 Widok na Emonę | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Gmina | |||
| Kmet | Nikołaj Dimitrow | ||
| Powierzchnia | 35,34 km² | ||
| Wysokość | 108 m n.p.m. | ||
| Populacja (2011) • liczba ludności | |||
| Nr kierunkowy | 08352[3] | ||
| Kod pocztowy | 0556[4] | ||
| Tablice rejestracyjne | А | ||
Położenie na mapie obwodu Burgas  | |||
Położenie na mapie Bułgarii  | |||
 42°42′50,76″N 27°53′06,00″E/42,714100 27,885000 | |||
| |||
Emona (bułg.Емона)[5] –wieś w południowejBułgarii, wobwodzie Burgas,gminie Nesebyr. Według danychNarodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 34 mieszkańców.
Emona jest położona na północny zachód od (i nad) przylądkaEmine.
Emona wywodzi swoją nazwę od starogreckiej nazwyStarej Płaniny, Aemon. Miejsce Irakli wywodzi swoją nazwę od greckich przesiedleńców, którzy dochodząc na te ziemie, przynieśli też nazwę miejsca, z którego przyszli, Eraklei w dzisiejszejGrecji. WedłughomeryjskiejIliady tracki królResos, uczestniczący w wojnie trojańskiej, urodził się wEmonie. W późniejszym czasie rozwój żeglugi i handlu przyczynił się do rozkwitu tego rejonu, nazywanego wtedy Naulochus – przystań po starogrecku, które rozrosło się do czterech przystani – Białej,Obzoru, Irakli iEmony blisko krańca Starej Płaniny – Haemi Extrema.
Pierwsze historyczne wzmianki o regionie, w których Emonę opisuje się jako miasto, pochodzą z VII w. W VIII–XIV w. przystań Emona była znana żeglarzom, na przylądek spotyka się na licznych mapach od późniejszego okresu do XVII w. Rejon koło średniowiecznego miasta Emona był mocno rozwinięty. Na południowym wschodzie, około półtora kilometra od wsi znajduje się też cerkiew św. Mikołaja. Mimo uznania za pomnik kultury, od dawna była rozgrabiona i opuszczona. Jest częścią niegdysiejszego monastyru św. Mikołaja, założonego około X w. Później, w 1805 został on zburzony przezkyrdżalów – rozbójników, ale został następnie odbudowany. Ruiny dawnych zabudowań są odkrywane także teraz w pobliżu stromych skał, którymi góry wchodzą w morze.
W pobliżu przylądka znajdowało się też Peleokastro (Stara Twierdza) albo średniowieczne „Aristeum”, na miejscu dzisiejszej latarni morskiej; jej ruiny zostały odkryte przy budowie latarni. W dzisiejszych czasach prawie ich nie widać. Latarnia na przylądku Emine została otwarta 15 grudnia 1880, wieża ma 9,4 metrów wysokości. Miasto i jego mieszkańcy kilka razy chronili się wysoko w górach z powodu częstych napadów piratów.
Upadek Emony rozpoczął się w czasach rządów osmańskich i z biegiem czasu twierdza podupadła. Przy trudno dostępnej dla dużych statków przystani, Emona pozostała na skraju bujnegowzrostu gospodarczego nowo wyzwolonych terytoriówKsięstwa Bułgarii pod koniec XIX w. W czasach osmańskich wiekowe lasy dębowe w regionie zostały wycięte i przerobione na węgiel drzewny, a brzegi ogołocone. Ostatnie kroniki opisywały Emonę jakomiasteczko, a czasami wieś z 100 domów.
Na początku XX wieku wielka część miejscowej ludności – potomków Greków pontyjskich przesiedliła się doGrecji, a w ich domach zamieszkali Bułgarzy wysiedleni z Turcji. Wieś miałaszkołę, czytelnię, rozwiniętą hodowlę i rolnictwo. W latach socjalizmu, będąc strefą graniczną, wieś miała ograniczony dostęp i tendencje spadkową. W latach 70. i 80. XX wieku rządTodora Żiwkowa stymulował część intelektualistów w Bułgarii, rozdając im małe działki z prawem zabudowy, celem kupienia sobie wdzięczności od inaczej myślących. Przez to intelektualiści i inni odkryli czar tego miejsca. Wieś Emona oczarowała też miłośników dzikiej przyrody.
Przylądek Emine jest najbardziej wschodnią częścią Starej Płaniny i rozdziela umownie bułgarskie Czarnomorze północne i południowe. Przylądek Emine jest skrajnym punktemmiędzynarodowego szlaku E-3, łączącego Ocean Atlantycki iMorze Czarne. Bułgarska część szlaku E-3 jest bardziej znana jakoKom - Emine.
Plaża Irakli przyciąga latem setki miłośników wypoczynkukempingowego. W granicach wsi Emona jest też obszar chroniony Irakli. Brak dobrej drogi od szosy pierwszej klasyBurgas —Warna do Emony jest główną przyczyną zachowania przez wieś swojego autentycznego oblicza, ale przeszkadza to rozwojowiagroturystyki i możliwościom innej działalności gospodarczej, które przyczyniłyby się do połączenia pięknej przyrody zusługami turystycznymi wysokiej jakości.
W pobliżu wsi znajduje się chronione miejsce Irakli.
Tradycją stało się organizowanie tygodnia kultury w Emonie. Jest to inicjatywa, która zbiera na improwizowanych scenach we wsi uzdolnionych muzyków, artystów i malarzy.
