.jpg) | |||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Gérard Paul Francis Houllier | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1947 | ||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 2020 | ||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Gérard Paul Francis HoullierOBE (wym. [ʒeʁaʁulje]; ur.3 września1947 wThérouanne, zm.14 grudnia2020 wParyżu) – francuski trenerpiłkarski.
W latach 1992–1993 był selekcjoneremreprezentacji Francji. Później przez sześć lat prowadził, z sukcesami,angielskiLiverpool. Od 2005 do 2007 roku był szkoleniowcemOlympique Lyon, z którym zdobył dwa mistrzostwa Francji.
Jako zawodnik występował jedynie w amatorskich drużynach. Grał na pozycjipomocnika.
Pod koniec lat 60. skończył zaocznie anglistykę na uniwersytecie wLille i jako dyplomowany nauczycieljęzyka angielskiego wyjechał w 1968 roku na Wyspy. Po roku wrócił do Francji z zamiarem zostania nauczycielem futbolu.
Pracę szkoleniową zaczynał w klubach drugiej i trzeciej ligi francuskiej. Po sześciu sezonach spędzonych wUS Noeux-les-Mines (zakończonych awansem do drugiej ligi), dostrzegli go działaczeRC Lens. W 1986 roku przeniósł się doPSG, z którym w pierwszym sezonie wywalczył pierwsze w historii klubu mistrzostwo Francji. Sukces na krajowych boiskach otworzył mu drogę do reprezentacji – w 1988 roku nowy selekcjonerMichel Platini zaproponował Houllierowi funkcję asystenta.
Po słabym występie naEuro 1992 Platini podał się do dymisji. Jego następcą został Houllier. Głównym zadaniem szkoleniowca miał być awans domundialu 1994, zadanie wydawało się tym łatwiejsze, że grupowi rywale –Bułgaria,Izrael,Austria iFinlandia, z wyjątkiemSzwecji, nie byli wysoko notowani. Na dwie kolejki przed zakończeniem eliminacji Francuzi prowadzili w grupie, a do awansu potrzebowali tylko jednego punktu. Jednak niespodziewany regres formy w ostatniej fazie kwalifikacji (przegrane z Izraelem 2:3 i Bułgarią 1:2) spowodował, żeTrójkolorowi zajęli dopiero trzecie miejsce, a na mistrzostwa pojechaliSzwedzi iBułgarzy. Na reprezentację i jej trenera spadła ostra fala krytyki. W listopadzie 1993 roku po roku pracy z kadrą Houllier podał się do dymisji.
Paradoksalnie, chyba jako jedyny ze wszystkich selekcjonerów reprezentacji Francji (może próczHenri Michela), swoje największe sukcesy odniósł po rozstaniu z kadrą. Wprawdzie jeszcze przez cztery lata związany był z Francuskim Związkiem Piłki Nożnej jako trener drużyny juniorskiej i młodzieżowej (U-20), ale nowy etap jego szkoleniowej kariery rozpoczął się od roku 1998, kiedy najpierw wraz zRoyem Evansem, który przez pierwszych trzynaście kolejek byłwspółtrenerem, a później już samodzielnie, pracował wLiverpoolu. Mimo iż wielokrotnie narzekano na defensywny i mało finezyjny styl gry drużyny, to właśnie za czasów HoullieraThe Reds odnieśli swoje największe od lat 80. sukcesy. Najbardziej owocny okazał się rok 2001, w którym Liverpool sięgnął pokoronę, czyli wywalczył trzy trofea (Puchar Anglii, Puchar Ligi i Puchar UEFA). Wtedy też Houllier dostał ataku serca i po skomplikowanej operacji musiał rozstać się z futbolem na sześć miesięcy. Pierwszy raz problemy zdrowotne szkoleniowca dały o sobie znać w czasie pracy w PSG. Wówczas również przez kilkanaście tygodni odpoczywał od zajęć w klubie.
Po sześciu latach w 2004 roku został zwolniony z Liverpoolu po kilku porażkach w lidze.
Przez wiele tygodni Houllier pozostawał bezrobotny, chociaż nie mógł narzekać na brak propozycji (był poważnym kandydatem do objęcia funkcji selekcjonerareprezentacji Walii). W połowie 2005 roku zastąpiłPaula Le Guena na stanowisku trenera Olympique Lyon. W sezonie 2005–2006 doprowadził go do zwycięstwa we francuskich rozgrywkach ligowych.
Po odejściu z Lyonu (2007), podobnie jak w latach 1990–1998 był dyrektorem technicznym francuskiej federacji. Do zawodu trenera powrócił we wrześniu 2010 roku, obejmując angielską Aston Villę. 1 czerwca 2011 roku został zwolniony z funkcji treneraAston Villa. Zastąpił go Szkot Alex McLeish.
Został kawalerem francuskiejLegii Honorowej za wybitne zasługi w rozwój futbolu. Otrzymał równieżOrder Imperium Brytyjskiego[1].
Zmarł w nocy z 13 na 14 grudnia 2020[1].
|
|
|
|
|
|
|
