Edward Cebula

Data i miejsce urodzenia	22 marca 1917 Świętochłowice
Data i miejsce śmierci	1 lutego 2004 Chorzów
Wzrost	164 cm
Pozycja	środkowy napastnik,pomocnik,stoper
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1928–1939 Śląsk Świętochłowice 27 (7[a]) 1939–1941 TuS Schwientochlowitz ? (? ) 1944–1945 US Anconitana ? (? ) 1946–1947 Śląsk Świętochłowice ? (? ) 1947–1952 Ruch/Chemik/Unia Chorzów[1] 83 (10)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1939–1952 Polska 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1952–1954 Unia Chorzów 1953 Polska (asystent) 1954 Polska 1954?-1957? Start Chorzów 1957–1958 Polska (asystent) 1959 Ruch Chorzów 1960 Ruch Chorzów 1961 Polska (asystent) 1961?-1962? Stal Sosnowiec 1962–1963 Górnik Zabrze 1963 Polska (asystent)
↑Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Edward Cebula, do 1948Ewald (ur.22 marca1917 wŚwiętochłowicach, zm.1 lutego2004 wChorzowie) – polski piłkarz, trener.

Wystąpił w pięciu oficjalnych meczach reprezentacji Polski, a także w jednym meczu reprezentacji olimpijskiej. Był jednym z nielicznych reprezentantów, którzy grali w kadrze przed i poII wojnie światowej; debiutował w1939 (w meczu zeSzwajcarią), tuż przed wybuchem wojny wystąpił jeszcze w zwycięskim meczu zWęgrami (mecz ten jest uznawany za jeden z najlepszych występów drużyny polskiej w okresie międzywojennym).

W1942 jako Ślązak został przymusowo wcielony doWehrmachtu^[2].

Kontynuował karierę reprezentacyjną po wojnie –1948 grał przeciwCzechosłowacji,1952 przeciwBułgarom iWęgrom. Również w1952 wystąpił naigrzyskach olimpijskich w Helsinkach; brał udział w wygranym meczu zFrancją, nie zagrał zDuńczykami (Polska odpadła po porażce 0:2).

Grał wŚląsku Świętochłowice do1948 orazRuchu Chorzów. Z Ruchem zdobył dwukrotnie mistrzostwo Polski jako piłkarz (1951 i1952); tytuł z roku 1951 został jednak przyznany przezzwiązek piłkarski nie za wygranie ligi, ale za zdobyciePucharu Polski. W 1952 Cebula poprowadził zespół do tytułu nie tylko jako piłkarz, był również grającym trenerem; jest to, jak na razie, jedyny przypadek zdobycia mistrzostwa Polski przez trenera-piłkarza.

Jako trener Ruchu Chorzów zdobył także mistrzostwo w1953, tym razem już nie występując na boisku; przez krótki czas prowadził Ruch ponadto w sezonie mistrzowskim1960, w przerwie pracy dwóch Węgrów –Jánosa Steinera iLajosa Szolara.

Ponadto dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski jako trenerGórnika Zabrze; w sezonie1963, kiedy m.in. wprowadził do zespołu nastoletniegoWłodzimierza Lubańskiego i1964 – tego sezonu nie dokończył; rozpoczynał pracę jako samodzielny trener, następnie współpracował zFeliksem Karolkiem iHubertem Skolikiem, wreszcie cała trójkę zastąpił WęgierFerenc Farsang w połowie sezonu.

Jako jeden z trenerówreprezentacji Polski (wraz zT. Forysiem) przyczynił się do legendarnego zwycięstwa 2:1 naddrużyną ZSRR naStadionie Śląskim w Chorzowie w1957 roku.

W 1995 roku otrzymał tytułhonorowego członkaPZPN-u.

• Andrzej Gowarzewski:MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017

• Ludzie urodzeni w Świętochłowicach
• Reprezentanci Polski w piłce nożnej
• Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952
• Piłkarze Śląska Świętochłowice
• Piłkarze Ruchu Chorzów
• Piłkarze US Anconitana
• Polacy wcieleni do Wehrmachtu w czasie II wojny światowej
• Polscy piłkarze na igrzyskach olimpijskich
• Polscy olimpijczycy (Helsinki 1952)
• Polscy trenerzy piłkarscy
• Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
• Trenerzy piłkarzy Ruchu Chorzów
• Trenerzy piłkarzy Zagłębia Sosnowiec
• Trenerzy piłkarzy Górnika Zabrze
• Urodzeni w 1917
• Zmarli w 2004