| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Narodowość | niemiecka | ||
| Alma Mater | |||
| Dziedzina sztuki | |||
| Odznaczenia | |||
| Royal Gold Medal | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Frei Paul Otto (ur.31 maja1925,Siegmar (obecnie częśćChemnitz), zm.9 marca2015 wLeonbergu[1]) –niemieckiarchitekt, laureat:Royal Gold Medal w 2005,Praemium Imperiale w 2006,Nagrody Pritzkera w 2015.
Był znany z projektów lekkich konstrukcji przypominających namioty[2]. Charakterystycznymi cechami jego architektury są prostota i lekkość oraz częste użycie materiałów pochodzenia organicznego[1].
Dorastał w Berlinie. Jego ojciec i dziadek byli rzeźbiarzami[3]. W nastoletnim wieku interesował się szybowcami, projektował je i nimi latał[4].
We wrześniu 1943 roku został powołany do służby wojskowej i odbył szkolenie na pilota. Szkolenie przerwano pod koniec 1944 r. i Otto został przeniesiony do wojsk piechoty. W kwietniu 1945 został jeńcem wojennym, dwa lata przebywał w obozie jenieckim w pobliżu Chartres we Francji. W obozie został architektem obozowym, uczył się budowy różnych konstrukcji przy użyciu jak najmniejszej ilości surowców[3].
W 1948 r. podjął ponownie rozpoczęte przed wojną studia naUniwersytecie Technicznym w Berlinie. W 1950 przebywał na stypendium w USA[3], gdzie spotkał się z dorobkiem słynnych architektów m.in.Franka Lloyda Wrighta,Eero Saarinena czyLudwiga Miesa van der Rohe, co wywarło na niego duży wpływ[5]. Pracę doktorską obronił w 1954[4].
W 1952 założył własną pracownię[5].
Otto przez wiele lat wykładał na uniwersytetach. W 1961 na berlińskim Uniwersytecie Technicznym założył grupę badawczą zajmującą się biologią i budownictwem. W 1964 został mianowany profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Stuttgarcie, w 1991 przeszedł na emeryturę. Był założycielem także Instytut Konstrukcji Lekkich i Koncepcyjnych na tym samym uniwersytecie[2][6].
W 1971 r. nowojorskieMoMA zorganizowało monograficzną wystawę, na której prezentowano prace Frei Otto[3].
.jpg)
Najbardziej znane realizacje Otto to głównie zadaszenia obiektów sportowych i pawilonów - m.in. zadaszenia parku olimpijskiego naolimpiadę w Monachium w 1972 r., pawilonu niemieckiego naExpo 1967 czy pawilonu japońskiego naExpo 2000 (we współpracy zShigeru Banem)[4].
|
