| Kardynał diakon | |||
.JPG) Enrico Feroci (2017) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1940 | ||
| Proboszcz parafii Matki Bożej Miłości w Rzymie | |||
| Okres sprawowania | od 2019 | ||
| Dyrektor Caritas diecezji rzymskiej | |||
| Okres sprawowania | 2009–2018 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 13 marca 1965 | ||
| Nominacja biskupia | 30 października 2020 | ||
| Sakra biskupia | 15 listopada 2020 | ||
| Kreacja kardynalska | 28 listopada 2020 | ||
| Kościół tytularny | Matki Bożej Miłości | ||
| |||
| Data konsekracji | 15 listopada 2020 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Rzym | ||||
| Miejsce | sanktuarium Matki Bożej Miłości | ||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Enrico Feroci (ur.27 sierpnia1940 wPizzoli) –włoskiduchownyrzymskokatolicki,arcybiskup, proboszcz parafii Matki Bożej Miłości wRzymie od 2019,kardynał diakon od 2020.
Urodził się 27 sierpnia 1940 wPizzoli. Kształcił się w Niższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, a następnie, po ukończeniu liceum, w Wyższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym. Naprezbitera zostałwyświęcony 13 marca 1965[1][2].
W latach 1965–1966 pracował jako asystent w Niższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, a w latach 1966–1968 jako asystent w Wyższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, po czym powrócił do Niższego Pontyfikalnego Seminarium Duchownego, gdzie w latach 1968–1976 pełnił funkcję wicerektora. Następnie rozpoczął pracę w parafii przy kościele św. Frumencjusza. W latach 1976–1980 pełnił w nim funkcjęwikariusza, a w latach 1980–2004 –proboszcza. Przez lata był prefektem dziewiątej prefekturydiecezji rzymskiej, a także członkiem rady prefektów,rady kapłańskiej, rady ds. ekonomicznych ikolegium konsultorów diecezji. Brał czynny udział w trakciesynodu diecezji rzymskiej w latach 1987–1992 i misji miejskiej, która poprzedziłarok jubileuszowy w 2000[1][2]. 13 października 1995 papieżJan Paweł II obdarzył go godnościąkapelana Jego Świątobliwości[1][2].
W latach 2004–2009 sprawował urządproboszcza parafii przy kościele św. Hipolita. W 2009 kardynałAgostino Vallini, wikariusz generalny Rzymu, przeniósł go na stanowisko dyrektora diecezjalnegoCaritas. Jednocześnie został prezydentem fundacji Caritas Roma, a także konsultoremPapieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących[1][2]. 10 listopada 2017 został mianowany prezydentem Publicznego Zgromadzenia DuchownegoOblatów Matki Bożej Miłości.
1 września 2018 został przeniesiony na urządrektora sanktuarium Matki Bożej Miłości wRzymie. Otrzymał również godnośćkanonika i kamerlingabazyliki św. Jana na Lateranie. 1 września 2019 został proboszczem parafii Matki Bożej Miłości w Rzymie.
25 października 2020 podczas modlitwyAnioł Pański papieżFranciszek ogłosił, że mianował gokardynałem[1]. 30 października 2020 został mianowanyarcybiskupem tytularnymCures Sabinorum[3].Święcenia biskupie otrzymał 15 listopada 2020 w sanktuarium Matki Bożej Miłości w Rzymie. Udzielił mu ich kardynałAngelo De Donatis, wikariusz generalny Rzymu, w asyście arcybiskupaClaudia Marii Cellego, emerytowanego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, orazVincenza Apicelli, biskupa diecezjalnego Velletri-Segni[3][4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa„Domino necessarius est” (Pan go potrzebuje)[5],pochodzące zEwangelii według św. Marka[potrzebny przypis]. Na konsystorzu 28 listopada 2020 został kreowany kardynałem diakonem, z tytułem Matki Bożej Miłości w Castel di Leva, kościoła parafii, której jest proboszczem[6]. Z racji ukończenia 80. roku życia przed kreacją, nie posiada uprawnień elektorskich.
Liczba purpuratów wynosi252 zaś uprawnionych do udziału wKonklawe wynosi137
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
