Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne

Na mapach:43°00′00″S 67°00′00″E/-43,000000 67,000000
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne
Terres australes et antarctiques françaises
terytorium zamorskie
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Francja

Data powstania

1955

Zarządzający

Florence Jeanblanc-Risler(inne języki) od 2022[1]

Powierzchnia

440 000 km²

Populacja (2007)
• liczba ludności


0

• gęstość

0 os./km²

Języki urzędowe

francuski

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (fr. Terres australes et antarctiques françaisesTAAF) –francuskieterytorium zależne obejmująceantarktycznewyspywulkaniczne, położone w południowej częściOceanu Indyjskiego. Położone są one częściowo u wybrzeżyAfryki, a część leży niemal w równej odległości odkontynentów Afryki,Australii iAntarktydy, w pobliżu 43°S i 67°E. W ich skład wchodzi również sektor Antarktydy obejmującyZiemię Adeli, przy czymroszczenia wobec Ziemi Adeli nie są uznawane przez niektóre państwa.

Terytoria te mają od1955 roku statusterytorium zamorskiego Francji.

Podział

[edytuj |edytuj kod]

Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne dzielą się na 5 dystryktów:

Od czasu utworzenia odrębnego terytorium zamorskiego w1955 ziemie te były zarządzane przez administratora (administrateur supérieur) rezydującego wParyżu. Od 1997 roku administrator miał swą siedzibę wSaint-Pierre na wyspieReunion[2]. W wyniku reformy administracyjnej w grudniu2003[3], administratora zastąpił prefekt (najwyższy zarządca), którego siedziba nadal znajduje się na wyspie Reunion. Od 5 października 2022 urząd ten sprawuje Florence Jeanblanc-Risler, piąta kobieta w historii, która zarządza tym terytorium[4].

Ludność i gospodarka

[edytuj |edytuj kod]

Ziemia Adeli o powierzchni około 500 tys. km² oraz wyspy zajmujące razem 7781 km² nie były nigdy zamieszkane. Jedynymi mieszkańcami są przebywający tam czasowo naukowcy – w roku1997 było ich około 100.

Mimo tego, terytorium posiada znaczącej wielkościflotę morską, w skład której wchodziły w1999 roku następujące jednostki: 7masowców, 5 statkówdrobnicowców, 10chemikaliowców, 9kontenerowców, 6statków do przewozu ciekłego gazu, 24tankowce, jedenstatek-chłodnia oraz 10rorowców. Łącznawyporność statków tej floty wynosi blisko 2893 tys.GRT, czyli 5166 tys.DWT. Flota ta rejestrowana jest w tzw. drugim francuskimrejestrze statków, co umożliwia ich właścicielom płacenie niższych podatków i stosowanie mniej restrykcyjnych regulacji niż w przypadku głównego rejestru.

Podstawowym bogactwem naturalnym tego terytorium sąryby iskorupiaki. Aktywność gospodarcza ogranicza się do utrzymywania tustacji meteorologicznej igeofizycznych stacji naukowych, a także znaczącejfloty rybackiej. Ryby złowione na tychakwenach eksportowane są do Francji iReunionu. Roczny dochód terytorium wynosi około 18 mlndolarów.

Terytorium posiada domenę internetową.tf.

Przyroda

[edytuj |edytuj kod]

Na terytorium zaobserwowano 153gatunki autochtoniczne zwierząt, w tym 51 występującychendemicznie a jeden uznano za wymarły[5] – ptakAnas marecula z rodzinykaczkowatych wymarł przed 1793 rokiem na wyspieAmsterdam, a główną przyczyną jego wyginięcia były polowania[6]. Z kolei 18 gatunków zwierząt zostało introdukowanych lub ich pochodzenie nie jest znane. Ponadto odnotowano występowanie jednego gatunkuchromistMicrofissurata australis(inne języki). Zarejestrowano także 39 gatunków roślin[5] – z czego 7 to endemity (Agrostis delislei(inne języki),Colobanthus diffusus(inne języki),Lyallia kerguelensis(inne języki),Pentaschistis insularis(inne języki),Plantago pentasperma(inne języki),Plantago stauntonii(inne języki) iPoa novarae(inne języki))[7]. Ponadto 113 gatunków zostało sztucznie wprowadzonych lub ich pochodzenie nie jest znane[5].

Mapy wysp

[edytuj |edytuj kod]
  • Wyspa Amsterdam
    Wyspa Amsterdam
  • Wyspa Św. Pawła
    Wyspa Św. Pawła
  • Wyspy Crozeta
    Wyspy Crozeta
  • Wyspy Kerguelena
    Wyspy Kerguelena
  • Wyspy Rozproszone
    Wyspy Rozproszone

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. October 2022. rulers.org. [dostęp 2022-10-07]. (ang.).
  2. Décret n°96-200 du 14 mars 1996 relatif au siège de l'administration des Terres australes et antarctiques françaises. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2014-12-25]. (fr.).
  3. Décret n°2003-1171 du 8 décembre 2003 relatif à l'emploi d'administrateur supérieur des Terres australes et antarctiques françaises. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2014-12-25]. (fr.).
  4. French Southern and Antarctic Lands. worldstatesmen.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  5. abcSynthèse de Données Espèces – TAAF. Inventaire National du Patrimoine Naturel,. [dostęp 2015-10-18]. (fr.).
  6. BirdLife International,Anas marecula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2015-10-18] (ang.).
  7. TAAF / Plantae – liste espèces endémiques. Inventaire National du Patrimoine Naturel,. [dostęp 2015-10-18]. (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Terytoriazależne Francji
Terytoria położone wAntarktyce isubantarktyczne
Terytoria na południe od 60°
Terytoria na północ od 60°
Integralne części państw i terytoriów położonych poza Antarktyką

Mapa świata z zaznaczonym obszarem Antarktydy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Francuskie_Terytoria_Południowe_i_Antarktyczne&oldid=76424623
Kategoria:
Ukryte kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp