 Gen. Franciszek Gągor Warszawa, 15 sierpnia 2008 | |||
 generał | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1969–2010 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Stanowiska | |||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
                 _ribbon.svg)      | |||
| |||
| |||
Franciszek Gągor (ur.8 września1951 wKoniuszowej, zm.10 kwietnia2010 wSmoleńsku[1]) –generałWojska Polskiego,doktornauk wojskowych, szefSztabu Generalnego Wojska Polskiego w latach 2006–2010[2], specjalista w dziedzinierozpoznania i operacji pokojowych.
Był absolwentemI Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza w Nowym Sączu (matura w 1969). W latach 1969–1973 studiował wWyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych weWrocławiu. Był także absolwentem filologii angielskiej naUniwersytecie im. Adama Mickiewicza wPoznaniu (1983) oraz studiów strategicznych w Akademii ObronyNATO wRzymie (2001). W 1998 wAkademii Obrony Narodowej wWarszawie obroniłrozprawę naukową nt. „Międzynarodowe operacje pokojowe oraz ich miejsce we współczesnej doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej” i uzyskałstopień naukowydoktoranauk wojskowych. W 2002 odbył Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne naNarodowym Uniwersytecie ObronyStanów Zjednoczonych wWaszyngtonie.
Po promocjioficerskiej został skierowany do2 pułku czołgów średnich, w którym służył na stanowisku dowódcyplutonu rozpoznania, a następnie dowódcykompanii rozpoznania. W 1978 wyznaczono go starszym wykładowcą w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych. Od 1988 do 1990 był starszym oficerem operacyjnym ds. kontyngentów wojskowych w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego, a następnie pracował w Zarządzie Wojskowych Spraw Zagranicznych.
W latach 1976–1977, będąc starszym oficerem operacyjnym wpolskim kontyngencie, brał udział w misji pokojowej II Doraźnych Sił PokojowychONZ wEgipcie (UNEF II – Second United Nations Emergency Force). Od 1980 do 1985 kierował Pionem OperacyjnymPKW na Misji Obserwacyjnej Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk naWzgórzach Golan (UNDOF – United Nations Disengagement Observer Force), natomiast w latach 1989–1990 pełnił funkcję zastępcy szefa Logistyki Sił Narodów Zjednoczonych w tej operacji. W 1991 został zastępcą dowódcypolskiego kontyngentu woperacji Pustynna Burza, a w 1992 służył jako zastępca dowódcy sektora Misji Obserwacyjnej ONZ wIraku iKuwejcie (UNIKOM – United Nations Iraq-Kuwait Observation Mission).
W lutym 1992 objął stanowisko szefa Wydziału Misji Pokojowych Oddziału Kontaktów Zagranicznych i Misji Pokojowych Zarządu Wojskowych Spraw Zagranicznych, w lipcu tegoż roku został wyznaczony na szefa Oddziału Wojskowych Misji Pokojowych Zarządu. Następnie, po zmianach organizacyjnych, od maja 1993 kontynuował służbę na takim samym stanowisku w Departamencie Wojskowych Spraw ZagranicznychMinisterstwa Obrony Narodowej w Warszawie, po czym był kolejno dyrektorem Biura Kontroli Zbrojeń i Misji Międzynarodowych – zastępcą dyrektora Departamentu (1994–1996) oraz dyrektorem Departamentu (1996–1999). W 1999 został szefem Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 w Sztabie GeneralnymWojska Polskiego w Warszawie.
W 2003 kierował Misją Obserwacyjną ONZ w Iraku i Kuwejcie, po czym pełnił funkcję dowódcy Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. W latach 2004–2006 był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach WojskowychNATO iUnii Europejskiej wBrukseli. 27 lutego 2006 został szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Zginął 10 kwietnia 2010 wkatastrofie polskiego samolotu Tu-154 wSmoleńsku w drodze naobchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Trumna z jego ciałem przybyła do Polski 16 kwietnia 2010 roku o godz. 22:00. 21 kwietnia został pochowany wKwaterze Smoleńskiej naCmentarzu Wojskowym na Powązkach[3]. Jego ciało zostałoekshumowane 8 czerwca 2018 w związku z prowadzonym wProkuraturze Krajowej śledztwem w sprawie katastrofy smoleńskiej[4].
20 kwietnia 2010 odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową w siedzibie Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie[5], a 15 sierpnia 2010 tablicę pamiątkową na terenie Ministerstwa Obrony Narodowej Islamskiej RepublikiAfganistanu wKabulu[6].
14 lipca 2010 na IX Nadzwyczajnym Krajowym Zjeździe Delegatów Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego podjęto uchwałę o zmianie nazwy naZwiązek Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego im. gen. Franciszka Gągora.
3 września 2011 gen. Franciszek Gągor został patronem Zespołu Szkół wKoniuszowej, gdzie znajduje się poświęcona mu Izba Pamięci oraz tablica pamiątkowa[7].
11 października 2011 na terenieWojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą pamięci gen. Franciszka Gągora[8], a 25 października 2011, z okazji 93. rocznicy odrodzenia Sztabu Generalnego WP, poświęconą mu tablicę pamiątkową odsłonięto w siedzibie Sztabu Generalnego WP[9].
27 kwietnia 2012 imię gen. Gągora otrzymała sala widowiskowo-konferencyjna w siedzibieAON[10].
7 września 2012Związek Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego przyjął imię Generała Franciszka Gągora[11].
8 września 2012 szlakowi turystycznemu Nowy Sącz – Ptaszkowa zostało nadane imię generała Franciszka Gągora[12].
16 sierpnia 2013 odsłonięto jego pomnik-popiersie w Panteonie Bohaterów Sanktuarium Narodowego naCmentarzu Poległych w Bitwie Warszawskiej wOssowie[13].
8 września 2014 przy dworcu kolejowym w Nowym Sączu odsłonięto tablicę pamięci generała Gągora[14].
podporucznik – 1973
porucznik – 1976
kapitan – 1980
major – 1985
podpułkownik – 1989
pułkownik – 1993
generał brygady – 1997
generał dywizji – 2003[15]
generał broni – 2006[16]
generał – 2006[17]Miał żonę Lucynę oraz dwoje dzieci: Michała i Katarzynę[8][28]. Biegle władałjęzykiem angielskim, znał także językrosyjski ifrancuski. Interesował się historią, fotografią analogową i tenisem ziemnym. Wraz zKrzysztofem Paszkowskim napisał książkę pt.Międzynarodowe operacje pokojowe w doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej (wyd.1999).
| Szefowie Inspektoratu WyszkoleniaPolskiej Siły Zbrojnej |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Szef Sztabu Wojsk Polskich |
| ||||||||
| SzefowieSztabu Generalnego WP |
| ||||||||
| Szefowie Sztabu Głównego WP |
| ||||||||
| Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990) |
| ||||||||
| Polska Ludowa (1944–1989) |
| ||||||||
| Szefowie Sztabu Generalnego WP |
| ||||||||
| Struktura | |
|---|---|
| Szkoły Wojsk Lądowych | |
| Pozostałe |
