.jpg) | |
 Pobóg | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 1922 |
| Ród | Byliccy herbu Pobóg |
| Rodzice | Wiktor |
| Wojny i bitwy | Powstanie styczniowe |
Franciszek Bylicki (ur.11 kwietnia1845 wKrakowie, zm.29 kwietnia1922 wŻyznowie[1]) – powstaniecz 1863,sybirak, literat, pedagog i muzyk,kawaler Orderu Virtuti Militari. BratWładysława, ginekologa i położnika.
Franciszek Bylicki urodził się 11 kwietnia 1845 w Krakowie w polskiej rodzinie szlacheckiej Bylickich herbuPobóg. Był synem Wiktora i Pauliny z Domosławskich herbuNałęcz.
W maju 1863 będąc uczniem szóstej klasy krakowskiego gimnazjum wstąpił w szeregi powstańców styczniowych. Służył jako kawalerzysta w oddziałachKononowicza,Żychlińskiego i Nadmilera. Walczył w bitwach podOssą, Brenicą Żelazną, Chojnowem. Pod Młochowem odniósł kilka ran. Podczas krwawego starcia pod Życkiem w obwodzie gostyńskim, trafił do niewoli rosyjskiej. W powstaniu walczył od 24 maja 1863 do 16 grudnia 1863. Wyrokiem sądu wojennego został zesłany doTobolska. W drodze na Syberię w Małmyżu został znieważony przez rosyjskiego oficera z oddziału konwojującego więźniów. Ponieważ odpowiedział podobnie, został brutalnie pobity i raniony bagnetem. W Tobolsku pracował jako nauczyciel muzyki. Dzięki swojej inteligencji, błyskotliwości oraz urokowi osobistemu zyskał przychylność gubernatora Despot–Zenowicza i jego zastępcy Koziełł-Poklewskiego.
W 1867 powrócił do kraju dzięki staraniom rządu austriackiego, reklamowany jako poborowy. Ukończył gimnazjum oraz studia uniwersyteckie w Krakowie. Był doktorem filozofii. Posiadał duży talent muzyczny – gry na fortepianie uczył się uLeszetyckiego w Wiedniu. Znano go jako znakomitego pianistę estradowego. Pracował w gimnazjum – uczył geografii i historii. Ponadto współpracował z krakowskimCzasem, na którego łamach komentował wydarzenia muzyczne. Współredagował pracę zbiorowąOesterreich – Ungarn in Wort und Bild, napisał kilka rozdziałów o muzyce polskiej i ruskiej. Bylicki był człowiekiem powszechnie znanym i szanowanym w środowisku galicyjskim. W jego domu często bywaliAsnyk,Bałucki,Juliusz Kossak orazStanisław Tomkowicz jego wieloletni przyjaciel.
W Polsce wolnej i niepodległej został mianowanypodporucznikiem i odznaczony przez marszałkaPiłsudskiego Krzyżem SrebrnymOrderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4308[2]. Bylicki zmarł 29 kwietnia 1922 w Żyznowie podStrzyżowem, w majątku swego syna Stanisława, gdzie spędził ostatnie lata swego życia.