 Edward Chromy w latach 60. | |||
 pułkownik pilot | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | |||
| Siły zbrojne | |||
| Formacja | |||
| Jednostki | 1 Warszawska Dywizja Piechoty | ||
| Stanowiska | mechanik | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
         | |||
| |||
Edward Chromy (ur.4 października1922 wPińsku, zm.19 stycznia2003 wWarszawie) – pułkownik pilotWP, poseł na Sejm PRL (1952–1956).
Syn Stanisława i Marii z domu Bucharewicz. Skończył 7 klas szkoły podstawowej i 4 klasy szkoły technicznej. Działacz harcerstwa i Związku Strzeleckiego. W 1938 zwyciężył w 5 Okręgowych Zawodach Modeli Latających.
15 marca 1940 aresztowany przezNKWD za nielegalne posiadanie broni palnej i na 3 miesiące osadzony w więzieniu wBaranowiczach, po czym skazany na 5 latłagrów. Więziony wOrszy, zimą 1941 przeniesiony do więzienia na Butyrkach wMoskwie, a kilka miesięcy później doUchty, gdzie rąbał drewno i pracował przy budowie drogi. W marcu 1942 zwolniony z łagru w Uchcie i przewieziony doSyktywkaru, następnie został skierowany do pracy przy ostrzeniu pił na wsi wRepublice Komi. Kilka tygodni później uciekł i ukrywał się w różnychkołchozach.
W maju 1943 wcielony do1 DP im. T. Kościuszki, został mechanikiem czołgowym w 1 pułku czołgów wSielcach nad Oką. W lipcu 1943 na własną prośbę przeniesiony do lotnictwa, w maju 1944 ukończył szkolenie lotnicze. Został pilotem1 samodzielnej eskadry lotnictwa myśliwskiego (późniejszy1 pułk lotnictwa myśliwskiego). 23 sierpnia 1944 wykonał swój pierwszy lot bojowy w rejonieWarki, podczas którego osłaniał samoloty szturmowe[1]. Brał udział w działaniach bojowych naprzyczółku warecko-magnuszewskim, w walkach w rejonieWarszawy, naPomorzu i woperacji berlińskiej, wykonując loty na osłonęIłów-2, rozpoznanie fotograficzne, atakowanie celów naziemnych i przechwytywanie wrogich samolotów. 20 XI 1944 i 18 IV 1945 został zestrzelony[potrzebny przypis]. Wykonał 58 lotów bojowych, dwukrotnie został ranny[2].
Po wojnie został dowódcą klucza, następnie eskadry. Od października 1946 do 22 lipca 1947 roku był słuchaczem kursu dowódców pułków w Wojskowej Szkole Pilotów wDęblinie, po ukończeniu którego został zastępcą dowódcy 1 pułku ds. pilotażu. Od grudnia 1947 dowódca2 pułku lotnictwa myśliwskiego wKrakowie (do jesieni 1951).
Od 1948 należał doPZPR[3]. 1951–1953 studiował w Wojskowej Akademii Lotniczej ZSRR wMonino, po czym został pomocnikiem dowódcy ds. pilotażu w sztabie7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Krakowie.
W 1952 został posłem na Sejm PRL z Okręgu nr 56Sosnowiec. 1954–1955 p.o. dowódcy, a 1955–1957 dowódca7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. 1957–1960 studiował wAkademii Sztabu Generalnego WP wRembertowie, po czym został zastępcą komendanta Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w Warszawie ds. lotniczych. Odpowiadał m.in. za oblatywanie nowych oraz nowo wyremontowanych samolotów – wykonując te zadania spędził w powietrzu około 3000 godzin.
W 1969 roku odszedł z Instytutu i objął dowództwo 4 Bazy LotniczejWojsk Obrony Powietrznej Kraju wWarszawie naBemowie. 5 czerwca 1974 roku na własną prośbę został przeniesiony w stopniu pułkownika dyplomowanego do rezerwy. Pochowany nacmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera EII-8-2)[4].
Autor wspomnień lotniczychUwaga, Messerschmitty! orazSzachownice nad Berlinem oraz wielu obrazów prezentujących jego rodzinne strony[5].
I inne.
.svg)
