 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| profesor nauk medycznych | |||
| Specjalność: chirurgia | |||
| Alma Mater | |||
| Profesura | 1876 | ||
| Nauczyciel akademicki | |||
| Uczelnia | Uniwersytet w Rostocku | ||
| |||
Friedrich Trendelenburg (ur.24 maja1844 wBerlinie, zm.15 grudnia1924 wNikolassee) –niemieckichirurg. Nadworny lekarzFryderyka Augusta III Saskiego.
Syn filozofaFriedricha Adolfa Trendelenburga imąż Charlotty Fabricius (1853–1932), z którą miał dwie córki i sześciu synów, w tym fizjologa Wilhelma, sekretarza stanu w niemieckim Ministerstwie Kultury Friedricha Adolfa Trendelenburga, prawnika Ernsta, farmaceutę Paula i fizyka Ferdinanda[potrzebny przypis]. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Edynburgu i naUniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Następnie pracował w klinice Charité uBernharda von Langenbecka. W 1875 roku został profesorem naUniwersytecie w Rostocku, w roku 1882 wBonn, a w roku 1895 naUniwersytecie w Lipsku. Twórca kilku odmian zabiegów chirurgicznych m.in. metody operacyjnego leczeniazatorowości płucnej, nazwanej zabiegiem Trendelenburga, autor parowejsterylizacji i pierwszej dotchawiczej narkozy przeztracheostomię. Pomysłodawca pozycji medycznej w której chory leży na wznak z głową poniżej poziomukończyn dolnych, tzw.ułożenie Trendelenburga. Opisał objaw kliniczny opadania miednicy podczas stania na jednej kończynie lub podczas chodu nazywany od jego nazwiskaobjawem Trendelenburga[1].
