 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Rodzaj | działko automatyczne | ||
| Historia | |||
| Prototypy | 1921–1939 | ||
| Produkcja | 1939–? | ||
| Dane techniczne | |||
| Kaliber | 37 mm | ||
| Liczba luf | 1 | ||
| Nabój | 37x145R | ||
| Zasilanie | pas, 15 lub 30 | ||
| Wymiary | |||
| Długość | 2260 mm | ||
| Długość lufy | 1650 mm | ||
| Masa | |||
| broni | 96 kg | ||
| Inne | |||
| Prędkość pocz. pocisku | 610 m/s | ||
| Masa pocisku | 608 g | ||
| Szybkostrzelność teoretyczna | 140 - 150 strz./min. | ||
| Dane operacyjne | |||
| Platformy strzeleckie | |||
| Bell P-39 Airacobra, Bell P-63 Kingcobra, okręty patrolowe | |||
| |||
Działko M4 (37 mm Automatic Gun, M4, znane także jako T9) –amerykańskiedziałko lotnicze kalibru 37 mm zaprojektowane przez amerykańskiego konstruktoraJohna Browninga[1]. Działko działało na zasadziedługiego odrzutu[2].
Używane było w myśliwcachP-39 iP-63[2], eksperymentalnie w niektórychP-38D[3] oraz na małych okrętach patrolowych[4]. Rozwinięciem konstrukcji byłodziałko M10[3].
| Przeciwlotnicze | |
|---|---|
| Średniego kalibru | |
| Działa uniwersalne | |
| 203 mm | |
| Okręty liniowe |
