 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Eunomiusz z Kyziku (zm. ok. 393) –herezjarcha, jeden z przywódcówanomejczyków — radykalnego odłamuarian.
Urodził się wDakorze wKapadocji w początkach IV wieku. Studiowałteologię wAleksandrii uAecjusza. Następnie związał się zbiskupem Eudoksjuszem, który powołał go nadiakona. Z polecenia Eudoksjusza w roku 360 został wyznaczony biskupemKyziku. Jego radykalnie ariańskie wypowiedzi wzbudziły skargi. Na rozkaz cesarzaKonstancjusza II (umiarkowanego arianina) został usunięty ze stolicy biskupiej po mniej niż roku od jej objęcia.
Za panowaniaJuliana iJowiana mieszkał wKonstantynopolu razem z Aecjuszem konsolidując dysydencką partię i konsekrując biskupów. Następnie przeniósł się doChalkedonu, skąd został wygnany doMauretanii za wsparcie rebeliiProkopiusza. Zanim jednak tam dotarł, karę zniesiono.
W 383 roku uczestniczył w pracach synodu w Konstantynopolu. Wkrótce potem został wygnany przez cesarzaTeodozjusza doHalmyris w prowincjiScythia Minor. Później rezydował w Chalkedonie iCezarei Kapadockiej, skąd został wyrzucony przez mieszkańców za pisma krytykujące biskupaBazylego. Swoje ostatnie dni spędził w rodzinnej Dakorze, gdzie zmarł około 393 roku.
Był autorem wielu pism, ale wskutek licznych cesarskich edyktów nakazujących niszczenie jego pism, do naszych czasów przetrwały jedynie fragmenty jego spuścizny literackiej. W całości zachowała sięApologia – pismo, w którym podkreśla Eunomiusz różnicę natur między Ojcem i Synem, oraz fragment drugiejApologii. Do pism zaginionych należą:Wyznanie wiary,Komentarz do Listu do Rzymian oraz listy.