Sugerowane pola (wstaw w kodzie):| liga2 = | trener2 = | asystent trenera2 = | forma prawna = | liczba członków = | płeć = | obiekt sportowy2 = | dyrektor sportowy =
Klub sportowy Dynamo Kijów powstał 13 maja 1927 roku[1] jako Kijowskie Proletariackie Stowarzyszenie Sportowe „Dynamo” (ros. Киевское пролетарское спортивное общество «Динамо»,Kijewskoje proletarskoje sportiwnoje obszczestwo „Dinamo”)[2].
5 kwietnia 1928 z inicjatywy naczelnika Okręgowego OddziałuOGPU wKijowieZapadnego zaczęto formować drużynę piłkarską. Jego zastępcaSiergiej Barminski rozpoczął od rekrutowania do zespołu funkcjonariuszy OGPU oraz piłkarzy innychkijowskich drużyn. Pierwszy oficjalny mecz odbył się 17 lipca 1928, a przeciwnikiem była drużynaDynamo Odessa (2:2). W lipcu 1928 Dynamo gościło mistrzówMoskwy – drużynęDinamo Moskwa (2:6). W 1929 Dynamo rozegrało pierwszy mecz międzynarodowy zaustriacką drużyną robotniczą.
W pierwszych latach istnienia klubu, do momentu utworzeniaI ligi ZSRR, klub występował w rozgrywkach Towarzystwa Sportowego „Dynamo”.
W 1936 Dynamo Kijów wystartowało w rozgrywkach I ligi Radzieckiej w najwyższej klasie rozgrywkowej – grupie A. Mecz otwarcia sezonu rozegrano 24 maja 1936 na stadionie przy Alei Petrowskiej wKijowie. Gospodarze ulegli piłkarzom Dynama Moskwa 1:5. Pierwszą bramkę dla Dynama Kijów w historii rozgrywek I ligi ZSRR zdobyłMykoła Machynia. W pierwszym sezonie zespół z Kijowa uzyskał drugie miejsce.
W latach 1937–1941 przebudowano kijowski Stadion Czerwony. Nadano mu wówczas nazwęStadion Republikański.
Po zakończeniu wojny wrócili do drużyny tylkoAnton Idzkowski,Mykoła Machynia,Makar Honczarenko. W 1946 Dynamo zajęło przedostatnie miejsce i według regulaminu miało spaść do niższej ligi. Jednak ze względu na wielkie straty podczas wojny drużynę pozostawiono w lidze.
Od 1946 do 1951 dziewięciokrotnie zmieniano trenera. Dopiero od 1951 roku, kiedy zaproszono szkoleniowcaOlega Oszenkowa, drużyna zaczęła odnosić oczekiwane sukcesy. Już w następnym sezonie (1952) klub zdobył drugie miejsce po raz drugi w historii, a w 1954 roku pierwszyPuchar ZSRR w piłce nożnej.
W 1961 roku przyszedł kolejny sukces. Dynamo Kijów na czele zWiaczesławem Sołowjowem został Mistrzem ZSRR. Pierwszy raz klub spozaMoskwy osiągnął podobny sukces.
W radzieckiej piłce nożnej nastąpiła era Dynama Kijów. W 1964 roku klub prowadzony przezWiktora Masłowa zdobył kolejny puchar kraju. Jako pierwszy radziecki klub wystartował w europejskich Pucharach. 2 września 1965 roku zespół zadebiutował wPucharze Zdobywców Pucharów pokonując na wyjeździeirlandzkiColeraine (6:1).
W 1966 klub znowu wygrał Puchar Związku Radzieckiego, a w 1966, 1967, 1968 tytuł Mistrza ZSRR. 20 września 1967 roku wGlasgow Dynamo Kijów zadebiutował wPucharze Europy Mistrzów Klubowych, najpierw wygrywając z miejscowym klubemCeltic F.C. (2:1, 1:1), a w następnej rundzie przegrywając zGórnikiem Zabrze (1:2, 1:1). W 1971 roku zdobywa już 5. mistrzostwo kraju.
W listopadzie 1973 roku trenerem został „Wielki Mistrz”Walery Łobanowski. Już w następnym, 1974, roku klub wygrał rozgrywki I ligi ZSRR oraz zdobył Puchar ZSRR.
Po triumfie 1975 Dynamo uzyskuje Mistrzostwo ZSRR jeszcze w roku 1977, 1980, 1981, a w 1978 i 1982 Puchar ZSRR. Przez ten czas nie odnosi sukcesów w pucharach europejskich.
W 1984 trenerem ponownie zostałWalery Łobanowski. Już w następnym 1985 roku Dynamo zostało mistrzem ZSRR oraz zdobyło kolejny Puchar ZSRR. W 1986 klub po raz drugi zdobyłPuchar Zdobywców Pucharów. Następny piłkarz DynamaIhor Biełanow otrzymałZłotą Piłkę od France Football (1986). W 1986 drużyna znów została mistrzem ZSRR, a w 1987 zdobyła Puchar ZSRR.
W 1993 klub przejął na własnośćHryhorij Surkis. Nowy właściciel zbudował nową bazę klubu wKoncza-Zaspie, oraz zmodernizował jego infrastrukturę. W 1996 roku Hryhorij Surkis, po wybraniu na stanowisko prezesa Zawodowej Ligi Piłkarskiej Ukrainy, zrzekł się stanowiska prezesa Dynama Kijów na rzecz swojego młodszego brata,Ihora.
W maju 2002 roku podczas ligowego meczu z klubemMetałurh Zaporoże trener drużynyWalery Łobanowski dostał ataku serca i zmarł. Klub po nieprzerwanym dziewięcioletnim paśmie sukcesów został zdetronizowany przez klub z górniczegoDoniecka –Szachtar.
Nowym trenerem zostałOłeksij Mychajłyczenko. W latach 2003 i 2004 Dynamo zostało Mistrzem Ukrainy; poza tym w 2003 zdobyło takżekrajowy puchar, a w 2004Superpuchar. Po tych sukcesach kolejnym trenerem zostałJożef Sabo, a rok później zastąpił goŁeonid Buriak. Wtedy rozpoczął się okres słabej gry wLidze Mistrzów – najpierw w 2005 klub nie zakwalifikował się do fazy grupowej, a w sezonie 2006/07 pod wodzą nowego trenera,Anatolija Demjanenko, nie wygrał żadnego meczu. W następnym roku było podobnie. Trenerem ponownie został Jożef Sabo, ale z nim klub również przegrał wszystkie 6 meczów w grupie.
W styczniu 2008 pierwszy raz w historii klubu został zaproszony trener spoza Ukrainy –Jurij Siomin zRosji[3]. Latem tego samego roku Dynamo zakwalifikował się do fazy grupowej Ligi Mistrzów, pokonując w 3 rundzie kwalifikacyjnejSpartaka Moskwa po wygranej 4:1 zarówno w Moskwie i Kijowie.
Sezon 2009/2010 Dynamo rozpoczęło zwycięstwem w meczu o Superpuchar Ukrainy, pokonującWorskłę Połtawa (0:0) w rzutach karnych 4:2. Ale potem zespół grał coraz gorzej. W decydującym meczu o mistrzostwo 5 maja 2010 przegrał w Doniecku z Szachtarem 0:1, dzięki czemu górnicy wcześniej zdobyli kolejny tytuł mistrza kraju.
W sezonie 2010/2011 Dynamo odpadło z rozgrywek Ligi Mistrzów ustępując w 4.rundzie kwalifikacyjnymAjaxowi Amsterdam. Po przegranym meczu w fazie grupowej Ligi Europy zSheriffem Tyraspol 0:2 Gazzajew 1 października 2010 podał się do dymisji[5]. Do końca roku kierował drużynąOłeh Łużny[6], z którym klub awansował do fazy play-off Ligi Europy. 23 grudnia 2010 Jurij Siomin ponownie wrócił do kierowania Dynamem[7]. Wiosną Dynamo dotarło do ćwierćfinału Ligi Europy, ale nie potrafiło zdobyć mistrzostwo Ukrainy.
Sezon 2011/2012 Dynamo rozpoczęło od zwycięstwa 3:1 nad Szachtarem w meczu o Superpuchar Ukrainy. Dynamo nie potrafiło przebić się do fazy grupowej Ligi Mistrzów, przegrywając dwukrotnieRubinowi Kazań. Potem występował w Lidze Europy, ale zajął tylko trzecie miejsce w grupie. W mistrzostwach Ukrainy Dynamo ponownie było drugim.
Sezon 2012/2013 Dynamo rozpoczęło od największego za dotychczasową historię wzmocnienia zespołu. Klub podpisał kontrakty z ChorwatemNiko Kranjčarem, PortugalczykiemMiguelem Veloso oraz BrazylijczykiemRaffaelem, którzy przyszli z mistrzostw Anglii, Włoch i Niemiec odpowiednio. Jednak dalej drużyna nie pokazywała widowiskowej gry, dla tego 25.09.2012 Prezes klubu Ihor Surkis postanowił zakończyć okres kierowania przez rosyjskich fachowców i zaprosił na stanowisko głównego trenera byłą gwiazdę Dynamo –Ołeha Błochina, który rozpoczął proces budowania nowej drużyny. Wiele piłkarzy odeszło z klubu, zaproszono młodych piłkarzy. Klub zajął dopiero na mecie sezonu trzecie miejsce (klub po raz pierwszy od 1991 zajął w lidze inne miejsce niż pierwsze lub drugie), co nie dało choćby udziału w eliminacjach do Ligi Mistrzów.
Dynamo Kijów ma barwy biało-niebieskie. Każda z nich ma swoje znaczenie. Przez całą historię piłkarze domowe spotkania zazwyczaj grają w białych koszulkach, białych (czasem niebieskich) spodenkach oraz białych getrach. Kolory były wyznaczone przez decyzję Rady Centralnej Towarzystwa Sportowego Dynamo, która reprezentowała pracownikówNKWD. W przeciwieństwie do czerwonego (kolor przelanej krwi), który wybrali sportowcy wojskowi, NKWD, symbolizując słowa swojego przewodnika Feliksa Dzierżyńskiego o czystych i jasnych myślach pracowników swej organizacji, postanowił więc wybrać kolory białe i niebieskie. Od początku istnienia piłkarze Dynama Kijów zazwyczaj noszą białe lub niebieskie stroje. Jedynie w latach 1990–1991 stroje były żółto-niebieskie, w nawiązaniu do narodowych barw Ukrainy.
Pierwsze logo klubu, które było zaprezentowane na koszulkach Dynama w 1927 roku była niebieska litera „Д” (D) w pionowym rombie. Z biegiem lat logo klubu wiele razy zmieniało się, ale litera D pozostała do dziś. Z okazji piętnastolecia towarzystwa Dynama w 1939 roku dynamowcy zasłużenie zostali odznaczeni Orderem Lenina, po czym wprowadzono pewne poprawki w godle – w górnej części pojawiła się gwiazda. Prezentacja własnego „ukraińskiego” emblematu „biało-niebieskich” pojawiła się na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Litera „D” została przedstawiona na tle flagi radzieckiej Ukrainy z napisem „Ukraińska SRR”. W 1989 po reorganizacji towarzystwa na profesjonalny klub piłkarski Dynamo zmieniło swój herb. Jednak podstawą godła klubu pozostała ta sama litera „D”, pod którą dodano słowo „Kijów”. W 1996 roku nadszedł czas na kolejne ulepszenie herba – dodano rok powstania klubu (1927), a sama tarcza stała się okrągła. W 2003 roku po tym, jak Dynamo zdobyło 10. mistrzostwo kraju, w górnej części logo została dodana złota gwiazda. Druga gwiazda została dodana do logo w 2007 roku podczas obchodów 80-lecia Dynama Kijów. Choć Dynamo wygrała tylko 13 ukraińskich tytułów ligowych, również były brane pod uwagę zdobyte 13 tytuły mistrzowskie byłego ZSRR, co niektórzy uważają odpowiedź na działania byłego największego dynamowskiego rywalaSpartaka Moskwa, który uczynił to samo kilka lat wcześniej. Od 3 lipca 2011 obowiązuje nowe logo – romb z literą D i dwoma gwiazdkami nad rombem.
Oficjalną maskotką klubu jestbóbr. Pierwsza nazwa „bobry” pojawiła się w 1989 roku. Maskotka klubu została opracowana przez włoską firmę Telemundi Group. Z wyglądu bóbr był podobny do Walerego Łobanowskiego (dodano bobrowi złotą grzywkę). Oficjalnie bóbr uznany za maskotkę klubu dopiero w 1995 roku, kiedy to został opracowany w szczegółach projekt stroju gryzonia. W tym samym czasie zorganizowano konkurs wśród fanów za najlepszą nazwę dla maskotki, a zwycięzca została uznana nazwa „Dik” (z rosyjskiegoDInamoKijew).
Napastnik DynamaOłeh Błochin jest liderem klasyfikacji najskuteczniejszych (211 bramek) oraz piłkarzy z największą ilością występów (432 mecze) w lidzeZSRR.
Napastnik DynamaSerhij Rebrow jest liderem klasyfikacji najskuteczniejszych (113 bramek) w lidzeukraińskiej.
Dynamo Kijów debiutował w europejskich rozgrywkach wPucharze Zdobywców Pucharów w sezonie 1965/66, awansując do ćwierćfinału, gdzie przegrał zCelticem F.C. Klub jest stałym uczestnikiem rozgrywek pucharowych pod egida UEFA, biorąc udział w ponad 50 turniejach. Dynamo Kijów nie opuścił ani jednego sezonu rozgrywek europejskich od 1990 roku, a od 1973 roku tylko dwa razy odpadł (1984/85 i 1988/89).
Klub od sezonu 1992 bez przerw występuje na najwyższym poziomie. Jest rekordzistą ligi, zdobywając 16 razy tytuł Mistrza Ukrainy. Również w mistrzostwach ZSRR ma na swoim koncie ich najwięcej (13 tytułów mistrzowskich).
Swoje mecze domowe klub rozgrywa na należącym do miastaNarodowym Sportowym Kompleksie Olimpijskim, który mieści 70 500 widzów i ma wymiary boiska 105x68 metrów. Po raz pierwszy zespół zagrał na tym stadionie 9 września 1945 w meczu Mistrzostw ZSRR przeciwkodrużynie z Tbilisi (2:7), a w okresie od 1953 do 1996 roku stadion był areną domową klubu. W okresie od 1996 do końca 2007 roku zespół grał na Olimpijskim przeważnie domowe mecze głównych rund pucharów europejskich oraz najważniejsze mecze o mistrzostwo i Puchar Ukrainy.
Od 1934 do 1941 oraz od 1996 do końca 2011 roku stadionem macierzystym klubu byłstadion „Dynamo” im. Walerego Łobanowskiego, który jest położony w pięknym parku w centrum miasta, blisko brzegówDniepru i może pomieścić 16 873 widzów (wymiary 105x75). W części centralnej trybuny znajduje się trzypiętrowe biuro klubu „FK Dynamo Kijów” i prawie wszystkie służby klubowe. W 2001 roku na stadionie otwarto centrum fitness z basenem. Klub posiada również nowoczesny ośrodek treningowy w dzielnicyKoncza-Zaspa.
Dynamo Kijów utrzymuje także swoje własne szkółki piłkarskie dla dzieci i młodzieży, mające siedziby również wKijowie. Rezerwowa drużynaDynamo Kijów U-21, inaczej zwana młodzieżowa lub „dubl” (ukr. дубль), występuje w rozgrywkach Mistrzostw Ukrainy spośród młodzieży. Juniorskie drużyny są potocznie nazywaneDynamo-2, która występuje w niższych ligach Mistrzostw Ukrainy, orazDynamo-3, która do 2008 występowała w III lidze Mistrzostw Ukrainy, a od 2012 nazywa sięDynamo Kijów U-19 i występuje w rozgrywkach Mistrzostw Ukrainy spośród juniorów.
Andrij Szewczenko, jeden z najsłynniejszych byłych graczy Dynama, ukończył właśnie taką szkółkę.
Dynamo Kijów jest klubem, który ma kibiców w całej Ukrainie. Największa ich liczba znajduje się w stolicy oraz pobliskich miejscowościach. Ruch fanów Dynamo jest jednym z najstarszych na Ukrainie. Aktywne wsparcie rozpoczęło się w latach 80. w okresie sowieckim (Ukraińska SRR). Następnie zaczęło pojawiać się pierwsze graffiti z logo drużyny i było zarejestrowane w jednej z największych walk w ZSRR: fanów Dynamo przeciwko fanom Spartaka Moskwa w centrum Kijowa. W latach 90. XX wieku na trybunach stał się popularny styl angielski.
Najsłynniejsze derby na Ukrainie toderby Ukrainy z Szachtarem Donieck, zawsze trzymane w bardzo napiętej atmosferze. Grająderby Kijowa zArsenalem Kijów, silna rywalizacja także ze względu na politykę – fani Arsenału są skrajnie lewicowi.
.png){kind=logo}
.png){kind=logo}
.gif)
