.jpg) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1977 | ||
|---|---|---|---|
| Dziedzina sztuki | |||
| Nagrody | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Esi Edugyan (ur.1977 wCalgary) – kanadyjska pisarka, dwukrotna laureatkaGiller Prize.
Urodziła się w 1977 roku w Calgary, w rodzinie imigrantów zGhany[1][2]. Zaczęła pisać w wieku kilkunastu lat[1]. W 1999 roku ukończyła studia pierwszego stopnia w dziedzinie pisania kreatywnego na University ofVictoria. Wśród jej wykładowców byli m.in.Patrick Lane iJack Hodgins[3]. Następnie kontynuowała studia naUniwersytecie Johnsa Hopkinsa[2][3], gdzie w 2001 jako pracę magisterską złożyła zbiór opowiadańThe Bone House and Other Stories[2].
Zadebiutowała powieściąThe Second Life of Samuel Tyne (2004) o ghańskim imigrancie w Kanadzie, który osiada w prowincjonalnym miasteczku wAlbercie założonym przezAfroamerykanów. Opis miejscowości oparty został na prawdziwej historii Amber Valley w Albercie[4]. Powieść zyskała nominację do nagrody Hurston/Wright Legacy Award[5], a także ukazała się na zagranicznych rynkach[1][3]. Pomimo udanego debiutu, manuskrypt kolejnej powieści Edugyan nie znalazł wydawcy[1].
Podczas stypendium literackiego w Schloss Solitude wStuttgarcie (2006–2007)[2] nauczyła się języka niemieckiego i zaczęła pracę nad powieściąHalf-Blood Blues[2], której inspiracją była historia dzieci pochodzących z międzyrasowych związków niemieckich kobiet z afrykańskimi kolonialnymi wojskowymi z okresu I wojny światowej[4].Half-Blood Blues (2011) opisuje losy afroamerykańskich muzyków jazzowych występujących z powodzeniem w czasachRepubliki Weimarskiej, których życie drastycznie zmienia się wraz z dojściem do władzyNSDAP[5]. Pomimo problemów ze znalezieniem wydawcy[4], gdy powieść ukazała się, zdobyła szereg nagród:Giller Prize (2011), Ethel Wilson Fiction Prize (2012) orazAnisfield-Wolf Book Award (2012), a także znalazła się w finaleThe Man Booker Prize for Fiction iOrange Prize[5].
Trzecia powieść Edugyan,Washington Black (2018), opowiada o jedenastoletnim niewolniku na plantacji wBarbadosie w latach 30. XIX wieku, który służy bratu właściciela plantacji przy ucieczce balonem na północ[4]. Książka przyniosła autorce drugą nagrodę Giller Prize oraz kolejną nominację do nagrody Bookera[6].
Twórczość Edugyan ukazała się także w takich antologiach, jakBest New American Voices 2003,Revival: An Anthology of Black Canadian Writing (2006)[5] orazNew Daughters of Africa (2019)[6].
Mieszka z mężem – pisarzem Stevenem Priceʼem – i dwójką dzieci wVictorii[6].
