Essivus – przypadek wjęzykach aglutynacyjnych ifleksyjnych oznaczający występowanie desygnatu w pewnym stanie, służenie w jakimś celu[1]. Występuje wjęzykach ugrofińskich, zwłaszczawęgierskim w dwóch formach ifińskim)[2].
Końcówką essivu w języku fińskim jest -na lub -nä. Wybór końcówki zależy odharmonii samogłosek. Ta sama końcówka obowiązuje w liczbie mnogiej. Przypadek podlega zjawiskuwymiany stóp i zawsze występuje w stopie mocnej[2].
Przykłady: