Znana z bardzo rozwiniętego rolnictwa i chowu bydła, a także z cennych surowców kopalnych (kopalnie złota oraz kamieniołomymarmuru). Zamieszkiwali ją spokrewnieni zTrakamiindoeuropejscyFrygijczycy, przybyli na te ziemie około 1000 r. p.n.e. Tradycyjną stolicą ich państwa byłoGordion. Aż do najazduKimerów (około 700 p.n.e.) Frygia pozostawała niezależnym królestwem. Rozkwit jej sztuki przypadł właśnie w IX i VIII w. p.n.e.; wywierała również silny kulturowy wpływ w sferze ówczesnych wierzeń – w klasycznej religii grecko-rzymskiej niektóre zgreckich mitów mają bezsprzeczne pochodzenie frygijskie. Jako bóstwa rodzime czczono szczególnieMena,Kybele,Attisa iSabazjosa, których kult rozprzestrzenił się później szerzej w regionie śródziemnomorskim.
Około 600 p.n.e. Frygia dostała się pod panowanieLidyjczyków, a w 546 p.n.e.Persów. Ponad dwieście lat później zdobył jąAleksander Wielki. Po jego śmierci (323 p.n.e.) pozostawała pod zmiennymi rządamidiadochów. W III wieku p.n.e. na jej terytorium osiedlili sięceltyccyGalatowie. Od 188 r. p.n.e. Frygia znajdowała w granicachpaństwa pergamońskiego i wraz z nim została w 133 p.n.e. przekazana we władanieRzymianom przezAttalosa III, ostatniego króla Pergamonu.
Kraina bardzo wcześnie uległachrystianizacji. Jak podajeEuzebiusz z Cezarei (Historia Ecclesiae XVI)[1] w czasachDioklecjana jedno z miast frygijskich było całkowiciechrześcijańskie. Jednym z ważniejszych miejscowychświętych z II wieku, któremu przypisuje się wiele cudów i nawróceń, był biskupHierapolis Avircius Marcellus (Abercius).
Po podzialeImperium Rzymskiego w 395 n.e. małoazjatycka Frygia należała docesarstwa wschodniorzymskiego. Pobitwie pod Manzikertem w 1071 roku przejściowo znalazła się pod panowaniemSeldżuków. Pod koniec XI wieku, wraz z całą zachodniąAnatolią, wróciła pod panowanie Bizantyńczyków. W 1204 roku, po zdobyciuKonstantynopola przez krzyżowcówIV krucjaty, gdy cesarstwo bizantyńskie uległo rozpadowi, terytorium Frygii weszło w składCesarstwa Nikei. Po odzyskaniu Konstantynopola w 1261 roku, za rządów cesarzaMichała VIII Paleologa, Frygia znów należała do Cesarstwa Bizantyńskiego. W XIV wieku jej terytorium podbiliTurcy osmańscy. Odtąd jako kraina historyczna pozostaje częściąTurcji.
Francesco D’Andria, Paul Arthur: Hierapolis of Phrygia, Pamukkale: An archeological guide. Stambuł: 2003, seria: Ancient cities of Anatolia 5. Brak numerów stron w książce
