 | |||
| Inne nazwy | Explorer B, 1958 Epsilon | ||
|---|---|---|---|
| Indeks COSPAR | 1958-005A | ||
| Państwo | |||
| Zaangażowani | |||
| Rakieta nośna | |||
| Miejsce startu | |||
| Orbita (docelowa, początkowa) | |||
| Perygeum | 263 km | ||
| Apogeum | 2213 km | ||
| Okres obiegu | 110,2 min | ||
| Nachylenie | 50,3° | ||
| Mimośród | 0,12794 | ||
| Czas trwania | |||
| Początek misji | 26 lipca 1958 15:07 UTC | ||
| Koniec misji | 5 października 1958 | ||
| Powrót do atmosfery | 23 października 1959 | ||
| Wymiary | |||
| Kształt | cylindryczny | ||
| Wymiary | długość 2 m, średnica 15 cm[1] | ||
| Masa całkowita | 11,7 (17,4 kg z ostatnim członem rakiety) kg | ||
| |||
Explorer 4 –amerykańskisatelita naukowy z seriiExplorer. Był własnością wojskowej agencjiDARPA i pierwszym satelitą sponsorowanym przez tę agencję. Prowadził obserwacjemagnetosfery w ramachProjektu Argus – serii małych wybuchów nuklearnych w atmosferze Ziemi, oraz obserwacjepasów radiacyjnych. Instrumenty do misji przygotowywał drJames Van Allen, odkrywca pasów radiacyjnych Ziemi.
Statek był podobny do statkówExplorer 1 iExplorer 3. Był cięższy od nich o około 3,5 kg. Nie posiadał anten w postaci krótkich drutów odstających od kadłuba, tylko w formie dwóch okrągłych metalowych płytek mieszczących się blisko dziobu i w połowie długości statku. Posiadały na krawędziach uszczelniacze i tym samym dzieliły wnętrze statku na trzy części. Antena umocowana bliżej dziobu obsługiwała nadajnik niskiej mocy. Antena tylna obsługiwała nadajnik dużej mocy. Dzięki odbiorowi sygnałów z nadajnika można było określić wysokość lotu satelity oraz jego ruch w przestrzeni. Wewnątrz umieszczono dwa nadajniki pracujące na fali 2,78 m, czteryliczniki Geigera-Müllera. Jeden z liczników został osłonięty trzymilimetrową warstwąołowiu celem stwierdzenia różnicy w ilości rejestrowanego promieniowania kosmicznego w obu licznikach i pomiaru promieniowania o większym natężeniu (według wstępnych wyników stwierdzono istnienie na wysokości 960 km intensywnegopromieniowania kosmicznego)[1].
26 lipca 1958 roku za pomocą czterostopniowej rakietyJupiter C wprowadzono na orbitę trzeciego z rzędu „Badacza” – Explorera 4. Początkowe parametry:perygeum – 278 km,apogeum – 2184 km, czas obiegu – 110 minut iinklinacja – 51°, a więc znacznie większa niż przy poprzednich satelitach amerykańskich[1]. Explorer 4 wykonał jako pierwszy na świecie dokładne pomiarycząstek naładowanych uwięzionych w ziemskich pasach radiacyjnych (protonów ielektronów). Krótko po starcie stwierdzono, że satelita wykonuje nieprzewidziane obroty wokół własnej osi. Utrudniły one interpretacje odczytów zdetektorów.
Detektor zescyntylatorem z plastycznego tworzywa oraznadajnik małej mocy (108MHz) przestały działać 3 września 1958. Dwa liczniki Geigera-Müellera i detektoryCsI(Tl) działały normalnie do 19 września 1958. Nadajnik dużej mocy (108,03 MHz) zaprzestał działania 5 października 1958, prawdopodobnie z powodu wyczerpania baterii.
Nim zszedł z orbity i spłonął w atmosferze okrążył Ziemię około 6400 razy.
DARPA początkowo planowała wysłanie dwóch takich statków, wysłano jednak tylko Explorera 4.
