Osobistości przy odwiercie wTrepczy podczas prac poszukiwawczych celem ujęcia wody na potrzeby wodociągu miejskiego w Sanoku (ok. 1905). Od lewej: inż.Władysław Beksiński (2), drJacek Jabłoński (3), Feliks Giela (4), drSalomon Ramer (5), drJan Staruszkiewicz (7), inż.Wilhelm Szomek (9)Nieistniejący budynek apteki przy ulicy Tadeusza Kościuszki w SanokuGrobowiec Feliksa Gieli po renowacji (2015)Ulica Feliksa Gieli w SanokuWizerunek Feliksa Gieli widoczny przy ul. 3 Maja w Sanoku
Urodził się 20 listopada 1859 wZłoczowie. Jego rodzicami byli Jan i Bronisława z domu Krajewska (zm. 4 grudnia 1912 w wieku 72 lat[2]). PostanowieniemC.K. Sądu Powiatowego w Sanoku z 15 maja 1895 został ustanowiony kuratorem dla dr. Jana Gieli, byłego auskultanta sądowego, który został uznany za obłąkanego[3].
Feliks Giela z wykształcenia był prawnikiem, lecz zostałaptekarzem, jako że jego zamiłowaniem była farmacja[4]. Po osiedleniu się w Sanoku był pracownikiemApteki ObwodowejJana Zarewicza (najstarszej w mieście), później jej zarządcą. W maju 1885 zmarł Jan Zarewicz (w latach 1883–1892 zarządzał nią Feliks Dobrzyniecki). W 1892 Giela został dzierżawcą apteki[5], a we wrześniu 1896 za cenę 75 000 zł zakupił ją na własność od spadkobierców Jana Zarewicza (wraz z działką i ogrodem)[6]. Pozostawał właścicielem nieruchomości z budynkiem apteki do początku lat 30. XX wieku[7]. W latach 1892–1904 jej zarządcami byli upoważnieni wyspecjalizowanifarmaceuci[8].Apteka Feliksa Gieli, w formie parterowego dworku, znajdowała się przy ówczesnej ulicy Krakowskiej, w 1894 przemianowanej naulicę Tadeusza Kościuszki, pod numerem 78, potem 18 (w 1963 zabytkowy budynek został zburzony[9]). Około 1901 aptekę odkupił i został jej właścicielem Tobiasz Dawid Löbel[10], a w 1906 wykupił jąMarian Kawski (burmistrz miasta w latach 1919–1920)[11]. Na terenach jego ogrodów, istniejących za apteką, są obecnie zabudowania naulicy Kazimierza Wielkiego[12]. W 1895 miasto odkupiło od niego tereny wiodące odPaństwowego Gimnazjum Męskiego im. Królowej Zofii do ulicy Tadeusza Kościuszki i nazwano je ulicą Nową (obecnie Mickiewicza)[13]. Uzyskany dochód przekazał na potrzeby ubogich, bibliotekę oraz naPolskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”[14].
W 1887 Feliks Giela wygrał premię w losowaniu za rozwiązanie arytmografu w czasopiśmie lwowskim„Ruch”[15]. Był członkiem komitetu organizacyjnego Krajowy Zjazd Strażacki w Sanoku zorganizowany w lipcu 1904[16]. Należał do dyrekcji sklepu kółka rolniczego w Sanoku[17]. 14 grudnia 1904 przewodniczył posiedzeniu założycielskiemu powołanego Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[18], był jego działaczem[19], był wydziałowym TUMS[20], wspierał stowarzyszenie finansowo, podobnie jak akcję powstawaniapomnika Tadeusza Kościuszki, który stanął naPlacu św. Jana[21]. Pierwotnie w 1894 Feliks Giela założył Czytelnię Mieszczańską (jako agenda Kasyna Mieszczańskiego) działającą w budynkuRamerówka[22]. Pełnił funkcję jej prezesa od listopada 1894[23] (ponownie wybrany 3 marca 1895[24]) do stycznia 1896[25], ponowie wybierany 28 stycznia 1905[26], 8 maja 1910[27]. Organizowano w niej bale karnawałowe, spotkania inteligencji i rzemieślników[28]. W listopadzie 1895 został wybrany członkiem wydziału Towarzystwa Kasyna w Sanoku[29]. Był działaczemPolskiego Stronnictwa Ludowego,Towarzystwa Szkoły Ludowej[28]. Był członkiem założycielem[30]sanockiego gniazdaPolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[31][32] (był wydziałowym[33][34][34][35], działał jako wydziałowy[36], na stanowisku podskarbiego i skarbnika[33][37], funkcjonował w komisji finansowej[38]). Wraz z przedstawicielami macierzystego oddziału uczestniczył w jubileuszowym I Zlocie Sokolim od 5 do 6 czerwca 1892 we Lwowie z okazji 25-lecia Towarzystwa[39]. Był członkiem „Sokoła” zarówno w czasie zaboru austriackiego, jak i w niepodległejII Rzeczypospolitej[40]. Otrzymał tytuł honorowego członka sanockiego gniazda TG „Sokół”[41][42]. Był członkiem zwyczajnymMacierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[43]. W 1904 został wybrany jednym z dyrektorów Towarzystwa Kasy Zaliczkowej w Sanoku na okres sześciu lat[44]. W połowie 1904 złożył funkcję członka rady nadzorczej Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku[45]. Na początku 1905 został wybrany do komisji szkontrującej Towarzystwa Młodzieży Polskiej „Znicz”[46]. Przed 1914 był przewodniczącym wydziału szkolnego Przemysłowej Szkoły Uzupełniającej w Sanoku-Posadzie Olchowskiej[47]. W 1905, 1907, 1910 był wybierany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nadBursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[48]. W 1929 był jednym z założycielisanockiego kołaPolskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[49]. Był członkiem czynnym zwyczajnym Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej we Lwowie[50].
Był politykiem Polskiego Stronnictwa Demokratycznego (tzw. „galicyjscy demokraci”)[51]. W mieście członkami ugrupowania byli także Jan Zarewicz,Michał Słuszkiewicz,Kazimierz Lipiński. Pełnił funkcję radnego miejskiego, w tym asesora[52] (kadencji od 1900, asesor[53]). Po wyborze na stanowisko burmistrzaAitala Witoszyńskiego 22 grudnia 1898 pełnił funkcję zastępcy burmistrza[54], ponownie od 1903[55]. Do końca 1905 pełnił stanowisko członka komisji szacunkowych podatku osobisto-dochodowego w Sanoku[56]. Po dymisji burmistrza 14 lutego 1905 rada miasta przez dwa lata nie wybrała jego następcy w wyniku braku wymaganej liczby radnych. W związku z tym magistratem kierował Feliks Giela, formalnie pozostający na stanowisku zastępcy burmistrza (drugim zastępcą byłNatan Nebenzahl)[57]. Po wyborach w 1907 i dalszym braku radnych na posiedzeniu, 1 sierpnia 1907 Giela w wyrazie protestu zrezygnował z pełnionej funkcji. Ostatecznie 26 sierpnia 1907 rada zebrała się i dokonała wyboru burmistrza, którym został Feliks Giela, sprawujący urząd w kolejnych latach (jego zastępcą byłArtur Goldhammer)[58], w latach około 1910, 1911 jako komisarz rządowy[59], od około 1913 formalnie jako burmistrz (wówczas jego zastępcą byłPaweł Biedka)[60]. Od tego czasu, jako delegat miasta, był członkiem Rady Szkolnej Okręgowej w Sanoku[61]. Jako burmistrz z urzędu był przewodniczącym wydziału Kasy Oszczędności Miasta Sanoka[62]. W czasie sprawowania urzędu przez Feliksa Gielę miasto rozwijało się pod względem gospodarczym i kulturalnym[63]. W czasie katastrofalnych powodzi w Sanoku wkwietniu 1907 oraz wmarcu 1908 stanął na czele powołanego każdorazowo komitetu ratunkowego[64]. W 1910 został mianowany tymczasowym naczelnikiem gminyPosada Sanocka[63] w charakterze komisarza rządowego[65], po jej przyłączeniu do miasta w 1910[66] w wyniku decyzji Wydziału Krajowego we Lwowie z 1909 (zastępcą byłJan Staruszkiewicz)[67]. Pod koniec 1910 ponownie został wybrany radnym Sanoka[68]. W trakcie 1912 pełnił urząd burmistrza także po ukonstytuowaniu się nowej Rady Miejskiej 26 czerwca 1912 po przyłączeniu do Sanoka gminyPosada Sanocka[69]. W 1912 zdecydował się zrezygnować z funkcji burmistrza z powodu stanu zdrowia (choroba oczu). W lipcu 1912 udał się na sześciotygodniowy urlop i od tego czasu obowiązki przejął wiceburmistrzPaweł Biedka[70][71] 5 grudnia 1912 Rada Miejska przyjęła rezygnację burmistrza[72]. 21 grudnia 1912 przegłosowano wniosek o przekonanie burmistrza do pozostania na stanowisku[73]. Latem 1913 przebywając na kuracji wLovranie ponownie przesłał pismo z rezygnacją z funkcji burmistrza z uwagi na stan zdrowia[74]. 25 września 1913 Rada nie przyjęła rezygnacji i udzieliła Gieli urlopu[75]. Na posiedzeniu Rady Miejskiej 19 lutego 1914 przyjęto jego kategoryczną rezygnację[76]. Wtedy też jednomyślną decyzją Rady nadano mu tytułHonorowego Obywatela Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka w uznaniu działalności na rzecz miasta na stanowiskach wiceburmistrza (w okresie powodzi) i burmistrza (włączenie do miastaPosady Sanockiej)[4][77]. Jego następcą został Paweł Biedka wybrany 2 kwietnia 1914[78].
Feliks Giela kierował Strażą Ogniową. Ponadto działał na rzecz osób biednych i potrzebujących, prowadził powstawaniekoszar wojskowych przy ul. Adama Mickiewicza w 1912,sanockiego szpitala. Prężnie budowano nowe drogi, ulice, kanalizację, a dodatkowo miasto otrzymało połączenietelefoniczne. Feliks Giela od około 1908 był członkiem Radyc. k. powiatu sanockiego, wybrany z grupy gmin miejskich, pełnił mandat w kolejnych latach (1908, 1909, 1910, 1911, 1912)[79], w kolejnych wyborach do Rady w 1912 został wybrany ponownie z grupy gmin wiejskich, został członkiem wydziału[80]. Po wybuchuI wojny światowej od 18 września 1914 przebywał wWiedniu[81]. Podczas wojny, po utworzeniuNaczelnego Komitetu Narodowej wszedł w skład Powiatowego Komitetu Narodowego (PKN) w Sanoku, a w jego ramach został kierownikiem sekcji finansowej[82]. W 1918 wraz z innymi osobistościami miejskimi (jako przewodniczącyWojciech Ślączka oraz m.in.Adam Pytel,Paweł Biedka,Jan Rajchel,Karol Zaleski oraz wojskowi kpt.Antoni Kurka i kpt.Franciszek Stok) funkcjonował w ramach powołanego 20 października 1918 Komitetu Samoobrony Narodowej[83], który 31 października/1 listopada 1918 dokonał bez walk przejęcia władzy w Sanoku[84]. Był radnym pierwszej powojennej kadencji od 1919[85]. Sprawował mandat radnego w Sanoku kadencji od 1924[86]. Pełnił stanowisko przewodniczącego dyrekcji Kasy Oszczędności miasta Sanoka (1927)[87].
Został członkiem założonej 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików[88]. Był numizmatykiem[89]. W życiu prywatnym był związany z Olgą Ścibor-Rylską (1873–1898), córkąAugusta, zmarłą[90] przed planowanym ślubem. Giela na zawsze pozostał jej wierny i nie ożenił się już, poświęcając się wyłącznie pracy. Był osobą zamożną, zaś sporą część majątku przeznaczał na cele dobroczynne, w tym na fundusz pomocy ubogim[91]. W kwietniu 1917 został członkiem wieczystym stowarzyszenia galicyjskiegoCzerwonego Krzyża[92]. Był członkiem wspierającym Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku[93].
Feliks Giela zmarł 5 lutego 1936 w Sanoku[41][42]. Został pochowany nacmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku, a jego nagrobek stanowitumbasarkofagowa[96][a][97]. Nagrobek został uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej[98]. Obok została pochowana Janina ze Łyszkowskich Gielowa (1882-1946). Staraniem Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku nagrobek został odnowiony do września 2015[99].
Podczas uroczystości 130-lecia gniazda TG „Sokół” w Sanoku 29 czerwca 2019 nagmachu tegoż została odsłonięta tablica upamiętniająca 10 działaczy zasłużonych dla organizacji sokolej i Sanoka, w tym Feliksa Gielę[100].
↑Inskrypcja na grobowcu informuje:Mr. A. K. Feliks Giela / Honor. Obyw. Król. M. Sanoka / B. Burmistrz / B. Dyr. Kom. Kasy Oszczęd. M. Sanoka / Honor. Członek Sokoła i Katol. Czytelni Mieszczańskiej / B. Prezes Rady Nadzor. Kółka Roln. w Sanoku / ¤ 20.XI.1859. † 5.II.1936. Ave Maria!.
↑abEdward Zając,Szkice z dziejów Sanoka. Część druga, Sanok 2000, s. 129.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 539.
↑Kronika. Zmiana własności. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 76 z 13 września 1896. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 541. •Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. www.zozsanok.pl. [dostęp 2012-12-09]. (pol.). (pdf) s. 31. •Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Struktury organizacyjne miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 380.
↑Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 53.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 719.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Opieka społeczna i zdrowotna, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 469. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 762.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 396.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 382.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 383.
↑Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141, 142, 143, 145, 150, 153.ISBN 978-83-939031-1-5.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 360.
↑Alojzy Zielecki.W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 383.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 378. ••Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 378. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 402. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 402. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 402. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 402. •Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 385. •Edward Zając,Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 101.
↑Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 21, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X. •Wybory do Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Mr 168 z 17 marca 1907.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 413. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 413.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 413. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 451. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 451.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 466. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 465. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 519.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 522. •Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 23, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X. •Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 387.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 541. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 590. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 590. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 624. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 623. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 686. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 695.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 843. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 843. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 843. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 897. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 897. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 979. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 969. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 998. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1013f.
↑abEdward Zając,Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 109.
↑Edward Zając,Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 107.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 388.
↑Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 23, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 394-395. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 394-395. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 408-409. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 409-410.
↑Alojzy Zielecki,W epoce autonomii Galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914–1918, w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 491.
↑Edward Zając,Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 133.
↑Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 36, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Alojzy Zielecki,Opieka społeczna i zdrowotna. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, W epoce autonomii galicyjskiej w:Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcjąFeliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 470.
↑Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 63, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X. •Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 59.ISBN 978-83-935385-7-7.
↑Inwentarz Archiwum Historycznego Muzeum Historycznego w Sanoku. Nr teczki 341: Opis nagrobków przeznaczonych do odnowienia i przedstawiających wartość historyczną na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki w Sanoku. Muzeum Historyczne w Sanoku, s. 12.
↑Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 47.
Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 105–109.ISBN 83-909787-0-9.
Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Część druga. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2000.ISBN 83-909787-0-9. Brak numerów stron w książce
Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.brak numeru strony
Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 340, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.