A. Materiał porowaty, nitrogliceryna, materiał palny, nitroceluloza i azotan amonu B. Ochronna warstwa otaczająca materiał wybuchowy C.Spłonka D.Lont E. Paski metalu utrzymujące laski dynamitu
Dynamit –materiał wybuchowywynaleziony przez szwedzkiego chemikaAlfreda Nobla w 1866 roku. Początkowo zawierał 75%nitrogliceryny i 25%ziemi okrzemkowej[1]. Wykorzystanie tego ostatniego składnika i wytworzenie dynamitu było właściwie dziełem przypadku – ziemia okrzemkowa zwykle służyła do uszczelniania metalowych naczyń, w których przechowywanoalkoholowy roztwór nitrogliceryny. Ziemia okrzemkowa nasycona nitrogliceryną ma ciastowatą konsystencję i można ją rolować w laski bez ryzyka przedwczesnego wybuchu. Nowoczesny dynamit zawiera ok. 10% nitrogliceryny, a pozostałymi składnikami użytymi w jego produkcji mogą być:materiał porowaty (ziemia okrzemkowa lubwęglan magnezu), materiał palny (np.mączka drzewna) oraz substancje wybuchowe (nitroceluloza iazotan amonu).
Materiał wybuchowy typowo owinięty jest osłonką warstwową, posiadaspłonkę,lont, a dodatkowe laski dynamitu przymocowane są taśmami.
Dynamit jest materiałem, który podczaswybuchu wydziela mniejenergii niż czysta nitrogliceryna, jednakże jest znacznie odporniejszy na wstrząsy i uderzenia. Został rozpowszechniony bardzo szybko w każdej części świata, ze względu na bezpieczeństwo transportu i łatwe użycie. W pierwszym roku wytworzono około 11ton dynamitu, a już po pięciu latach produkcja wzrosła aż do 1 350 ton rocznie. Dynamit jest stosowany głównie do kruszenia tworówgeologicznych oraz budynków; ma też zastosowania militarne.
