W lutym 1945 roku przyjęto biały emblemat złożony z dwóch elementów: Symbolizujący globalny charakter organizacji przedstawienia wszystkich kontynentów (nie liczącAntarktydy). Razem zsiatką kartograficzną tworzą koło, którego centrum stanowibiegun północny. Żaden kraj nie jest wyróżniony. Oraz wieńca ze stylizowanychgałązek oliwnych, tradycyjnego symbolupokoju. Błękit tła jest kolejnym symbolem pokoju (w przeciwieństwie do czerwieni, koloru wojny)[potrzebny przypis].
Mapa zorientowana była w taki sposób, że dolną linię pionową stanowił południk przechodzący przez Nowy Jork (siedzibę ONZ). 7 grudnia 1946 zmieniono orientację mapy tak, aby linię pionową tworzyłpołudnik zerowy, dzięki czemu żadne państwo nie było wyszczególnione. Obecny kształt flagi został przyjęty 20 października 1947[1].
