Ermentruda,Irmentruda –imię żeńskie pochodzeniagermańskiego, składające się z członówErmen–, od germ.ermana ("wielki, wszechogarniający" — imiępółboga germańskiego), oraztrut, od germ.thrūdi ("moc, siła") pomieszanego zdrūda,stwniem.trūt,drūt ("ukochany, miły"). Pierwszy człon,ermana, występował w różnych imionach także w innych odmiankach, np.Ermina iIrmina (ta ostatnia wykształcona z poprzedniej, z podwyższoną artykulacją pierwszej samogłoski pod wpływem–i– w następnej sylabie)^[1].

Imię to notowane było w Polsce odXIII wieku^[2] w formachErmentrudis,Hermentrudis,Hermtrudis, obecnie także m.in. jakoIrmentrauda,Irmtraud,Irmtrauda,Irmtraut,Irmtrauta,Irmtruda^[3]. Możliwe średniowieczne zdrobnienia i formy pochodne toEmma, Imma, Ermusza, Imka, Jimka.

• 2 lutego, jako wspomnienie św. Ermintrudy (Irmtrudy) zKolonii^[4],
• 29 kwietnia, jako wspomnienie św. Ermentrudy (Irmtrudy) zHasnon^[5],
• 29 maja, jako wspomnienie św. Irmtrudy z Millendonk^[6].
• 30 czerwca, jako wspomnienie św. Erentrudy zSalzburga^[2]

• Ermentruda Orleańska, córkaOdona I, hrabiego Orleanu, żonaKarola II Łysego i matkaLudwika II Jąkały orazKarola Dziecięcia
• Ermentruda (875—914), żona Wernera z Ivrei, córkaLudwika II Jąkały
• Ermentruda, córkaBaldwina II Łysego

Zobacz hasłoErmentruda w Wikisłowniku

• (773) Irmintraud, planetoida

• Żeńskie imiona germańskie

• Uniwersalny szablon cytowania – brak strony