| Erythrolamprus mimus[1] | |||
| (Cope, 1868) | |||
 PodgatunekErythrolamprus mimus micrurus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | Erythrolamprus mimus | ||
| Synonimy | |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| |||
| |||
Erythrolamprus mimus – gatunek niejadowitegowęża z rodzinypołozowatych (Colubridae). Występuje wAmeryce Centralnej i północno-zachodniejAmeryce Południowej. Prowadzi dzienny i zmierzchowy, naziemny tryb życia[4].
Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadaminazewnictwa binominalnego opisał w 1868 roku amerykański przyrodnikEdward Drinker Cope w „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. Autor nadał wężowinazwęOpheomorphus mimus, a jakomiejsce typowe wskazał „obszar górniczy w wyżej położonych rejonachEkwadoru lubNowej Granady” (tj.Kolumbii)[5][6].Syntyp ANSP 3689[a] odpowiada najdłuższemu okazowi o długości całkowitej 342 mm[7][6]. Do rodzajuErythrolampus gatunek przeniósłKarl Patterson Schmidt w 1936 roku[2]. W 2012 roku w wynikubadań filogenetycznych Grazziotin ze współpracownikami stwierdzili, że gatunek ten jest najbliżej spokrewniony znibykoralówką Eskulapa(Erythrolamprus aesculapii),Erythrolamprus miliaris iErythrolamprus reginae[8].
Obecnie wyróżnia się dwa podgatunkiErythrolamprus mimus[2]:
Jest to niewielki wąż o krótkiej, czarnej od góry i białej od spodu głowie, która jest tylko niewiele szersza od szyi, o czarnych oczach. Ubarwienie części grzbietowej jest czerwono-czarne lub czerwono-czarno-białe i składa się z serii pasów w ilości od 12 do 18 i różni się w zależności od miejsca występowania. WHondurasie iNikaragui to naprzemienne czerwone i czarne pierścienie, które mają jasne części środkowe. Osobniki ze wschodniejPanamy, zachodniejKolumbii iEkwadoru mają ubarwienie trójbarwne: jednolite czarne pierścienie oddzielone od czerwonych wąskimi białymi paskami. W dorzeczuAmazonki wPeru i Ekwadorze ma dwukolorowe ubarwienie czerwono-czarne. Ogon krótki, stanowiący tylko 10–13% długości całkowitej. Gatunek ten jest najbardziej podobny doMicrurus dumerilii transandinus iMicrurus ancoralis, od których różni się brakiem pełnych pierścieni oraz doLampropeltis micropholis, od którego różni się posiadaniem białych pierścieni na obrzeżach czarnych[4][7].
| Samiec | Samica | |
| Długość całkowita (mm) | 608 | 677 |
| Długość SVL[b] (mm) | 553 | 615 |
| Długość TL[c] (mm) | 55 | 62 |
| Tarczki brzuszne | 171–199 | 171–199 |
| Tarczki podogonowe | 46–56 | 46–56 |
Erythrolamprus mimus występuje w Ameryce Centralnej i północno-zachodniej Ameryce Południowej – wSalwadorze,Hondurasie, Nikaragui,Kostaryce,Panamie, zachodniej Kolumbii, wschodnim i północno-zachodnim Ekwadorze,Brazylii i wschodnim Peru na wysokościach do około 2000 m n.p.m. W Ekwadorze odnotowano go w prowincjachEsmeraldas,Los Ríos,Manabí,Bolívar,Pichincha,Santo Domingo de los Tsáchilas iCarchi[7][4].
Gatunek ten występuje głównie wtropikalnych lasachpierwotnych nizinnych i podgórskich, plantacjach i ogrodach. Prowadzi dzienny i zmierzchowy, lądowy tryb życia. Żeruje w ciągu dnia lub o zmierzchu, na gruncie. Dieta składa się głównie z węży (m.in.Atractus dunni,Atractus paucidens,Ninia atrata,Pliocercus euryzonus,Tantilla equatoriana czyLiotyphlops albirostris),płazów beznogich,jaszczurek i żab[4]. Jako jeden z niewielu gatunków połyka ofiary od ogona. Jego głównym mechanizmem obronnym jest duże podobieństwo do jadowitych węży koralowych. W lęgu od trzech do ośmiu jaj[4].
WCzerwonej księdze gatunków zagrożonychIUCNErythrolamprus mimus jest klasyfikowany jakogatunek najmniejszej troski (LC,ang. Least Concern). Trend populacji jest określany jako stabilny. Gatunek ten jest opisywany jako średnio pospolity (moderately common)[3][4].
