Podczasinwazji na Związek Radziecki w 1941 roku Kleist kierował działaniami1 Armii Pancernej wchodzącej w składGA Południe. Wykonała ona rajd z Lubelszczyzny nad Morze Azowskie, odcinając pięć radzieckich korpusów zmechanizowanych.
W 1942 roku stanął na czeleGrupy Armii A, która prowadziła ofensywę naKaukazie. W 1943 roku, pokatastrofie stalingradzkiej kierował udanym odwrotem czterech niemieckich armii z Kaukazu i Kubania. Został wtedy mianowanyfeldmarszałkiem, będąc jedynym niemieckim oficerem awansowanym na ten stopień za działania defensywne.
30 marca 1944 von Kleist został odwołany ze stanowiska dowódcyGrupy Armii A, gdy wbrew wyraźnemu rozkazowiHitlera wycofał podlegające mu wojska z zajmowanych pozycji, by uniknąć okrążenia.
W 1945 roku Kleist został aresztowany przezwojska USA i przekazany władzomJugosławii. Tam w 1946 roku został oskarżony o zbrodnie, których dokonał w trakcie kampanii bałkańskiej i skazany na 15 lat pozbawienia wolności. Następnie został przekazanyZSRR, gdzie został skazany na 25 lat pozbawienia wolności. Zmarł w 1954 roku w więzieniu weWłodzimierzu. Kleist był jedynym feldmarszałkiem III Rzeszy, który zmarł w radzieckiej niewoli.
Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007.ISBN 978-83-05-13506-1.