 Logo programu | |||
 | |||
| Autor | Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley | ||
|---|---|---|---|
| Aktualnawersja stabilna | Windows x86: 7.14.2 11 października 2018; około 7 lat temu Windows x64: 8.2.5 15 lipca 2025; około 3 miesiące temu Mac OS X x64:8.2.5 16 lipca 2025; około 3 miesiące temu Mac OS X x86: 7.2.42 28 lutego 2014; około 11 lat temu Mac OS X PowerPC: 6.12.35 11 sierpnia 2011; około 14 lat temu Linux x64: 8.2.4 15 lipca 2025; około 3 miesiące temu Linux x86: 7.4.22 17 września 2014; około 11 lat temu Android: 8.0.2 30 maja 2025; około 5 miesięcy temu[1] | ||
| Platforma sprzętowa | Grid | ||
| System operacyjny | Microsoft Windows, GNU/Linux, Android, Unix, MacOS X | ||
| Licencja | GNU LGPL | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Berkeley Open Infrastructure for Network Computing (BOINC) – niekomercyjne rozwiązanie z dziedzinyobliczeń rozproszonych, które pierwotnie powstało dla potrzeb projektuSETI@home, aktualnie wykorzystywane jest również w projektach innych niżSETI. Jest to niekomercyjneoprogramowanie pośredniczące pozwalające na udziałkomputera zwykłego użytkownika w naukowych projektach. BOINC jest rozwijany naUniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley przez zespół pod kierunkiem szefa projektu SETI@home, Davida Andersona. BOINC jestwolnym i otwartym oprogramowaniem wydawanym na licencjiGNU LGPL i jest wspierany finansowo przezamerykańską rządową agencjęNational Science Foundation.
Oprogramowanie BOINC dzieli się na oprogramowanie pracujące po stronieserwera projektu, oraz na oprogramowanie uruchamiane przezwolontariuszy na swoich komputerach.
Do najważniejszychaplikacji pracujących po stronie serwera należy scheduler (serwer harmonogramów). Zajmuje się on dystrybucją fragmentów danych do obliczeń pomiędzy komputery uczestników projektu. W swoim działaniu scheduler uwzględnia między innymi możliwości komputerów uczestników (moc obliczeniowa, ilość pamięciRAM), oraz średni czas w ciągu doby, jaki komputery te przeznaczają na pracę z BOINC. W ten sposób unika się nadmiernego obciążenia słabych komputerów, oraz pozwala się na pełniejsze wykorzystanie mocnych maszyn.
Jeżeli na komputerze otrzymującym dane do przetwarzania nie została jeszcze zainstalowana aplikacja mająca je przetwarzać, jest ona również przesyłana do uczestnika projektu. W ramach jednego projektu może funkcjonować wiele aplikacji, a wysyłane dane mogą być przeznaczone dla którejkolwiek z nich.
Gdy na komputerze uczestnika znajdą się zarówno dane do przetwarzania, jak i odpowiednia aplikacja, rozpoczyna się przetwarzanie danych. Czas przetwarzania jednej porcji danych jest różny w zależności od projektu i waha się od kilkunastu sekund do kilkuset godzin. Dzięki okresowemu zapisywaniu wykonanej pracy, obliczenia nie muszą odbywać się w jednym nieprzerwanym ciągu, lecz mogą być zawieszane, gdy zachodzi potrzeba przeznaczenia mocy obliczeniowej na inne zadania lub po prostu wyłączenia komputera.
Na jednym komputerze mogą znajdować się jednocześnie dane i aplikacje wielu projektów platformy BOINC, lecz w danym momencie przetwarzana jest tylko jedna porcja danych na jednostkęCPU (procesory wielordzeniowe i procesory wyposażone w technologięHT mogą przetwarzać jednocześnie dwie lub więcej porcji danych adekwatnie do liczby rdzeni czy wątków). Wyjątkiem są jednostki projektu DepSpid, który nie wykorzystuje mocy CPU, lecz mierzy wagę wysłanych i odebranych danych poprzez połączenie internetowe. Jednostki tego projektu mogą być przetwarzane równolegle z jednostkami pozostałych projektów, ale ich liczba nie zależy od rodzaju czy ilości procesorów – przydzielana jest jedna jednostka na jedno połączenie. Jeżeli komputer jest przyłączony do więcej niż jednego projektu, czas procesora jest przydzielany aplikacjom po kolei, zgodnie z ustalonymi przez uczestnika przydziałami dla poszczególnych projektów.
Po przetworzeniu porcji danych wyniki obliczeń przesyłane są do serwera projektu. Jednocześnie komputer użytkownika żąda pewnej ilości tzw. punktów kredytowych, zależnej od czasu poświęconego na przetworzenie danej jednostki i mocy obliczeniowej procesora.
W większości projektów te same dane są rozsyłane do kilku użytkowników, co daje możliwość porównania ich wyników w celu weryfikacji i wykluczenia ewentualnych błędów i oszustw. Następnie uczestnikom, którzy przeliczyli daną jednostkę, przyznawana jest taka sama ilość punktów kredytowych, zależna od punktów zażądanych przez poszczególne komputery. Sposób wyliczenia tej ilości jest różny dla każdego z projektów – może to byćwartość średnia,mediana, lub inna wartość.
Punkty kredytowe (ang. credits) są metodą nagradzania ochotników za przekazany przez nich czas i moc obliczeniową ich komputerów. W teorii punkty kredytowe przyznawane przez wszystkie projekty mają odpowiadać takiej samej ilości wykonanej pracy. W praktyce okazuje się, że niektóre z projektów są hojniejsze niż inne.
Punkty kredytowe pozwalają uczestnikom projektów na wzajemne współzawodnictwo w ramach różnorakich rankingów. (Ogólnoświatowych, krajowych itp.). Możliwe jest także łączenie się uczestników projektów w zespoły, które również mogą ze sobą konkurować.
BOINC w sposób automatyczny ściąga i uruchamia na komputerze ochotnika aplikację projektu, co może budzić uzasadniony niepokój o możliwość uruchomienia złośliwego oprogramowania. Aby temu zapobiec BOINC korzysta z cyfrowego podpisywania aplikacji, aby nie dopuścić do "podstawienia" fałszywej aplikacji w miejsce oryginalnej.
Użytkownicy ze swojej strony powinni zwrócić uwagę, czy projekty, do których chcą się podłączyć nie są podejrzane (w razie podejrzeń warto poszukać opinii na forach dyskusyjnych innych projektów). Co prawda jak dotąd nie pojawił się "fałszywy" projekt, ale taka możliwość istnieje. Warto też zwrócić uwagę na status danego projektu, ponieważ projekty "młode" czyli pre-alfa i alfa mogą powodować niestabilna pracę systemu, ale zwykle projekty będące na stronie głównej BOINC są już pod tym względem bezpieczne.
Kolejnym potencjalnym zagrożeniem są nieoficjalne aplikacje obliczeniowe. Dla niektórych projektów dostępne są zoptymalizowane przez użytkowników wersje aplikacji, pozwalające znacznie (niekiedy kilkukrotnie) skrócić czas obliczeń. Należy jednak zwrócić uwagę, aby aplikacje te pobierać ze sprawdzonych źródeł. Ponownie w razie wątpliwości należy skonsultować się z forum dyskusyjnym danego projektu.
Wśród użytkowników BOINC krąży opinia, że praca w platformie naraża komputer na niebezpieczeństwo mniej niż przeglądanie stron WWW, należy jednak pamiętać, że nie ma w 100% bezpiecznych aplikacji.
Pierwszą polską organizacją wspierającą BOINC byłoStowarzyszenie Polski Projekt BOINC (SPP BOINC)[2]. Stowarzyszenie to powstało 10 sierpnia 2006 roku w Lublinie. Jego założycielami byli: Michał Jarosz, Krzysztof Dmochowski, Artur Gregorczyk, Adam Hajok oraz Krzysztof Piszczek[3].
19 czerwca 2012 roku została zarejestrowanaFundacja BOINC Polska. Organizacja ta od początku swojego istnienia oficjalnie opiekuje się projektem Radioactive@Home[4]. Fundacja ta podobnie jak SPP BOINC została stworzona przez członków jednego z największych polskich zespołów zrzeszających pasjonatów platformy BOINC: BOINC@Poland[5].
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Fundacja Cyber-Complex |
Dnia 23 października 2020 roku dokonano rejestracjiFundacji Cyber-Complex. Jednym z celów statutowych tej instytucji jest prowadzenie działalności badawczej oraz eksperymentalnej z zakresu obszarów informatyki, teleinformatyki oraz telekomunikacji i cybernetyki co wpisuje się także w zagadnienia platformy BOINC[6]. Jednostka prowadzi[7] projekt iThena[8], który m. in. monitoruje globalną sieć Internet[9].
W ostatnich dniach sierpnia 2006 roku powstał pierwszy polski projekt BOINC nazwanyNagrzewanie Stali@home[10]. Projekt został uruchomiony w ramach pracy magisterskiej studentainformatyki. Projekt działał przez niecały tydzień, gromadząc w tym czasie ponad 130 uczestników z całego świata.
W lecie 2007 roku powstał projektEnigma@Home mający na celu wspomożenie innego projektu próbującego złamać zaszyfrowanąEnigmą wiadomość z okrętu podwodnego. Projekt ten w 2017 roku przestał generować nowe zadania[11] i obecnie nie jest już aktywny.
Od stycznia2009 roku w ramach projektuPrimeGrid działa podprojekt AP26, wykorzystujący algorytm opracowany przez polskiego naukowca, dr. Jarosława Wróblewskiego, do znajdowanialiczb pierwszych będących wyrazami ciągów arytmetycznych[12].
Od marca 2010 roku w ramach projektuDNETC utworzonowrapper na projektdistributed.net - na kilka lat po jego utworzeniu był to jeden z najpopularniejszych projektów w świecie BOINC.
W sierpniu 2012 roku powstał projekt OProject[13] zajmujący się weryfikacjąHipotezy Goldbacha. OProject był jednym z elementów opracowanych na potrzebypracyinżynierskiej bronionej naPaństwowej Wyżej Szkole Informatyki i Przedsiębiorczości w 2013 roku[14]. W 2016 roku projekt ten został zarzucony.
W 2014 roku początkowo w formie testowej, a w 2015 już w fazie produkcyjnej działał projektUniverse@Home, projekt astrofizyczny uruchomiony przez Obserwatorium AstronomiczneUniwersytetu Warszawskiego zajmujący się tematyką ewolucji układów gwiezdnych. W 2024 roku po śmierciKrzysztofa Belczyńskiego, profesora nauk fizycznych ze względu na brak wsparcia oraz zainteresowania innego zespołu naukowego projekt został zarzucony[15]. Projekt przyczynił się do opublikowania wielu publikacji naukowych[16].
Od 2011 w fazie testów znajduje się projektRadioactive@Home mający na celu stworzenie interaktywnej mapypromieniowania gamma[17]. Specjalnie na potrzeby projektu został zaprojektowanylicznik Geigera wyróżniający się bardzo niską ceną wykonania (możliwe jest także wykonanie licznika w warunkach domowych). Globalna mapa promieniowania tworzona jest przez projekt także po upływie 14 lat w 2025 roku[18].
| Zobacz multimedia związane z tematem:Projekt iThena |
W 2019 roku uruchomiono projektiThena[19]. Obecnie prowadzony jest on przezFundację Cyber-Complex. Na podstawie wyników projektu opracowywane są publikacje naukowe[20]. W 2021 roku doszło do reorganizacji projektu i zostały wyodrębnione dwa komponenty[21]: