.jpg) | |||
| Dane ogólne | |||
| Inne nazwy | Fiat 666RN Urbano | ||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Lata produkcji | 1950 (Polska) | ||
| Miejsce produkcji | |||
| Dane techniczne | |||
| Typy nadwozia | Wysokopodłogowyautobus miejski klasy MIDI | ||
| Układ drzwi | 0-2-2 | ||
| Liczba drzwi | 2 | ||
| Silniki | Fiat 366/45 | ||
| Moc silników | 83 kW (113 KM) | ||
| Skrzynia biegów | F25.18.00 | ||
| Liczba przełożeń | 4 | ||
| Długość | 9880 mm | ||
| Szerokość | 2410 mm | ||
| Wysokość | 3200 mm | ||
| Masa własna | 8000 kg | ||
| Masa całkowita | 11650 kg | ||
| Rozstaw osi | 5100 mm | ||
| Wnętrze | |||
| Liczba miejsc siedzących | 42 + 2 | ||
| Informacje dodatkowe | |||
| ABS | Nie | ||
| ASR | Nie | ||
| EBS | Nie | ||
| ESP | Nie | ||
| Klimatyzacja | Nie | ||
| |||
Fiat 666RN –autobus miejski lub międzymiastowy, produkowany w Polsce na przełomie lat 40. i 50. XX wieku w koprodukcji z włoską firmąFIAT. Miejsce kierowcy umieszczone było nietypowo, bo po prawej stronie pojazdu. Do jego napędu użyto wysokoprężnego silnika Fiat 366/45.
Nadwozie zaprojektowane zostało jeszcze w 1948 roku przezStanisława Panczakiewicza[1]. W 1950 roku Centralny Zarząd Przemysłu Motoryzacyjnego wWarszawie zadecydował o podjęciu w fabryce wagonówSanowag wSanoku montażu autobusu międzymiastowego "Fiat 666RN" o długości blisko 10 metrów. Ogółem w1950 roku zmontowano 71 sztuk tych autobusów na włoskich podwoziach z użyciem importowanych podzespołów. Rozwojowi montażu przeszkodziło nasileniezimnej wojny.
Do napędu pojazdu stosowano silnik rzędowy, 6 cylindrowy, wysokoprężny, 4-suwowy, typu 366/45, o pojemności skokowej 9365 cm³ i mocy maksymalnej 83 kW (113 KM), osiąganej przy 1900 obr./min. Pozwalał on autobusowi na uzyskanie prędkości maksymalnej 78 km/h. Mechaniczna skrzynia biegów typu F25.18.00, miała koła zębate 3 i 4 biegu stale zazębione. W podwoziu zastosowano podłużnicową ramę nośną, powiązaną z nadwoziem o konstrukcji szkieletowej. Zawieszenie przednie było zależne, złożone z półeliptycznych resorów piórowych i hydraulicznych amortyzatorów ramieniowych. Zawieszenie tylne składało się z półeliptycznych resorów piórowych i dodatkowych resorów pomocniczych.
Nadwozie autobusu było konstrukcji szkieletowej, do którego montowano elementy poszycia zewnętrznego z blachy stalowej. Obicia ścian wewnątrz autobusu wykonano ze sklejki i płyt pilśniowych.
