotował tytuł wicemistrzowski. Dzięki tym sukcesom, w lipcu 2012 zastąpiłFrancisco Arce na stanowisku selekcjonerareprezentacji Paragwaju. Poprowadził ją w dziesięciu spotkaniach, notując trzy zwycięstwa, dwa remisy i pięć porażek. Został zwolniony w czerwcu 2013 z powodu słabych wyników; zostawił kadrę na ostatnim, dziewiątym miejscu w południowoamerykańskicheliminacjach do Mistrzostw Świata 2014.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
