Franciszek Piper (ur. 1941) – polski historyk zajmujący się tematykąHolocaustu iobozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Jest autorem lub współautorem licznych prac naukowych nt. obozu. Piper wchodził w skład kolegium redakcyjnego WydawnictwaPaństwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. W latach 80. i do roku 2008 kierował Działem Historyczno-Badawczym Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau wOświęcimiu.
W 1959 ukończyłIII Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego wBielsku-Białej i rozpoczął studia historii naUniwersytecie Jagiellońskim. W 1964 napisał pod kierunkiem prof. draHenryka Wereszyckiego pracę magisterską na tematPrzebieg wojny krymskiej na łamach "Czasu". W 1979 uzyskał stopieńdoktora za pracę pt.Zatrudnienie więźniów KL Auschwitz. Organizacja pracy i metody eksploatacji siły roboczej napisaną pod kierunkiem prof. dr. Wacława Długoborskiego.
W 1965 rozpoczął pracę w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu jako asystent w Dziale Historyczno-Badawczym. W latach 90. został jego kierownikiem. Funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę we wrześniu 2008.
Od 1980 zajmował się problematyką liczby ofiar Auschwitz-Birkenau. Wyniki jego badań zostały po raz pierwszy opublikowane w skróconej wersji w 1991 r., wIzraelu. Następnie została wydana jego książkaIlu ludzi zginęło w KL Auschwitz. Liczba ofiar w świetle źródeł i badań 1945 - 1990.
Następnie, do emerytury (2008), współredaktor naukowy w ramach prac prowadzonych przezPaństwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu kierował pracami badawczymi nadKsięgami Pamięci, które zawarły wszystkie możliwe do ustalenia nazwiska Polaków deportowanych do KL Auschwitz. Ponadto publikował wyniki swoich prac w licznych czasopismach[1]. Obecnie jest już emerytowanym pracownikiem Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.