Był trzecim synem Fryderyka Wilhelma, tytularnego władcy Hesji-Kassel i księżniczki Anny Pruskiej. W 1891 roku był zamieszany w skandal z udziałem cesarzaWilhelma II, zwany aferą Kotze. Wraz z wieloma innymi członkami rodów arystokratycznych został oskarżony o ekscesy seksualne[1]. Książę Fryderyk Karol miał nieskomplikowany charakter. Zdaniem cesarza Wilhelma II miał melancholijną, skłonną do filozofowania naturę[2]. Poza tym był pilny. Miał zamiłowanie do archeologii, sztuki i literatury.
9 października 1918 fiński parlament wybrał Fryderyka na dziedzicznego króla Finlandii pod imieniem Karola I[3]. Miał przybrać fińskie imięVäinö I, jednakże panował jako Fryderyk Karol (fiń.Fredrik Kaarle)[4]. Miał nosić tytuł „król Finlandii iKarelii, książęAlandii, wielki książęLaponii, pan Północy”. Sporządzono dla niego koronę i szykowano się do koronacji. Fryderyk nie zdążył jednak wyjechać do Finlandii, a po klęsce Niemiec abdykował 14 grudnia 1918[3].
Finnlands deutsches Königsabenteuer 1918. W: Anders Huldén: Deutsch-Finnische Gesellschaft e.V.. Reinbek: Traute Warnke Verlag, 1997.ISBN 3-9801591-9-1. (niem.). Brak numerów stron w książce
Jonathan Petropoulos:Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany. Oxford University Press, 2006.
John Röhl:Die Kotze-Affäre, in:Wilhelm II. Der Aufbau der persönlichen Monarchie C. H. Beck, München 2001, S. 741 ff.
WolfgangW.WippermannWolfgangW.,Skandal im Jagdschloss Grunewald. Männlichkeit und Ehre im deutschen Kaiserreich, Darmstadt: Primus Verlag, 2010,ISBN 3-89678-810-8,OCLC662418163. Brak numerów stron w książce
.svg)
