Występują obficie szczególnie wtkance nerwowej, wątrobie i krwi.
Fosfolipidy są cząsteczkamiamfipatycznymi – zawierająhydrofilową „główkę” (resztękwasu fosforowego) ihydrofobowe „ogonki” (reszty wyższychkwasów tłuszczowych). Dzięki takiej budowie spontanicznie tworzą w wodnym środowiskudwuwarstwę lipidową, stanowiącą podstawębłon komórkowych. Ta struktura zapewnia komórkom selektywną przepuszczalność, umożliwiając kontrolowany transport substancji do i z komórki oraz utrzymanie integralności komórkowej[2]
W zależności od rodzaju alkoholu, stanowiącego zrąb cząsteczki, wyróżnia się glicerofosfolipidy (pochodne gliceryny) i sfingofosfolipidy (pochodnesfingozyny). Przez resztę fosforową do rdzenia glicerofosfolipidowego może być dołączony inny organiczny związek chemiczny (np.aminokwas lubamina).
Fosforylacja lipidów do fosforylowanego kwasu tłuszczowego jest początkiem ich aktywacji biologicznej, po której następujedekarboksylacja idehydrogenacja, które są kolejnymi etapami procesu utleniania tłuszczów w żywych organizmach.
