 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Minister obrony Niemiec | |||
| Okres | od 7 lipca 1972 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Georg Leber (ur.7 października1920 wObertiefenbach, zm.21 sierpnia2012 wSchönau am Königssee)[1] – niemiecki polityk i działacz związkowy związany zSocjaldemokratyczną Partią Niemiec (SPD),federalny minister transportu (1966–1972) iobrony (1972–1978). Deputowany doBundestagu i jego wiceprzewodniczący w latach 1979–1983.
Od 1957 do 1966 r. był przewodniczącym związku zawodowegoIndustriegewerkschaft Bau-Steine-Erden.
Leber urodził się w Obertiefenbachu w rodzinie murarza i działacza związkowego Jakoba Lebera i jego żony Elisabeth[2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął wLimburgu an der Lahn przyuczenie do zawodu handlowca. W 1939 r. został powołany jakoradiotelegrafista w szeregiLuftwaffe[3].
Po zakończeniu II wojny światowej, pracował początkowo jako murarz. W 1947 r. wstąpił do SPD. Zaangażował się również w działalność związku zawodowegoIndustriegewerkschaft Bau-Steine-Erden (IG BSE). Od 1949 do 1952 r. był sekretarzem oddziału związku w Limburgu, następnie pełnił funkcję redaktora gazety związkowejGrundstein. W 1955 r. powołany na wiceprzewodniczącego IG BSE, a dwa lata później został przewodniczącym związku, kierując równocześnie Komitetem Związków Zawodowych Przemysłu Budowlanego i Drzewnego wEuropejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Wwyborach parlamentarnych w 1957 r. zdobył mandat deputowanego doBundestagu z list SPD i zasiadał w parlamencie przez kolejne kadencje do 1983 r. W latach 1958–1959 roku był ponadto posłem doParlamentu Europejskiego[4][5].
W rządachKurta Georga Kiesingera iWilly’ego Brandta sprawował funkcjęministra transportu (1966–1972), dodatkowo od 1969 r. kierował również resortem poczty i telekomunikacji. W czasie urzędowania wprowadziłograniczenie prędkości do 100 km/h na drogach poza terenem zabudowanym, jak i ograniczenie dopuszczalnej zawartości alkoholu we krwi do 0,8 promila dla kierowców[6]. Następnie został powołany naministra obrony (1972–1978). W latach 1979–1983 był wiceprzewodniczącymBundestagu, po czym wycofał się z działalności politycznej[3][7].
Do 1994 r. był członkiemKomitetu Centralnego Katolików Niemieckich[5]. Mieszkał w bawarskimSchönau am Königssee, gdzie zmarł w 2012. W ostatnich latach życia zmagał się zchorobą Alzheimera[8].
W 1943 roku Leber ożenił się z Erną-Marią Wilfing (zm. 1984). Z tego małżeństwa urodził się jego jedyny syn Manfred. W 1985 roku ożenił się ponownie z Katją Vojtą[2].
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
.jpg)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| Ministrowie Obrony (1919–1935) | |
|---|---|
| Minister wojny (1935–1938) | |
| DowódcaOberkommando der Wehrmacht (1938–1945) | |
| Minister wojny (1945) |
|
| Ministrowie obrony narodowej NRD (1956–1990) |
|
| Ministrowie obrony narodowej Republiki Federalnej Niemiec (1955–) |
|
Kategoria:Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
