Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Elżbieta Goetel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Goetel
Ilustracja
Elżbieta Goetel (2013)
Imię i nazwisko

Elżbieta Goetel-Dąbkowska

Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1942
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jerzy Dąbkowski

Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże wGdańsku (1963–2002)
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Wizerunek Elżbiety Goetel na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Elżbieta Goetel-Dąbkowska (ur.27 lutego1942 wWarszawie) – polska aktorka, działaczka„Solidarności”.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Córka pisarzaFerdynanda Goetla i Haliny Winowskiej (1908–1997), siostra Romana Goetla (1944–2024), fotografa. W 1959 zdała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym wSopocie. W 1963 ukończyłaPaństwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W latach 1963–2002 występowała wTeatrze Wybrzeże wGdańsku. Ponadto wystąpiła w kilkunastu filmach i produkcjach telewizyjnych[1].

Była żonąJerzego Dąbkowskiego (1940–2015), również aktora Teatru Wybrzeże.

Wsierpniu 1980 wspierała strajkujących wStoczni Gdańskiej, m.in. recytując wiersze i wykonując wSali BHP piosenkę „Postulat 22” na melodięMarsza Polonii. Od września 1980 była członkinią NSZZ „Solidarność”, Komitetu Zakładowego „Solidarności” Teatru Wybrzeże. 21 sierpnia 1981 wystąpiła naI Przeglądzie Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” w gdańskiejHali „Olivia”, ponownie śpiewając „Postulat 22”. Powprowadzeniu stanu wojennego uczestniczyła wbojkocie radia i telewizji oraz imprez oficjalnych; w latach 1982–1988 występowała w trakcie Mszy za Ojczyznę wkościele św. Mikołaja w Gdańsku; brała udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej, organizowanych w kościele oo. jezuitów w GdańskuWrzeszczu; działała w Komitecie PomocyInternowanym i Aresztowanym; w sierpniu 1988 ponownie wystąpiła w Stoczni Gdańskiej na zaproszenie strajkujących.

Po relegalizacji „Solidarności” była w latach 1989–2002 przewodniczącą Komitetu Zakładowego w Teatrze Wybrzeże i dodatkowo w latach 1990–1996 Komisji Branżowej „Solidarności” teatrów Trójmiasta; w 2002 wystąpiła z NSZZ „Solidarność”. Od 2002 na emeryturze. Od 1991 uczyła także wAkademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu[2].

W 1996 „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej” została odznaczona SrebrnymKrzyżem Zasługi[3]. Wyróżniona także medalem 25-lecia „Solidarności” oraz nagrodą specjalnąPrezydenta Miasta Sopotu (2016)[1].

Elżbieta Goetl była jedną z osób, których wizerunek znalazł się w 2019 na muralu „Kobiety Wolności” na stacjiPKM Strzyża w Gdańsku[4].

Była żoną aktoraJerzego Dąbkowskiego, matka Marii (ur. 1972), śpiewaczki (mezzosopran)[1].

Mieszka wSopocie[1].

Filmografia

[edytuj |edytuj kod]

Spektakle Teatru Telewizji

[edytuj |edytuj kod]
  • Estrada wiosenna (1963)
  • Poezja ludowa (1963)
  • Zamach (1967)
  • Zatoka śpiewających traw (1969)
  • Kłopoty Panurga (1972) jako Bakbuk
  • Jenny (1973) jako Lawana
  • Nadzieja (1974) jako Klementyna
  • Koszulka (1975)
  • Łgarz (1976) jako Lukrecja
  • Młyn na wzgórzu (1977) jako Hanna
  • Własną drogą (1979) jako Święta
  • Krystyna (1980) jako Ebba Brahe
  • Lato (1980) jako Pani Ginetti
  • Narodziny miasta (1980) jako Maria
  • Noc Sylwestrowa (1980) jako Wanda
  • Don Carlos (1981)
  • Księżniczka na opak wywrócona (1981) jako Flora
  • Polityka (1981) jako Pokojówka
  • Zielona kakadu (1981) jako Michalina
  • Fałszywa moneta (1982) jako Klaudia, córka Jakowlewa
  • Ślub (1983) jako Dama
  • Wychowanka (1983) jako Paulina
  • Candida (1984) jako Prozeroina Garnett
  • Zaproszenie do zamku (1988) jako Lady Dorota India
  • Wallenstein (1989) jako Neubraunn
  • Peepshow u Holzerów (1993) jako Marta
  • Szczęście na telefon (1994)

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abcdGOETEL ELŻBIETA, aktorka – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2025-03-13] .
  2. BarbaraB. Długońska BarbaraB.,Pedagodzy w latach 1947–1997 [online], amuz.gda.pl, s. 147 [dostęp 2023-05-05] [zarchiwizowane zadresu 2022-07-08] .
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 października 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 90).
  4. IzabelaI. Biała IzabelaI.,Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta, 5 lipca 2019 [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane zadresu 2020-12-02] .

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Edmund Szczesiak,Elżbieta Goetel. Nie warto być małym, [w:]Znani nieznani 3, Opowieści o Gdańszczanach, wyd. POLSKAPRESSE Oddział Prasa Bałtycka, Gdańsk 2006, s. 48–55,ISBN 978-83-60203-11-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Identyfikatory zewnętrzne:
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Goetel&oldid=76353666
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp