Ten artykuł należy dopracować:

od 2008-03 →zweryfikować treść idodać przypisy,
→usunąć pustosłowie,
→napisać artykuł w sposób neutralny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się wdyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon{{Dopracować}} z tego artykułu.

Ferdinand Schulz

Data i miejsce urodzenia	18 grudnia1892 Piszewo
Data i miejsce śmierci	16 czerwca1929 Sztum

Ferdinand Schulz (ur.18 grudnia1892 wPiszewie, zm.16 czerwca1929 wSztumie) – niemiecki konstruktor lotniczy, lotnik sportowy, szybownik i instruktor szybownictwa.

Ferdinand Schulz pochodził zWarmii. Urodził się 18 grudnia 1892 roku wPiszewie (Pissau) powiatReszel (Rössel) jako pierwsze z 12 dzieci małżeństwa Ferdinanda Schulza i Rosi Schulz z domu Scharnick. Jego ojciec był nauczycielem w Piszewie, gdzie Ferdinand rozpoczął w 1899 roku naukę. Po ukończeniu szkoły elementarnej ojciec posłał go, w wieku 11 lat, do wgimnazjum w Braniewie (Braunsberg). Tam pobierał naukę tylko przez 4 lata, wtedy ojciec zdecydował, ze syn powinien zdobyć taki sam zawód jak on, czyli nauczyciela. Toteż zabrał Ferdinanda z Braniewa i dał do Królewskiego Zakładu Przygotowawczego – Seminarium Nauczycielskiego wReszlu (Rössel). W 1911 roku Ferdinand rozpoczął naukę w Królewsko-Pruskim Seminarium Nauczycielskim wToruniu (Thorn), w którym szkolono nauczycieli szkół podstawowych dla Prus Zachodnich i Wschodnich^[1].

W roku 1914 Ferdinand zgłosił się na jeden rok jako ochotnik, żeby odbyć służbę wojskową. W dniu 1 kwietnia otrzymał powołanie do 128 Pułku Piechoty w Gdańsku Wrzeszczu (Danzig-Langfuhr). Przydzielono go do 3 batalionu. 1 sierpnia wybuchłaI wojna światowa. Krótko po tym Schulz został ranny. 22 lutego 1917 r. przeniósł się doPiły (Schneidemühl). Potem uczęszczał do Szkoły Lotniczej w Grossenhain w Saksonii. 9 marca Schulz po raz pierwszy wsiadł ze swoim instruktorem do samolotu szkoleniowego. Po 46 lotach wolno było mu dokonać pierwszego samodzielnego lotu. Zakończenie szkolenia lotniczego nastąpiło w szkole dla obserwatorów w Schwerinie. W tymże roku Schulz awansował na stopień młodszego sierżanta. W końcu 1917 roku nastąpiło przeniesienie Ferdinanda na lotnisko 2 Armii w Aulony na froncie zachodnim. 3 stycznia 1918 r. Schulz wraz z 484 innymi lotnikami wystartował do swego pierwszego lotu na front. W pierwszym locie zaskoczył alianckie oddziały artyleryjskie, które budowały obóz za lasem i został przez nie ostrzelany. Pociski podziurawiły skrzydła oraz kadłub. Widzący to inny żołnierz niemiecki został ranny i w końcu jego silnik został trafiony. Silnik zaczął przerywać pracę. Wtedy Schulz podbił swoją maszynę, przekręcił i próbował dolecieć do swojego wojska, ale musiał lądować awaryjnie na polu. Pocisk, który utkwił w jego silniku, zabrał i nosił ze sobą jako talizman. Jeszcze 97 razy wychodził cało z wojennych potyczek. Po zakończeniu wojny powrócił do Piszewa, a następnie rozpoczął pracę w katolickiej szkole podstawowej w powiecie tucholskim. Wtedy rozpoczął budowanie swych pierwszych szybowców: „FS 1” i „FS 2”.

Od 10 do 25 października 1921 r. Schulz chciał uczestniczyć jako nowicjusz w II Zawodach w Röhn, lecz jego maszyna została odrzucona przez komisję konkursową. Jednak wykonał osiem lotów poza zawodami ze zbocza w Pelz. W jednym z nich pokonał 365 metrową trasę w 46 sekund. Schulzowi przyznano nagrodę pocieszenia w wysokości 1000 marek za „śmiały lot”. Do roku 1924 Schulz wybudował, według własnych projektów, 10 różnych szybowców, wśród których znalazły się również samoloty z silnikiem pomocniczym. Ze skonstruowanych wKrólewcu szybowców najbardziej znane były „FS 5”, „FS 9”, „FS 10” i „FS 3” – znany jako „skrzynia z trzonków od mioteł” (Besenstielkiste). W swojej budowie był bardzo prosty. Z trzonków od mioteł, listew, blachy, drutu i płótna, sprawiał wrażenie bardzo prymitywnego.

11 maja 1924 roku, podczas II Zawodów Szybowcowych Wybrzeża w Rossitten, Schulz na szybowcu „FS 3” leciał 8 godzin i 42 minuty, co było podówczas rekordem świata i stało się bezpośrednim impulsem do założenia przez mała grupkę miłośników szybownictwa Związku Lotniczego wpodmalborskim Willenbergu (ob.Wielbark). 20 maja 1925 przy wsparciu Ferdinanda Schulza utworzono „Zachodniopruski Związek Lotniczy” z siedzibą wMalborku.

Jesienią 1925 roku niemiecka grupa lotników została zaproszona na III Ogólnorosyjskie Zawody Szybowców, które odbywały się w dniach od 1 do 10 października naKrymie. Do tej grupy należał również Ferdinand Schulz, który leciał na szybowcu wyczynowym „Moritz”. Na tym szybowcu ustanowił Schulz w dniu 2 października na Krymie nowy rekord świata w locie długodystansowym, który trwał 12 godzin i 6 minut. Osiągając wysokość 405 m uzyskał drugi wynik w tych zawodach. Po powrocie do Rossitten założył Szkołę Szybowcową.3 czerwca 1926 roku Schulz razem z Heinzem Reichardtem przebywali w powietrzu 9 godzin i 21 minut. Dopiero w roku 1937 w Sylt został ten rekord poprawiony przez Ernsta Jachtmanna i Flossdorfa na szybowcu „RM 4” do 13 godzin i 59 minut.

1 stycznia 1927 roku otrzymał Schulz posadę nauczyciela w szkole podstawowej w Malborku – Piaski (Marienburg-Sandhof). Zamieszkał wMalborku w zajeździe „Kurfürsten” (obecnie bar „Puchatek”) zlokalizowanym przy placu Gdańskim 7 (Danziger Platz, obecnie plac Słowiański). Mógł teraz osobiście nadzorować rozbudowę lotniska szybowcowego w dzielnicy Wielbark, jak również brać dalej czynny udział w zawodach międzynarodowych. 2 maja 1927 r. wziął udział w IV Zawodach Szybowcowych w Rossitten. Wystartował na szybowcu „Westpreußen” – należącym do „Zachodniopruskiego Związku Lotniczego”, a zbudowanym w Malborku w 1926 r. specjalnie dla Schulza. W pierwszym dniu pobił kolejny rekord – leciał 14 godzin i 7 minut. Dwa dni później pobił kolejne rekordy: wysokościowy w locie wahadłowym (wyniósł on 560 m) oraz rekord prędkości, który wyniósł 54,45 km/h. 14 maja 1927 ustanowił nowy rekord wynoszący 60,2 km.

Najciekawsze loty udawały mu się na terenie rodzinnym – w Wielbarku. Pewnego majowego dnia 1928 r. wiał silny wiatr północno-zachodni z prędkością 14m/sek., który podniósł Schulza na wysokość 650 m, zdecydował się odwiedzićMalbork. Mieszkańcy Malborka ze zdumieniem patrzyli na niego, gdy nagle pojawił się nad zamkiem i miastem, przeleciał nad nim na wysokości 150 m. Spontanicznie machali do niego. Był to pierwszy lot w historii szybownictwa, który odbył się nad miastem. Przebywał łącznie w powietrzu 4 godziny i 1 minutę.

Miesiąc przed 36 urodzinami Schulza, 18 listopada 1928 r. mieszkańcyMalborka na skraju lotniska szybowcowego Malbork-Wielbark ustawili swojemu zasłużonemu współobywatelowi kamień pamiątkowy. Był to blok granitowy z napisem: „Pilotowi Szybowcowemu Ferdinandowi Schulzowi – 1928”. Dwa dni później Schulz zdobył uprawnienia do wykonywania akrobatyki lotniczej.

16 czerwca 1929 roku, pilotując samolot „Marienburg” doSztumu na uroczystość odsłonięcia pomnika lotników (gdzie miał zrzucić wieniec), rozbił się razem z Bruno Kaiserem na sztumskim rynku. Na miejscu wypadku postawiono kamień z inskrypcją. Malbork uczcił jego pamięć popiersiem na „Ehrenhof” – małym dziedzińcu przy północnej elewacji Nowego Ratusza, oraz tablicą na kamienicy, w której mieszkał. Ferdinand Schulz na życzenie rodziny pochowany został w ziemi ojczystej na cmentarzu Leśnym wLidzbarku Warmińskim (Heilsberg) przy licznym udziale mieszkańców. Przywieziony wieniec zdobił teraz jego własną trumnę. Jego grób istnieje do dziś.

W roku szkolnym 2005/2006 uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 3 wMalborku (noszącej w latach 1935–1945 imię Ferdinanda Schulza) realizowali program mający na celu przybliżenie sylwetki Schulza oraz odsłonięcie tablicy na budynku, w którym mieszkał w latach 1927–1929. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło 16.06.2006 roku w rocznicę tragicznej śmierci Schulza.

z 10 własnych konstrukcji zbudowanych przez Schulza, w literaturze znajdują się dane:

• FS 1

Niewiele danych pozostało o tej konstrukcji z 1920 roku. Szybowiec był dwupłatowcem z wysuniętym dziobem. Stokowiec ten startowany był nogami, którymi pilot wymachiwał w różne strony aby utrzymać go w żądanym położeniu. Pilot wisiał w czasie lotu ramionami jakby na poręczach.

• FS 2

Po bardzo silnym uszkodzeniu „FS 1" Schulz postanowił skonstruować nowyszybowiec w rodzaju dwupłatowca, który znowu był stokowcem. Z tym szybowcem zgłosił się Schulz do II Zawodów Röhn. W roku 1921 „FS 2" nie został jednak przez Komisję Techniczną dopuszczony do zawodów z powodu niedostatecznej pewności lotu. Schulz przy końcu zawodów wykonał jednak na swym szybowcu kilka lotów i otrzymał za swój brawurowy lot nagrodę pocieszenia w wysokości 1000 Marek.

• Vampyr

Szybowiec „Vampyr” był najsłynniejszym szybowcem pierwszego okresu rozwojowego. Powstał w 1921 roku.

• FS 3 –Besenstielkiste

Tym szybowcem ustanowił Schulz w dniu 11 maja 1924 r. w Rossiten rekord świata w locie długodystansowym trwającym 8 godz. i 42 min. Szybowiec ten był typem doświadczalnym do prób nowego sposobu sterowania. Składał się on ze steru wysokościowego i klap po jednej przy zewnętrznych końcach skrzydeł, niezależnie uruchamianych podczas opadnięcia steru bocznego. Drąg sterowniczy składał się z kijów do mioteł, dlatego konstrukcja ta nazywana została „skrzynia z kijów do mioteł” – „Besentielkiste”.

• FS 5

Tym szybowcem Schulz startował od 18 do 28 maja 1923 naMierzei Kurońskiej w I Wybrzeżowych Zawodach Szybowniczych w Rossitten. Szybowiec ten został skonstruowany wKrólewcu i zbudowany jako kadłub, miał on kształt gondoli z wydłużoną rufą.

• FS 9 –Königin Luise

Szybowiec, który po poważnym uszkodzeniu przy nagłym upadku został ponownie naprawiony. Opiera się on w sposobie budowy na konstrukcji „Vampira”, który zdobył sławę w II Zawodach w Rhön. Na końcach skrzydeł był on zaopatrzony w klapy nawiewne. Schulz startował na tej konstrukcji w III Zawodach Wybrzeżowych, które trwały od 29.04 do 17.05.1925 r. Otrzymał wówczas nagrodę specjalną za 30-minutowy lot nocny z 16/17 maja.

• FS 10

Szybowiec, który później wyposażono w silnik Siemensa o mocy 16 KM, zbudowany został dla Schulza w Fabryce Wagonów „Steinfurt” wKrólewcu dla jego pierwszych światowych rekordów. Tą konstrukcją, która miała 13 m rozpiętości zamierzał wystąpić na zawodach szybowców lekkich w Rhön. Do startu nie doszło z powodu złych warunków atmosferycznych. „FS 10" w późniejszym czasie został przez Schulza przebudowany nahelikopter.

• Dwuosobowy –Cöthen

„Cöthen” został skonstruowany w 1925 r. przez Seilera zeZgorzelca. Schulz i Heinz Reichardt osiągnęli w dniu 3 czerwca 1926 r. na tym szybowcu rekord świata w dwuosobowym locie na długim dystansie, który trwał 9 godz. i 21 min. Również w locie wahadłowym padł rekord – 330 km.

• D 15 –Westpreussen

Ta konstrukcja została zbudowana w 1926 r. przez Zachodniopruski Związek Lotniczy wMalborku dla Schulza. „D 15" posiadał kadłub ze sklejki z dolną stępką. Urządzenie sterujące składało się z poprzecznego steru, wahadła i steru bocznego. Mechanizm jezdny składał się ze sprężystej płozy środkowej. Na tym szybowcu Schulz uzyskiwał rekordy świata na długich dystansach, jak również bił rekordy w lotach wahadłowych, prędkościowych, odległościowych, przełajowych i wysokościowych.

• Niemieccy konstruktorzy lotniczy
• Niemieccy piloci sportowi
• Niemieccy szybownicy
• Urodzeni w 1892
• Zmarli w 1929
• Ludzie związani ze Sztumem
• Ofiary katastrof lotniczych w Niemczech

• Artykuły wymagające uzupełnienia źródeł od 2008-03
• Artykuły do dopracowania ze złą datą
• Artykuły wymagające neutralnego ujęcia tematu
• Artykuły z pustosłowiem