Emomali Rahmon (tadż. Эмомалӣ Раҳмон, do 2007Emomali Szarifowicz Rahmonow[a], Эмомалӣ Шарифович Раҳмонов; ur.5 października1952 wDangarze) –tadżycki polityk, w latach 1992–1994 przewodniczący Rady Najwyższej Tadżykistanu (tymczasowa głowa państwa), od 1994prezydent Tadżykistanu sprawujący władzęautorytarną.
6 listopada 1994 Rahmonow został wybrany prezydentem, natomiast zaprzysiężony 16 listopada tego samego roku. We wczesnym okresie władzywalczył z islamistycznymi, zbrojnymi ruchami opozycyjnymi wspieranymi przez zagranicznych dżihadystów, w tym;Al-Kaidę[3],Islamską Republikę Afganistanu,talibów[4], a także uzbeckich islamistów. Opozycja na czele z Islamską Partią Tadżykistanu domagała się utworzenia w Tadżykistanie państwa islamskiego, a następnie jego przemianę wkalifat rozciągnięty na całą Azję Środkową[5]. Wojna zakończyła się zwycięstwem sił rządowych i podpisaniem porozumienia pokojowego w 1997 roku.
Dzięki zmianom w konstytucji, w wyborach z 6 listopada 1999 mógł zostać wybrany ponownie na siedmioletnią kadencję na stanowisku. Według źródeł oficjalnych głosowało wówczas na niego w wyborach powszechnych 97% wyborców, choć zagraniczni obserwatorzy zgłaszali liczne zastrzeżenia i podawali przykłady łamania prawa wyborczego. W 2003 roku Rahmonow wygrał referendum, dzięki któremu mógł pozostać u władzy na następne kadencje po upływie mandatu. Opozycja jednak zarzucała mu, iż referendum zostało sfałszowane. 6 listopada 2006 po raz kolejny został wybrany na stanowisko prezydenta, uzyskując ponad 76% głosów. Również tewybory były krytykowane przez międzynarodowych obserwatorów jako niespełniające demokratycznych wymogów.
W kwietniu 2007 roku Rahmonow zmienił[6] swoje nazwisko na „Rahmon”[b]. Prezydent odrzucił rosyjską końcówkę-ow iotczestwo, namawiając pozostałych Tadżyków do pójścia w jego ślady. Początkowo oficjalna prezydencka strona internetowa zapisywała nazwisko w formie Эмомалии Раҳмон (Emomalii Rahmon)[7].
6 listopada 2013 Rahmon po raz kolejny wygrał wybory prezydenckie. Z wynikiem 83,92% głosów zapewnił sobie następną, 7-letnią kadencję na stanowisku.OBWE stwierdziła, iż „Nie było widocznej kampanii wyborczej innych kandydatów”. Frekwencja wyborcza wyniosła 86,6%[8].
Podczas swojej czwartej kadencji Rahmon zaczął zaostrzać swoją politykę antyterrorystyczną w obawie przed islamskim ekstremizmem związanym z działalnościąPaństwa Islamskiego. W maju 2015 roku prezydent skierował do parlamentu wniosek o likwidację możliwości nadawania arabskich imion nowo narodzonym Tadżykom[9]. Wkrótce później w kraju rozpoczęła się kampania na rzecz zakazu noszenia bród, charakterystycznych dla tadżyckich muzułmanów[10].
Na początku września 2015 roku wojska rządowe zdławiły w stolicy kraju –Duszanbe, antyrządową rewoltę inspirowaną według prezydenta przez lokalny odłam Państwa Islamskiego[11]. Do rozruchów doszło po tym, jak 28 sierpnia 2015 rząd zdelegalizowałIslamską Partię Odrodzenia Tadżykistanu i zabronił jej jakiejkolwiek aktywności publicznej[12]. W strzelaninach mogło zginąć nawet 30 osób, tydzień później wojsko poinformowało o rozbiciu grupy bojowników, którzy mieli być odpowiedzialni za ataki. Na czele rebelii stał były wiceminister obrony i weteran wojny domowej z lat 1992–1997, generałAbdu Chalim Nazarzodah[13].
W listopadzie 2015 rokuZgromadzenie Reprezentantów Tadżykistanu nadało Rahmonowi oficjalny tytuł „przywódcy narodu” oraztwórcy pokoju i jedności narodowej Tadżykistanu[16]. Miesiąc później wystąpiono z wnioskiem o nadanie prezydentowi i całej jego rodzinie dożywotniego immunitetu[17]. W lutym 2016 roku władze podjęły decyzję o rozpisaniu na dzień 22 maja 2016 referendum ogólnokrajowego mającego zawierać trzy pytania: o zniesieniu limitu kadencji prezydenckich, o obniżeniu wieku wymaganego do objęcia urzędu prezydenta z 35 do 30 lat oraz o zakazie istnienia organizacji politycznych o podłożu religijnym[18]. Głosowanie zostało przeprowadzone zgodnie z planem, zmiany w konstytucji poparło ponad 90% wyborców[19].
Tadżykistan znalazł się na 158. miejscu z 167 krajów objętych badaniemwskaźnika demokracji przezEconomist Intelligence Unit w 2015 roku –ex aequo zUzbekistanem[20]. Nasilające się prześladowania wobec podejrzanych o islamski ekstremizm oraz powszechne represje wobec przeciwników rząduLudowo-Demokratycznej Partii Tadżykistanu naraziły władze kraju na krytykę międzynarodową[21][22]. Napięta sytuacja polityczna w Tadżykistanie przyczyniła się do nasilenia migracji mieszkańców tego kraju do państwUnii Europejskiej[23].
↑Do 16 listopada 1994 pełnił obowiązki głowy państwa jako przewodniczący Rady Najwyższej Tadżykistanu. W następstwie wyborów prezydenckich z 1994 roku, 16 listopada został zaprzysiężony na urząd prezydenta.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
