FIFA organizuje różnego typu pojedynki piłkarskie (turnieje olimpijskie, mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn oraz grup młodzieżowych itp.) oraz ustala przepisy gry w piłkę nożną. Organizacja ta utrzymuje się głównie ze sprzedaży praw telewizyjnych, kontraktów reklamowych oraz biletów na meczeMŚ[3]. Organizacja ta przeznacza pieniądze z Programu Pomocy Finansowej na rozwój techniczny w grze, rozwój futbolu młodzieżowego, medycynę sportową oraz na futsal dla ubogich krajowych federacji piłkarskich[4].
FIFA jest nadrzędną organizacją wobec federacji regionalnych:
Pierwsze międzynarodowe mecze towarzyskie miały miejsce już w XIX wieku, więc musiała powstać organizacja, która będzie to wszystko kontrolować. Główną rolę w przyszłej federacji chciała odgrywać federacja angielska, która powstała już w roku 1863.Carl Hirschmann zaakceptował taką propozycję, jednak komitet wykonawczyAngielskiej Federacji Piłki Nożnej (FA) oraz FederacjeSzkocji,Walii iIrlandii zwlekały z wydaniem opinii na ten temat. Francuz Robert Guérin oraz dziennikarzMatin stwierdzili, że dalsze oczekiwanie nie ma sensu. Po spotkaniu z belgijskim przedstawicielem Louisem Muhlinghausem ustalono, że FA nie będzie dyktowała warunków i rozesłano zaproszenia na spotkanie w sprawie kształtu przyszłej federacji, która miała być na wyższym poziomie niż FA.
Pierwszy statut FIFA określał następujące zasady:
uznanie federacji innych krajów,
zakaz gry zawodników dla różnych narodów,
ujednolicenie zasad rozgrywania meczów,
każda federacja musiała zapłacić 55FF na rzecz FIFA,
przejęcie przez FIFA obowiązku nadzorowania meczów międzypaństwowych.
Na pierwszym kongresie FIFA (23–24 maja 1904) przewodniczącym został wybranyRobert Guérin. Victor E. Schneider iCarl Hirschmann zostali jego zastępcami. Louis Muhlinghaus został głównym sekretarzem i skarbnikiem, a jego asystentem Ludvig Sylow. 14 kwietnia 1905 roku Komitet Wykonawczy przyłączył do FIFAAnglię (FA). Był to pierwszy duży sukces nowej organizacji.
Na kolejnym kongresie wBernie pod nieobecność przewodniczącego Guerina, przeprowadzono rozmowy zDanielem Burleyem Woolfallem (prezes FA), którego wybrano na nowego przewodniczącego. On za priorytet wziął ujednolicenie przepisów gry wpiłkę nożną. Jednak wciąż głównym problemem, który trzeba było rozwiązać, to zorganizować mistrzowskie zawody międzynarodowe. Pierwsza sposobność nadarzyła się z okazjiletnich igrzysk olimpijskich w Londynie, jednak większość problemów nie została rozwiązana aż do kolejnychIgrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do tego czasu mecze traktowane były tylko jako widowisko, a nie współzawodnictwo. Pod wodzą angielskiego prezydenta duży postęp zrobiono na kanwie administracyjnej. Po raz pierwszy wydano biuletyn informacyjny FIFA. Do 1909 roku w skład federacji wchodziły tylko kraje europejskie, jednak już na przełomie roku 1909/1910 do grona FIFA dołączyłZwiązek Południowej Afryki, w 1912 rokuRosja, w 1913Argentyna,Chile iKanada, a w 1914Stany Zjednoczone. To był pierwszy krok ku połączeniu całego świata piłkarskiego pod wodzą jednej federacji.
W 1914 wraz z wybuchemI wojny światowej nastąpiła przerwa w rozwoju organizacji, jednak i tak cały czas toczyły się rozgrywki międzypaństwowe, organizowane na neutralnych boiskach. W roku 1918 umiera Daniel Burley Woolfall, jego śmierć bardzo spowalnia dalszy rozwój federacji, która od tego czasu była pod rządami Carla Hirschmanna, który odegrał bardzo dużą rolę w swoim kraju oraz całym sercem oddał się pracy na rzecz FIFA. Pod koniec wojny, z inicjatywy Jules’a Rimeta zaczął prowadzić rozmowy ze wszystkimi krajami, które były już włączone do organizacji. On również powołał spotkanie wBrukseli w 1919 roku. Kolejne spotkanie odbyło się wAntwerpii w 1920 roku, gdzie wybrano nowy zarząd. Prezydentem został Jules Rimet, jego zastępcąLouis Oestrup, natomiast Carl Hirschmann został wybrany jako Sekretarz Generalny. W roku 1921 FIFA liczyła 20 członków. Postanowiono, że turniej olimpijski będzie odbywał się zgodnie z zasadami ustalonymi przez FIFA i będzie uznawany za mistrzostwa świata amatorów. Już wtedy również pojawiła się myśl o organizacji turnieju mistrzostw świata. Na kolejnym kongresie wAmsterdamie 28 maja 1928 roku ustalono, że odbędą się pierwsze mistrzostwa świata w piłce nożnej. Gospodarz miał zostać wybrany spośród następujących krajów:Węgry,Włochy,Holandia,Hiszpania,Szwecja iUrugwaj. Od samego początku było wiadomo, że największe szanse ma Urugwaj, który był dwukrotnym mistrzem olimpijskim, a w roku 1930 obchodził 100. rocznicę odzyskania niepodległości.
Kongres wBarcelonie w 1929 roku zadecydował o tym, że Urugwaj będzie organizatoremI Mistrzostw Świata w piłce nożnej. Jednak ta decyzja nie była pozytywnie odebrana wEuropie, która była w wielkim kryzysie gospodarczym, a podróż przezocean była bardzo kosztowna. Nad turniejem pojawiły się czarne chmury.
Jednak ciężki wysiłek organizacyjny się opłacił i dnia 18 czerwca 1930 roku na stadionieCentenario wMontevideo odbyło się otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W turnieju udział wzięło 13 zespołów:
4 z Europy
7 z Ameryki Południowej
2 z Ameryki Północnej.
Turniej zakończył się wielkim sukcesem sportowym i finansowym. Ustalono, że mistrzostwa będą odbywały się co 4 lata.
_original_screen.jpg)
