E-kur (sum. é.kur, tłum. „Dom-Góra”)[1] – nazwa świątyni bogaEnlila w mieścieNippur; największe i najważniejsze sanktuariumSumeru.
Zgodnie z mitem sumeryjskim Ekur było mieszkaniemEnlila od czasów stworzenia. Początki przybytku sięgają prawdopodobnie I połowy IV tysiąclecia p.n.e. Wraz z rosnąca rolą kultu Enlila w wierzeniachSumerów, świątynia przekształciła się stopniowo z lokalnego centrum kultowego w najważniejsze sanktuarium miast-państw sumeryjskich, a jej wysoka pozycja przetrwała długo po upadku Sumeru. Kapłani E-kur posiadali władzę nadawania tytułulugala, najwyższego władcy w całym Sumerze.
Kilkakrotne w swej historii plądrowana, m.in. przezakadyjskiego królaNaram-Sina w II poł. XXIII wieku p.n.e. Ten świętokradczy czyn zdaniem Sumerów miał stać się przyczyną gniewu boga i upadkuimperium akadyjskiego. Odbudowana przezUr-Nammu, sumeryjskiego królaUr, następnie restaurowana i rozbudowywana przez władców kolejnych państw starożytnejMezopotamii. Kult Enlila w Nippur przetrwał aż do panowaniaArsacydów.
Świątynia E-kur miała formęziguratu. Trzon budowli wzniesiono z niewypalanej cegły, licując i wzmacniając konstrukcję cegłą wypalaną i asfaltem.
Odkryta w 1851 roku przez brytyjskiego archeologaAustena Henry'ego Layarda.