Miasto Głogów leży geograficznie naPradolinie Głogowskiej przy rzece Odrze, w nizinie o nazwie Obniżenie Milicko-Głogowskie. Głogów należy do przemysłowego obszaruLegnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Jest miastem o statusie gminy miejskiej, która się mieści w powiecie głogowskim w północno-zachodniej części województwa dolnośląskiego[5].
Jego położenia ekonomiczne ma charakter hutniczo-górniczy ze względu na bliskie położenie z hutą i z okolicznymi kopalniami miedziowymi. Duże znaczenie ekonomiczne dla Głogowa ma pozycja przemysłowa i usługowa, ponieważ są to nieodłączne cechy stabilnego rozwoju tego miasta.
Droga krajowa nr 12 – łączy Głogów zLesznem iKaliszem, wspierając ruch lokalny i tranzytowy;
Droga wojewódzka nr 292 – prowadzi zNowej Soli do Głogowa, zapewniając ważne połączenie regionalne;
Droga wojewódzka nr 319 – łączy Głogów z miejscowościami takimi jakStare Strącze, wspierając komunikację lokalną.
Dodatkowo, planowana jest budowa obwodnicy Głogowa w ciągu DK12, która ma na celu wyeliminowanie ruchu tranzytowego z centrum miasta[7][8]. Obwodnica Głogowa będzie stanowić ważną część komunikacji drogowej pomiędzy istniejącymi drogami ekspresowymiS3 orazS5.
Starówka Głogowa widziana z poligonu GórkowoGłogów jakoGłogowa na granicyWielkopolski iŚląska na historycznej mapie sporządzonej w 1888 roku według danych zaczerpniętych zKodeksu dyplomatycznego.
Walory przyrodnicze miasta stanowią: szata roślinna i zwierzęca, gleby, wody i urozmaicony krajobraz. System zieleni tworzą parki (wokółStarego Miasta i kanałuSępolno), zieleń łęgowa nadOdrą i wOstrowie Tumskim, niewielkie kompleksy lasów, ogrody działkowe oraz w ostatnich latach system zieleni izolacyjnej wokół hut miedzi. W obrębie miasta znajduje się szesnaście pomników przyrody[9]. Tereny nadodrzańskie stanowią biologicznie czynne kompleksy i są ostoją ptactwa wodnego.Podstawowe kompleksy roślin występują w następujących głównych grupach (W.Szafer):
roślinność dna doliny Odry, którą tworzą zarośla wierzbowe. Wyższe terasy doliny Odry zajmują przeważnie łąki i lasy (głównie liściaste),
roślinnośćWzgórz Dalkowskich, w pobliżu których przebiegają granice naturalnych zasięgów drzew (świerk górski, jodła, olsza szara). Wzgórza porastają lasy świerkowe i bukowe,
na południe i południowy zachód od pasaWzgórz Dalkowskich rozciąga się jednostajnie płaska kraina torfowisk.
Jakość środowiska wpływa znacząco na samopoczucie i zdrowie jego mieszkańców. Ogólnie w ostatnich latach ulega poprawie. Inwestycje proekologiczne wHucie Miedzi („Modernizacja Wydziału Ołowiu”, „Instalacja odsiarczania elektrociepłowni HM „Głogów”) oraz coraz częstsze wykorzystywanie do celów grzewczych i technologicznych paliw ekologicznych ograniczyły emisję zanieczyszczeń do atmosfery.
Wykres liczby ludności miasta Głogów na przestrzeni ostatnich 85 lat.
Największą populację Głogowa odnotowano w 1996 r. – według danychGUS 74 390 mieszkańców.Od 1996 roku liczba mieszkańców Głogowa spadła o 11 504 osoby, spowodowana głównie ujemnym saldem migracji.
Piramida wieku mieszkańców Głogowa w 2014 roku[10]
Kolejny rok z rzędu liczba mieszkańców Głogowa utrzymuje się poniżej 70 000 osób. Kobiet jest o2302 więcej niż mężczyzn. Czasowo na terenie miasta zameldowane są 1122 osoby. W porównaniu z 2007 liczba mieszkańców zmalała o 506 osób (w 2007 r. było ich 69 978).
W 2008 urodziło się 790 dzieci, o 53 dzieci więcej rok wcześniej (w 2007 r. było ich 737). W tym samym okresie zmarło 510 osób.Przyrost naturalny wynosi więc 280 osób, a spadek liczby mieszkańców jest wynikiem migracji, głównie ludzi młodych, poza Głogów.Ma to związek z pozostawaniem wykształconych młodych ludzi w dużych miastach, siedzibach uczelni oraz z budowaniem domów na terenie ościennych gmin, głównie:Gmina Głogów,Gmina Jerzmanowa,Gmina Radwanice,Gmina Grębocice.
Informacja o ludności Głogowa na dzień 31.12.2010 r.
Liczba mieszkańców Głogowa zameldowanych na pobyt stały – 68 811, w tym 56 cudzoziemców zameldowanych na pobyt stały.W porównaniu z rokiem 2009 liczba mieszkańców zmalała o 341 osób (w 2009 r. – 69 152 osoby). Liczba osób z podziałem na płeć: kobiet – 35 702, mężczyzn – 33 109 (kobiet jest o 2593 więcej niż mężczyzn). Na pobyt czasowy na terenie Głogowa zameldowanych jest 1477 osób[11].
W roku 2010 urodziło się 779 dzieci (w roku 2009 – 787 dzieci), tj. o 8 dzieci mniej niż w roku 2009, w tym: chłopcy – 369, dziewczynki – 410
Zmarło 500 osób (w roku 2009 – 486 osób, tj. więcej o 14 osób). Przyrost naturalny wynosi więc 279 osób.
Spadek liczby mieszkańców jest wynikiem migracji głównie ludzi młodych, poza Głogów. Ma to związek z pozostawaniem wykształconych młodych ludzi po ukończeniu studiów, w dużych miastach, jak również z wyprowadzeniem się poza Głogów, w związku z budową domów na terenie ościennych gmin, głównie: Głogów, Jerzmanowa, Radwanice, Grębocice, Serby.
Jako populacja mieszkańcy Głogowa wyraźnie się starzeją:
liczba mieszkańców w wieku 18 lat i więcej wynosi 56 677 osób, w tym: kobiet 29 746, mężczyzn 26 931,
liczba mieszkańców do 18 roku życia wynosi – 12 134 osoby,
liczba osób najstarszych w wieku 70 lat i więcej – 4580 w tym kobiet 2905, mężczyzn 1675,
liczba mieszkańców w wieku 90 lat i więcej 104 osoby, w tym kobiet 87, mężczyzn 17.
Najwięcej żyjących mieszkańców jest w grupie urodzonych:
w 1955 roku – 1391 osób, w tym 609 mężczyzn i 782 kobiet,
w 1951 roku – 1374 osoby, w tym 640 mężczyzn i 734 kobiet,
w 1953 roku – 1364 osoby, w tym 621 mężczyzn i 743 kobiet,
w 1952 roku – 1350 osób, w tym 637 mężczyzn i 713 kobiet,
w 1977 roku – 1344 osoby, w tym 695 mężczyzn i 649 kobiet,
w 1981 roku – 1298 osoby, w tym 643 mężczyzn i 655 kobiet,
w 1978 roku – 1297 osób, w tym 685 mężczyzn i 612 kobiet,
w 1980 roku – 1285 osób, w tym 673 mężczyzn i 612 kobiet.
Od 2006 roku liczba urodzeń przedstawia się następująco:
2001 r. – 605 dzieci,
2002 r. – 598 dzieci,
2003 r. – 577 dzieci,
2004 r. – 628 dzieci,
2005 r. – 676 dzieci,
2006 r. – 743 dzieci,
2007 r. – 737 dzieci,
2008 r. – 790 dzieci,
2009 r. – 787 dzieci,
2010 r. – 779 dzieci,
2014 r. – 667 dzieci.
Najwięcej mieszkańców mieszka na ulicach:
Kosmonautów Polskich – 3877,
Armii Krajowej – 2743,
Orbitalnej – 2569,
Obrońców Pokoju – 2538,
alei Wolności – 2441,
Gwiaździstej – 2313.
Istnieją również ulice, gdzie mieszka tylko kilka osób, np. Brzozowa, Bukowa, Dobra, Geodezyjna, Kossaka, Bolesława Wysokiego, Konopnickiej, Krawiecka, Księdza Novarese, Nadbrzeżna, Narciarska, Piaskowa, Topolowa, Wierzbowa.
Panorama Głogowa z wieży zamkowej – marzec 2007Panorama Głogowa z wieży zamkowej – wrzesień 2009
Głogów wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowympruskim dokumencie z 1750 roku wydanym wjęzyku polskim wBerlinie[12].Historyczny widok Głogowastaloryt, 1850 r.
Nazwa miasta pochodzi od słowaglogh, które oznaczacierń lubkolec. Początkowogłogiem nazywano wszystkie krzewy kłujące, aby z czasem zawęzić tę nazwę do jednej roślinygłogu[13]. Odnosi się ona do właściwości terenów, na których miejscowość została założona i ma związek z roślinnością charakterystyczną dla tego obszaru –teren porośnięty głogiem[14][15]. Niemiecki nauczycielHeinrich Adamy swoimdziele onazwach miejscowości naŚląsku wydanym w 1888 roku weWrocławiu wymienia nazwę miasta zanotowaną w dokumencie z 1213 rokuGlogow[14].
Nazwę miasta wzlatynizowanej formiecum urbem Glogua orazurbs Glogus notujeKronika Thietmara w roku 1010[16]. W 1120 roku wzmiankowany byłduce Woyslao Glogoviensi[17]. Później występują także inne warianty tej nazwy:Glogov (1155),castra Glogova (1157) orazGlogou w roku 1208 w falsyfikacie dokumentu z XIV w.[18] W średniowieczu występowała również nazwa w formie żeńskiejGłogowa. Na przestrzeni dziejów występowały następujące niemieckie formy nazwy miasta od XI do XX w. –Glogau orazGross-Glogau (XV–XIX w.). W roku 1613 śląski regionalista ihistorykMikołaj Henel zPrudnika wymienił miejscowość w swoim dziele ogeografii Śląska pt.Silesiographia podając jej łacińskie nazwy:Glogovia,Glogovia Maior[19].
W spisanych po łacinie dokumentach średniowiecznych z 1242[20] oraz 1318 roku miasto wymienione jest pod nazwąGlogouia[21]. Nazwę miejscowości w zlatynizowanejstaropolskiej formieGlogovia notuje spisana połacinie w latach 1269–1273Księga henrykowska[22].
Nazwę miejscowości w zlatynizowanej formieGlogovia wymienia spisany ok. 1300 roku średniowieczny łaciński utwór opisujący żywotświętej JadwigiVita Sanctae Hedwigis[23]. Około 1300–1305 r. w łacińskiejLiber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. „Księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego”) miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formieGlogovia. Źródło to wymienia również wsie, które obecnie zostały wchłonięte przez miasto i stanowią jego części bądź dzielnice jakWróblin Głogowski pod nazwąWroblino,Obora,Brzostów zanotowany pod nazwąBrustow orazKrzepów zapisany w formieCrzepowo[24][25].
W pruskim urzędowym dokumencie z 1750 roku wydanymjęzyku polskim wBerlinie przezFryderyka Wielkiego miasto wymienione jest pośród innych śląskich miejscowości jako Glogow[12]. NazwęGłogow w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej wGłogówku w 1847 wymieniłgórnośląski pisarzJózef Lompa[26].
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX podaje wiele wariantów nazw miejscowości: niemieckąGlogau oraz polskie –Głogów,Głogówek na Szląsku[27], a takżeGłogów Dolny lubWielki oraz w formie żeńskiejGłogowa Dolna lubWielka, a po niemieckuGross-Glogau iOber-Glogau orazKlein-Glogau[28].
Niektóre hipotezy skłaniają się do poglądu, że osadaLugidunum z mapyPtolemeusza może być Głogowem – miejscowość ta zdaniem niektórych została odwzorowana w dziele „Geografia”Klaudiusza Ptolemeusza z lat 142–147 naszej ery[29]. O tym że miejscowość ta była Głogowem, informuje kompendiumLexicon Universale[30] oraz wynika to z jej położenia względem innych zidentyfikowanych miejscowości Śląska, jednakże inne źródła identyfikują Lugidunum zLegnicą. Jest to jednak przypuszczenie, ponieważ mapa Ptolemeusza jest bardzo niedokładna.
Głogów jest jedną ze starszych miejscowości na tereniePolski. Najstarszy głogowskigród założony został w X wieku przezsłowiańskie plemięDziadoszan i położony był na prawym brzeguBaryczy. Plemienny gród został zdobyty przezMieszka I, który około 989 roku zbudował nowy większy gród w widłach Baryczy i Odry na terenie dzisiejszej kolegiaty na Ostrowie Tumskim[31][32]. Gród miał kształt owalu o wymiarach 108 × 78 metrów. Wnętrze szczelnie zajmowały liczne budynki o konstrukcji zrębowej ustawione równolegle do ulicy, a w miejscu dzisiejszej kolegiaty istniał niewielki kamienny kościół.
W latach 1010 i 1017 wojska niemieckieHenryka II znalazły się dwukrotnie pod grodem w Głogowie. Do oblężenia grodu jednak nie doszło, o czym wspominaThietmar z Merseburga[33][34]. Najsłynniejszą z walk o Głogów jestobrona miasta w roku 1109 przed wojskami króla niemieckiegoHenryka V.
Od 1251 r. Głogów był stolicą księstwa głogowskiego, jednego z trzech samodzielnych na Dolnym Śląsku[35].W 1202 roku wzmiankowany był po raz pierwszykasztelan, którym był Andrzej, kolejni to m.in. Gebhard I Wezenborg (1206–1217)[36], Przecław (1218–1223), Mojko (1239), Bozanta (1240), Jaksa (1242), Mirosław (1248)[17], Gebhard II Wezenborg (1260)[36] W mieście książęKonrad I zbudował pierwszy murowanyzamek książęcy siedzibękasztelanii. W spisanym po łacinie dokumencie średniowiecznym księciaBolesława Rogatki z 1242 roku wymieniony jestJaksa kasztelan głogowski we fragmencieJaxa castellano in Glogouia[20]. W roku 1253 książę kazał założyć w miejscu istniejących na lewym brzegu rzeki osad miejscowość zprawem miejskim magdeburskim.
Głogów, XVII w.Planfortyfikacji Głogowa, 1650 r.Mapa miasta i twierdzy Głogów (1760)
W połowie XVII w., w czasiewojny trzydziestoletniej, Głogów zamieniony został w twierdzę. Był oblegany i zdobywany przez wojska pruskie, francuskie, rosyjskie, szwedzkie i austriackie.
Umocnienia twierdzy z zaledwie czterema przejściami w postaci bram Dworcowej, Odrzańskiej, Pruskiej i Wrocławskiej[38] zahamowały na wiele lat rozwój miasta.
Pierwszadrukarnia w Głogowie została założona prawdopodobnie około 1606 przez Joachima i Wiganta Funchów i działała do wojny trzydziestoletniej[39]. Kolejna drukarnia powstała w 1676[40]. W XIX wieku drukarstwo stało się ważną gałęzią przemysłu w Głogowie[41]. W 1862 w mieście zaczęło się ukazywać czasopismo naukowo-kulturalne „Schlesische Provinzialblätter – Neue Folge”, będące kontynuacją ważnego dla kultury Śląska periodyku „Schlesische Provinzialblätter”[41].
Pomimo prowadzonej polityki germanizacji, okolice Głogowa w XIX w. zachowywały charakter polski[6]. W XIX w. starano się o zniesienie umocnień, lecz dopiero w 1873 r. udało się przesunąć ich granice na wschód, a w 1902 zostały one zniesione, co umożliwiło normalny jego rozwój. Po zlikwidowaniu murów miejskich miasto przeżyło rozwój budowlany, a liczba ludności wzrosła z 24000 około roku 1900 do 33000 w roku 1939. Przewidując taki rozwój wypadków już w roku 1905 władze miasta zaangażowałyJosepha Stübbena (1845–1936), jednego z najbardziej cenionych miejskich planistów w ówczesnymCesarstwie Niemieckim, do stworzenia długookresowego planu rozwoju Stadt Glogau. Za jego przyczyną stworzono w kolejnych latach ciąg zieleni na terenie pozostałym po okalających centrum miastabastionach[42]. W mieście pracowały fabryka pieców, f. maszyn, f. zegarów i browar.
W 1917 miał miejsce buntżołnierzy miejscowegogarnizonu zwany rewolucją głogowską (Czerwona Rada Żołnierzy), która została krwawo stłumiona[43].
Krótko przed końcem wojny Głogów został ogłoszonytwierdzą. Sześciotygodnioweoblężenie miasta trwające od 11 lutego do 1 kwietnia 1945 roku i związana z tym dłudotrwała wymiana ognia międzywojskami niemieckimi aArmią Czerwoną doprowadziła miasto do ruiny, powodując zniszczenie ponad 95% zabudowy[45][46]. Stare Miasto legło w gruzach. Zburzona została m.in. XV-wiecznakolegiata pw. Najświętszej Marii Panny. Ku czci żołnierzy radzieckich – zdobywców miasta w okresie Polski Ludowej wystawiono pomnik na Placu Słowiańskim[47].
Głogów latem 1945 roku został przekazany przezradziecką komendanturę wojskową pod polską administrację. W wyniku postanowieńkonferencji jałtańskiej miasto zostało przyłączone do Polski i w maju 1945 r. przybyli do Głogowa pierwsi podrugowojenni osadnicy, którzy zastali jedynieruiny i zgliszcza. Odbudowa miasta nie została dokończona do dziś. Znaczącą zmianą w mieście stało się odkrycie w tej części województwarudmiedzi. Gwałtownemu przeobrażeniu i rozwojowi Głogów uległ dopiero po decyzji o budowie huty miedzi, zapoczątkowanej w 1967 r.Huta jest wciąż największym zakłademprzemysłowym miasta. 14.12.1984 r. Głogów przyjęto w skład Komitetu Miast Męczeńskich, Miast Pokoju.
Flaga Głogowa i barwy Głogowa – Barwami Miasta Głogowa są biel i czerwień.Flagą miasta jest szachownica w kolorach białym i czerwonym o kształcie prostokątnym i liczbie pól 8 × 5. Stosunek szerokości flagi do jej długości wynosi 5:8.
Herb Głogowa – Herb przedstawiatarczę dzieloną w krzyż prosty na cztery pola, z małą centralną tarczą, na której pośrodku widnieje złotyinicjał „G” na czerwonym tle. Pierwsze pole tarczy jest niebieskie i przedstawiaMadonnę w koronie trzymającąberło i Dzieciątko stojąc na srebrnympółksiężycu. Całość waureoli promienistej koloru złotego. W drugim polu znajduje się na złotym tle śląski czarny orzeł bez korony, z rozpostartymi skrzydłami. W poprzek na piersi orła widnieje srebrny półksiężyc, na nim krzyż. Trzecie pole czerwone, na nim czarny łeb bawołu zwrócony do przodu. Czwarte pole niebieskie, na nimkruk siedzący na złotej gałęzi z trzemasękami. Kruk skierowany do wewnątrz.
Pawilony handlowe i targowisko na osiedlu Kopernik
Gmina Miejska Głogów zalicza się do miast o wyraźnie rozwiniętej funkcji przemysłowej, jest jednym z centralnych miastLegnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Głównym sektorem gospodarki jest hutnictwo miedzi. Potencjał ekonomiczny skupiony jest przede wszystkim w jednym przedsiębiorstwie –Hucie Miedzi Głogów.
Sami mieszkańcy przejawiają dużą przedsiębiorczość. Świadczy o tym liczba podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w mieście. Obecnie jest ich około 7 tys. Dominują branże związane z handlem, obsługą nieruchomości, budownictwem, produkcją i transportem. Najwięcej ludzi pracuje w przemyśle, budownictwie, ochronie zdrowia, handlu i usługach.
Władze lokalne uchwaliły, iż celem strategicznym jest zapewnienie jak najlepszych warunków do zwiększania aktywności gospodarczej w Głogowie poprzez oferowanie korzyści dla inwestorów lokujących działalność gospodarczą na terenie miasta. Jedną z metod stwarzania przez samorządy lokalne zachęt dla inwestorów są ulgi i zwolnienia z podatków lokalnych.Stąd też Rada Miejska w Głogowie w kwietniu 1999 r. wprowadziła zwolnienie z podatku od nieruchomości dla nowo powstałych podmiotów gospodarczych, prowadzących działalność produkcyjną lub usługową. Główne cele jakie Zarząd Miasta chce osiągnąć poprzez wprowadzenie ulg podatkowych, to:
Dworzec kolejowyMost kolejowy w Głogowie na pocztówce wysłanej w 1918 r.
Najważniejszą linią przebiegającą przez Głogów jest linia międzynarodowa C-E 59, relacjiSzczecin – Głogów –Wrocław – południe Europy. Jej najważniejszy, 2-torowy, zelektryfikowany odcinek Szczecin – Wrocław (linia kolejowa nr 273) posiada długość 356 km (do Głogowa kolej doprowadzono w październiku 1846). Drugą linią jestlinia kolejowa nr 14, prowadząca zŻar przezWschowę doLeszna. Linia ta na odcinku Głogów –Żagań jest aktualnie wyłączona z ruchu pasażerskiego.
W granicach administracyjnych miasta znajdują się cztery czynne stacje kolejowe:
stacjaGłogów – główny dworzec kolejowy miasta i regionu,
Transport pasażerski odbywa się głównie przez stacjeGłogów orazKrzepów. Pozostałe dwie stacje są obecnie powoli wycofywane z użycia.
Głogów posiada regularne połączenia kolejowe z takimi miastami jak: Wrocław, Zielona Góra, Lubin, Legnica, Leszno, Opole, Katowice, Sosnowiec, Kraków, Włoszczowa, Kielce, Skarżysko-Kamienna, Radom, Nałęczów, Lublin, Warszawa, Łódź oraz połączenia kolejowe międzynarodowe m.in. do Budapesztu i Berlina.
Głównym podmiotem realizującym autobusowe połączenia międzymiastowe jest głogowska firmaIntertrans PKS S.A. Firma ta obsługuje około 90 linii regularnych oraz kilkanaście linii specjalnych. Miasto posiada połączenia m.in. zCzęstochową,Gorzowem Wielkopolskim,Kaliszem,Karpaczem,Poznaniem,Warszawą iWałbrzychem. Usługi z zakresu komunikacji międzymiastowej oferują ponadto prywatni przewoźnicy. Głogów w tym zakresie posiada połączenia z takimi miejscowościami jak: Legnica, Lubin, Polkowice, Sława, Wschowa, Leszno, Poznań, Góra i Rawicz.
Miejską komunikacją publiczną na terenie miasta zajmuje się spółka miejskaKomunikacja Miejska Sp. z o.o. Spółka obsługuje 12 linii, w tym 4 podmiejskie (linia: 2, 4, 5 i 11, kursujące m.in. do Jaczowa, Jerzmanowej, Smardzowa, Kurowic, Modłej, Łagoszowa czy Szczyglic) we współpracy z gminami ościennymi. Ponadto w Głogowie działa wiele korporacji taksówkarskich.
Głogów jest ważnym regionalnym ośrodkiem naukowym. Mieści się tu wiele szkół ponadgimnazjalnych oraz policealnych. Działa jedyne w zachodniej Polsce szkolne obserwatorium astronomiczne. Rozwija się szkolnictwo wyższe, zarówno na studiach dziennych, zaocznych oraz podyplomowych. W Głogowie funkcjonuje 13 przedszkoli publicznych i 4 przedszkola niepubliczne m.in. „Promyk” i „Jarzębinka”.
Lista szkół w Głogowie:
Szkoły podstawowe:
Szkoła Podstawowa nr 2 im. Ratowników Górniczo-Hutniczych, Aleja Wolności 74
Szkoła Podstawowa nr 3 im. Noblistów Polskich, Plac Mieszka I 22
Szkoła Podstawowa nr 6 im. Tadeusza Kościuszki, ul. Tadeusza Kościuszki 18
Szkoła Podstawowa nr 7 im. Stanisława Staszica, ul. Ignacego Daszyńskiego 11
Szkoła Podstawowa nr 8 z Oddziałami Integracyjnymi im. Jana z Głogowa, ul. Gustawa Morcinka 2
Szkoła Podstawowa nr 9 im. Polskich Odkrywców, ul. Mieczysława Niedziałkowskiego 10
Szkoła Podstawowa nr 10 im. Mikołaja Kopernika, ul. Andromedy 62
Szkoła Podstawowa nr 11 im. Polskich Olimpijczyków, ul. Gwiaździsta 2
Szkoła Podstawowa nr 12 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu, ul. Mikołaja Gomółki 43
Szkoła Podstawowa nr 13 im. Orląt Lwowskich, ul. Akacjowa 10
Szkoła Podstawowa nr 14 im. Henryka III Głogowskiego, ul. Królewska 12
Informację turystyczną na terenie miasta prowadzą: Centrum Informacji Turystycznej mieszczące się przy ul. Koszarowej 1 oraz Wydział Promocji Miasta – Ratusz – Rynek 10.
Na terenie miasta działa wiele instytucji i stowarzyszeń upowszechniających kulturę i sztukę wśród mieszkańców miasta i regionu, a także reprezentujących miasto Głogów na arenie krajowej i międzynarodowej. Do najważniejszych podmiotów działających w sferze kultury, zaliczyć można:
Główne miasto na terenieobwodu składającego się z 15 zborów[75]. W samym mieście funkcjonują 4zbory (Południe, Północ, Wschód (w tym grupa rosyjskojęzyczna), Zachód) i dwieSale Królestwa: ul. Lipowa 2 i ul. Mechaniczna 32 (z lat 1988–1990)[76]. W okresiezakazu działalności i prześladowań od 1950 roku głogowscy Świadkowie Jehowy organizowali w porze letniej w okolicy miasta coroczneleśne zgromadzenia, np. koło Głogówka, Jakubowa, Grochowic, Jerzmanowej. Drugi zbór w mieście powstał w 1973, kolejne w latach późniejszych. W 1994 na terenie miasta działało 530 głosicieli[75].
W mieście swoją siedzibę ma powstały w 1946 roku„Chrobry” Głogów, którego sukcesami są m.in. 6. miejsce w I lidze, gra w barażach o Ekstraklasę oraz 1/2 finału Pucharu Polski. Klub rozgrywa domowe mecze naStadionie Miejskim przy ul. Wita Stwosza 3 w Głogowie.
Dzięki aktywnej współpracy głogowskiego samorządu, szkół, stowarzyszeń oraz wielu głogowian z podobnymi podmiotami w miastach partnerskich, Głogów został wyróżniony przezRadę Europy[77]:
↑MariaM.MalecMariaM.,Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Warszawa: PWN, 2003,ISBN 83-01-13857-2,OCLC749146226. Brak numerów stron w książce
↑„Thietmari meseburgensis episcopi chronicon”, Fridericus Kurze, Hannoverae, Impensis Bibliopolii Hahniani, 1889, s. 58.
↑abDominik Nowakowski „Siedziby książęce i rycerskie księstwa głogowskiego w średniowieczu”, PAN O/Wrocław, Wrocław 2008, s. 330.
↑M. Kara, M. Krąpiec: 2000 Możliwości datowania metodą dendrochronologiczną oraz stan badań dendrochronologicznych wczesnośredniowiecznych grodzisk z terenu Wielkopolski, Dolnego Śląska i Małopolski, [w:] „Ziemie polskie w X wieku i ich znaczenie w kształtowaniu się nowej mapy Europy”, red. H. Samsonowicz, Kraków, s. 303–327.
↑Jak trafnie ocenia ówczesną sytuację R. Holtzmann, w „Geschichte der sächsischen Kaiserzeit”, s. 414, Na zdobycie grodów siły niemieckie były zbyt słabe. W tych warunkach jedyną możliwością, która pozostawała Niemcom, było złupienie kraju, co też postanowiono, a następnie wykonano, by ratować prestiż Niemiec przed kompromitacją.
↑Wojciech Wrzesiński: Dolny Śląsk. Monografia historyczna. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2006.ISBN 83-229-2763-0. Brak numerów stron w książce
↑abH.H.PolaczkównaH.H.,„Ród Wezenborgów w Polsce i jego pierwotne gniazdo” w [Rocznik Towarzystwa Historycznego we Lwowie Tom VII 1924-1925], 1926. Brak numerów stron w książce
↑Буневич Д.С. Партийная система Польши. История. Современность. Перспективы., „Международные отношения”, 2 (2),2013, s. 156–162,DOI: 10.7256/2305-560x.2013.02.7,ISSN2305-560X [dostęp 2019-04-22].
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988,ISBN 83-217-2709-3, s. 402.
↑abLeszekL.JańczukLeszekL.,Kościół Zielonoświątkowy w RP, [w:]WojciechW.Gajewski,JanJ.Mironczuk (red.),Pentekostalizm w Polsce. Historia i współczesność, Ostrołęka – Warszawa: Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika w Ostrołęce, 2024, s. 295,ISBN 978-83-62775-85-9.
↑PawełP.CiecielągPawełP.,ArkadiuszA.GóralczykArkadiuszA.,GrzegorzG.GudaszewskiGrzegorzG.,ZbigniewZ.PasekZbigniewZ.,Wyznania religijne w Polsce w latach 2019–2021, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2022, s. 95,ISBN 978-83-67087-17-9.
Jarosław Kuczer, Wojciech Strzyżewski: Spisy dóbr ziemskich księstwa głogowskiego 1671–1727. Warszawa: 2007. Brak numerów stron w książce
Hendel Z., Głogów wczesnośredniowieczny w świetle badań archeologicznych, [w:] Głogowskie Zeszyty Naukowe 3, 1993, s. 25–43
Hendel Z., „Wyniki badań ratowniczych przeprowadzonych w latach 1992–1993 w Głogowie na Ostrowie Tumskim, stan. nr 2", [w:] Dolnośląskie Wiadomości Prahistoryczne 3, 1995, s. 159–190.
Kozaczewski T., Głogów średniowieczny do końca XIII w., Głogów, 2006
Lasota C., Pogorzelski W., Wiśniewski Z., „Ostrów Tumski w Głogowie w świetle badań archeologicznych przeprowadzonych w 1990 r.”, [w:] Dolnośląskie Wiadomości Prahistoryczne 3, 1995, s. 133–158
Jerzy Ciurlok: O drukarzach, drukarniach i drukach śląskich. Mikołów, Katowice: Regionalny Instytut Kultury w Katowicach, 2018.ISBN 978-83-952024-1-4.
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
