 Howard w barwachAtlanta Hawks (2016). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| środkowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Dwight David Howard II | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Superman, D12[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1985 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Masa ciała | 120 kg | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Aktywność | od 2004 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Szkoła średnia | Southwest Atlanta Christian Academy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Draft | 2004, numer: 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dwight David Howard II (ur.8 grudnia1985 wAtlancie) –amerykańskikoszykarz występujący na pozycjiśrodkowego.
Po ukończeniu szkoły średniej nie zdecydował się na podjęcie studiów i zgłosił się do draftu NBA, w którym został wybrany z pierwszym numerem przezOrlando Magic. Po ośmiu sezonach występów w Magic został wymieniony doLos Angeles Lakers. Rok później jako wolny agent podpisał kontrakt zHouston Rockets. W dalszych latach kariery grał jeszcze wAtlancie Hawks,Charlotte Hornets iWashington Wizards – w każdej z drużyn po jednym sezonie. W lipcu 2019 Wizards wymienili Howarda doMemphis Grizzlies, którzy wykupili jego kontrakt. W sierpniu tego samego roku podpisał umowę z Los Angeles Lakers.
Ośmiokrotnie brał udział wmeczach gwiazd NBA i tyle samo razy był wybierany donajlepszych składów sezonu. Wnajlepszym defensywnie składzie sezonu znajdował się zaś pięciokrotnie. Trzy razy otrzymał takżenagrodę dla najlepszego obrońcy sezonu. Pięciokrotnie był najlepszym zbierającym ligi (średnia na mecz), a dwukrotnie najlepszym blokującym. W 2008 zwyciężył wkonkursie wsadów NBA.
Howard byłczłonkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, w barwach której występował naMistrzostwach Świata w Japonii (brązowy medal) iIgrzyskach Olimpijskich w Pekinie (złoty medal). Był również członkiem kadry naIgrzyska Olimpijskie w Londynie, jednak z udziału w nich wyeliminowała go kontuzja.
Uczęszczał do szkoły średniej Southwest Atlanta Christian Academy, gdzie jego ojciec pracował jako dyrektor sportowy[5]. Grę w szkolnej drużynie koszykówki rozpoczynał jakorozgrywający, lecz w związku z szybkim rośnięciem zmieniano mu pozycję naniskiego skrzydłowego, a następniesilnego skrzydłowego[6]. Rozgrywając przez cztery lata nauki łącznie 129 meczów, zdobywał średnio 16,6 punktu, 13,4 zbiórki oraz 6,3 bloku na mecz[5].
W ostatnim roku nauki wraz ze szkolną drużyną zdobył mistrzostwo stanu, notując średnio 25 punktów, 18,3 zbiórki, 8 bloków, 3,5 asysty oraz 3 przechwyty na mecz[7]. Howard otrzymał wówczas nagrody dla najlepszego zawodnika szkół średnich: im. Jamesa Naismitha, Morgana Woottena oraz przyznawane przez Gatorade i McDonald’s[6]. W owym sezonie wystąpił również wmeczu gwiazd szkół średnich, gdzie został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem spotkania (wspólnie zJ.R.'em Smithem)[8]. W 2012 został wybrany jednym z 35 najlepszych zawodników w historii tychże meczów[9].
Po ukończeniu szkoły średniej, Howard nie zdecydował się na rozpoczęcie studiów i zgłosił się dodraftu NBA 2004[10], gdzieOrlando Magic wybrali go z pierwszym numerem przed będącym na drugim roku studiówEmeka Okaforem[11]. Jako numer na koszulce zdecydował się wybrać liczbę 12, ponieważ jego idolKevin Garnett za czasów gry wMinnesota Timberwolves nosił numer 21, co jest odwróceniem dwunastki[12]. Howard dołączył do będących w kryzysie Magic, którzy zakończyli poprzedni sezon z wynikiem 21 zwycięstw; wcześniej też zespół stracił swojego lideraTracy’ego McGrady’ego[6]. Howard, ukończył swój debiutancki sezon ze zdobywanymi średnio 12 punktami oraz 10 zbiórkami na mecz[13], ustanawiając przy tym kilka rekordówNational Basketball Association. Stał się najmłodszym graczem w historii NBA, który zdobywał średniodouble double w sezonie regularnym, najmłodszym, który zdobywał średnio więcej niż 10 zbiórek w sezonie oraz najmłodszym, który zanotował ponad 20 zbiórek w jednym meczu[14]. Jego osiągnięcia w pierwszym sezonie w NBA podkreślał fakt, że był pierwszym debiutantem, który przyszedł do NBA prosto po szkole średniej i wystąpił we wszystkich 82 spotkaniach zespołu[14]. Oprócz tego wziął też udział wmeczu debiutantów z drugoroczniakami i został jednogłośnie wybrany donajlepszej piątki debiutantów[4]. Jednakże nie zdobył nagrody dladebiutanta roku, ustępując środkowemu Emeka Okaforowi zCharlotte Bobcats i rzucającemu obrońcyBenowi Gordonowi zChicago Bulls[15].
Podczas przerwy przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, Howard przybrał prawie dziesięć kilogramów masy mięśniowej[6]. Jeden z trenerów Magic, będący wcześniej trenerem indywidualnymShaquille O’Neala, Brian Hill, zdecydował, że Howard powinien przekształcić się zsilnego skrzydłowego wśrodkowego[6]. Hill skoncentrował treningi z Howardem na grze pod koszem i defensywie, motywując go dodatkowo, że musi stać się ”prawdziwym środkowym”, aby jego zespół dotarł doplayoffs[6]. 15 listopada 2005, w meczu u siebie przeciwkoCharlotte Bobcats, Howard zdobył 21 punktów i 20 zbiórek, stając się najmłodszym zawodnikiem w historii NBA, który zanotował powyżej 20 punktów i 20 zbiórek w tym samym meczu[16]. Został wybrany do drużyny drugoroczniaków naRookie Challenge 2006 podczasweekendu gwiazd NBA[4], a w dniu 15 kwietnia 2006, ustanowił nowy rekord kariery w liczbie zbiórek w jednym meczu, zdobywając przeciwkoPhiladelphii 76ers 26 zbiórek; dodając też 28 punktów był blisko jednej z niewielu zdobyczy w historii NBA 30-30[17]. Sezon zakończył ze średnio zdobywanymi, 15,8 punktu i 12,5 zbiórki na mecz[17], zajmując drugie miejsce w NBA w zbiórkach na mecz, ofensywnych zbiórkach idouble double oraz szóste w procencie trafionych rzutów z gry[4]. Pomimo progresu statystycznego Howarda w porównaniu z poprzednim sezonem, Magic osiągnęli bilans 36-46 i drugi rok z rzędu nie dostali się do playoffs[18].
Howard, jako tzw.franchise player[a]Orlando zrobił kolejny krok do przodu w sezonie 2006-2007, w trzecim sezonie z rzędu występując we wszystkich 82 meczach sezonu zasadniczego[17]. 1 lutego 2007, po raz pierwszy w karierze został wybrany domeczu gwiazd, gdzie pełnił rolę rezerwowego w drużyniekonferencji wschodniej[19]. Howard zakończył ten mecz ze zdobytymi 20 punktami i 12 zbiórkami[20]. Niecały tydzień później, w meczu przeciwkoToronto Raptors, Howard ustanowił nowy rekord kariery w liczbie zdobytych punktów w jednym meczu, notując ich 32[21]. Jednym z ważniejszych momentów jego kariery był dający Magic zwycięstwo i wykończony przez niegoalley oop, 9 lutego w meczu w Amway Arena przeciwkoSan Antonio Spurs[22]. Podczas drogi do pierwszego w karierze udziału w playoffs, Howard pobił kolejny rekord kariery, zdobywając 14 kwietnia 2007 w meczu przeciwkoPhiladelphii 76ers 35 punktów[23]. Pod jego dowodzeniem, Magic zakwalifikowali się jak ósmy zespół konferencji wschodniej doplayoffs NBA 2007, co było ich pierwszym awansem do rozgrywek poza sezonowych od 2003[24]. Jednakże, Magic odpadli już w pierwszej rundzie, przegrywając 4-0 z późniejszym uczestnikami finału konferencji,Detroit Pistons[25]. Howard zdobywał średnio 17,6 punktu i 12,3 zbiórki na mecz, przewodząc w lidze w łącznej sumie zanotowanych zbiórek, zajmując też drugie miejsce w skuteczności rzutów z gry i dziewiąte w blokach na mecz, zostając przy tym wybranym dotrzeciego składu najlepszych zawodników NBA[26].
W sezonie 2007-2008, Howard po raz pierwszy w karierze został wybrany do pierwszej piątki drużynykonferencji wschodniej namecz gwiazd, kończąc rozgrywki z najwyższą w lidze liczbą 69double double w sezonie oraz ośmiokrotnie notując więcej niż 20 punktów i 20 zbiórek w jednym meczu[27][28]. 16 lutego 2008, wygrałkonkurs wsadów NBA, zdobywając 78 procent głosów[29]. W tymże konkursie wykonałwsad z przyczepioną pelerynąsupermana, przez co zyskał pseudonim „Superman”[29]. Magic wraz z Howardem, zdobyli po raz pierwszy od 12 lat tytuł mistrzów dywizji oraz drugi rok z rzędu awansowali do playoffs[28]. W pierwszej rundzie trafili naToronto Raptors, w serii z którymi, Howard trzykrotnie w pięciu meczach zdobywał powyżej 20 punktów i 20 zbiórek[30]. W całej serii zanotował on 91 zbiórek, więcej niż cały skład Toronto[31]. W następnej rundzie przeciwkoDetroit Pistons, Magic przegrali pierwsze dwa mecze[32]. Zdobycie przez Howarda 20 punktów i 12 zbiórek w meczu numer trzy dały im zwycięstwo u siebie[33]. W tym samym tygodniu, Howard został pierwszy raz w karierze mianowany donajlepszego składu NBA, orazdrugiego składu obrońców[28]. Magic przegrali dwa kolejne mecze z Pistons i też całą serię wynikiem 4-1[34].
Po dziesięciu spotkaniach sezonu 2008–2009, Howard był liderem ligi w zdobywanych blokach na mecz (4,2) oraz zanotował w tym czasie pierwsze w karierzetriple-double: 30 punktów, 19 zbiórek i 10 bloków[35]. Na półmetku sezonu, Howard nadal był liderem ligi w blokach oraz objął prowadzenie w kategorii zbiórek, a także był jednym z najlepszych zawodników w skuteczności rzutów z gry[36]. Zdobył on też rekordową liczbę 3,1 miliona głosów w wyborach do pierwszej piątki reprezentacji konferencji wschodniej namecz gwiazd NBA 2009[37]. 25 marca 2009, Magic z Howardem na czele zdobyli drugi rok z rzędu tytuł mistrzówdywizji południowo-wschodniej[38], kończąc sezon z trzecim najlepszym w konferencji bilansem 59–23 i tym samym awansując do playoffs[39]. W dniu 21 kwietnia 2009, został najmłodszym zdobywcą nagrody dlanajlepszego obrońcy rozgrywek, co było jego celem na tamten sezon[12]. Magic rozpoczęli playoffs bez kontuzjowanego pierwszego rozgrywającego zespołu –Jameera Nelsona[40]. W piątym meczu pierwszej rundy przeciwkoPhiladelphii 76ers, Howard zdobył rekordowe 24 punkty i 24 zbiórki, dając Magic prowadzenie w serii 3-2[41], którzy ostatecznie zakończyli ją w sześciu spotkaniach[42]. 6 maja 2009 został mianowany do pierwszego składu obrońców[43], a tydzień później do najlepszej piątki sezonu[44].
W drugiej rundzie playoffs, przeciwko broniącym tytułuBoston Celtics, Magic wygrali mecz piąty, po czym Howard publicznie zakwestionował taktykę treneraStana Van Gundy'ego, mówiąc że powinien otrzymywać więcej piłek; w meczu numer sześć zdobył on 23 punkty i 22 zbiórki, przedłużając serię do siódmego spotkania[45]. Po pokonaniu Bostonu, Magic zwyciężyli 4-2 w serii zCleveland Cavaliers, prowadzonymi przez ówczesnegoMVP ligiLeBrona Jamesa[46]. W decydującym szóstym spotkaniu, Howard zdobywając 40 punktów ustanowił swój nowy rekord kariery, prowadząc Magic do pierwszych od 14 latfinałów NBA[47]. Ich przeciwnicy –Los Angeles Lakers zwyciężyli w pierwszych dwóch spotkaniach wStaples Center, jednakże to Magic zwyciężyli pierwszy mecz po przeniesieniu się serii doOrlando[48]. W czwartym meczu, Howard zanotował 21 zbiórek i rekordowe w finałach dziewięć bloków, lecz Magic przegrali po dogrywce[49]. Lakers wygrali także mecz numer pięć i zostali nowymi mistrzami NBA[50].
Przed sezonem 2009–2010, Magic dokonali paru zmian w składzie: wysyłającHedo Türkoğlu doToronto Raptors i pozyskując ośmiokrotnego uczestnika meczów gwiazdVince Cartera zNew Jersey Nets[51]. Tak jak w poprzednich dwóch sezonach, Magic dobrze rozpoczęli sezon, zwyciężając 17 z pierwszych 21 spotkań[52]. W tym też sezonie, Howard dwukrotnie był wybierany najlepszym graczem miesiąca konferencji wschodniej[53]. 21 stycznia 2010, Howard został wybrany do pierwszej piątki wschodu na mecz gwiazd NBA 2010[54]. Niedługo po zakończeniu sezonu regularnego, w którym to Magic zanotowali 59 zwycięstw i trzeci raz z rzędu wygrali swoją dywizję, Howard wygrał w drugim kolejnym rokunagrodę dla najlepszego obrońcy ligi[55]. Stał się on też pierwszym graczem w historii NBA, który był liderem ligi w zbiórkach i blokach dwa razy z rzędu[55]. W trakcie playoffs, Magic pokonali w czterech meczach zarównoCharlotte Bobcats iAtlantę Hawks, odpowiednio w pierwszej i drugiej rundzie[56]. W drodze do finałów NBA, Magic znów trafili na Boston Celtics, w starciu z którymi przegrali pierwsze trzy mecze, wygrywając dwa następne, lecz ostatecznie ulegli im w szóstym meczu[57].
W sezonie regularnym 2010–2011, Howard notował rekordowe w karierze średnie w punktach i skuteczności z gry, jednak Magic nie byli w stanie czwarty rok z rzędu zwyciężyć wswojej dywizji[58]. Wygrali jąMiami Heat[59], a Magic z wynikiem 52 zwycięstw zakończyli sezon na czwartym miejscu wkonferencji wschodniej[60]. Jednakże przegrali oni już w pierwszej rundzie playoffs zAtlantą Hawks[61]. W tymże sezonie, Howard był liderem ligi w liczbiefauli technicznych, kończąc też jedno spotkanie będąc wyrzuconym z boiska po dwóch takowych faulach[62]. Po zakończeniu rozgrywek zajął drugie miejsce w głosowaniu naMVP sezonu[63].
Ze względu nalokaut w NBA, sezon regularny 2011–2012 został skrócony do 66 spotkań[64]. Niedługo po zakończeniu lokautu, Howard, który miał w kontrakcie zapisaną klauzule zezwalająca mu na zostanie po zakończeniu sezonuwolnym agentem, zażądał wymiany doNew Jersey Nets,Los Angeles Lakers lubDallas Mavericks[65]. Howard stwierdził, że choć pozostanie wOrlando byłoby dla niego korzystne, to zarząd Magic nie robił nic aby umożliwić mu walkę o mistrzostwo NBA[66].
Podczas gdy w opinii publicznej trwały dyskusje na temat jego przyszłości[67], w meczu przeciwkoGolden State Warriors, Howard stawał na liniirzutów wolnych rekordowe 39 razy. Rozpoczynał mecz trafiając średnio tylko 42 procent tychże rzutów i łącznie sześćdziesiąt procent w całej karierze. Warriorscelowo faulowali Howarda, wiedząc o jego słabej skuteczności, dzięki czemu pobił on rekord 34 oddanych rzutów wolnych należący doWilta Chamberlaina od 1962 (Shaquille O’Neal oddał również 39 rzutów wolnych w drugim meczu finałów NBA 2000)[68]. Howard trafił 21 z 39 prób, kończąc zwycięski dla Magic 117-109 mecz z wynikiem 45 punktów i 23 zbiórek[68]. W dniu 24 stycznia 2012, Howard został najlepszym strzelcem w historiiMagic, pobijając poprzedni rekord 10 650 punktów należący doNicka Andersona[69].
Dzień przed zakończeniem okresu transferowego sezonu NBA 2011–2012, Howard oficjalnie zrzekł się praw do rezygnacji z kończącego się sezon później kontraktu i zobowiązał się pozostać w Magic w sezonie 2012–2013[70]. Wcześniej też prosił od transfer doNew Jersey Nets, przez co Magic byli gotowi wymienić go do Nets, gdyby nie zrezygnował on z klauzuli, aby nie stracić go latem jako wolnego agenta[71]. W dniu 19 kwietnia 2012, agent Howard stwierdził, że podda się on operacji kręgosłupa, wyeliminowującej go z gry w reszcie sezonu 2011–2012 oraz zIgrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie[72]. W trakcie przygotowań do następnego sezonu, Howard ponownie zażądał wymiany do Nets, mówiąc, że po sezonie 2012–2013 na pewno nie przedłuży z kontraktu z Orlando Magic[73][74].
.JPG)
10 sierpnia 2012Magic postanowili oddać go doLos Angeles Lakers, w wymianie która objęła takżePhiladelphię 76ers iDenver Nuggets[75]. Na oficjalnej konferencji prasowej Howarda, została opublikowana jego nowa koszulka z numerem 12, tym samym, który nosił w Magic[76]. Po tym wydarzeniu fani Magic zaczęli masowo palić koszulki z nazwiskiem Howarda[77].
Howard nie uprawiał koszykówki po swojej kwietniowej operacji przez kolejnych sześć miesięcy i do sezonu 2012/13 przystępował po zaledwie czterech tygodniach obozu treningowego i przygotowania przedsezonowego[78]. Mimo występu w tylko dwóch meczach przedsezonowych, był w stanie grać w meczu otwierającym sezon, przeciwkoDallas Mavericks. Zdobył w nim 19 punktów i miał 10 zbiórek, ale trafił tylko 3 z 14 rzutów osobistych i musiał zejść z boiska za sześć fauli, a Lakers przegrali 99-91[79]. Po pierwszych pięciu spotkaniach, z których drużyna zLos Angeles wygrała tylko jedno, zwolniony został trenerMike Brown[80], a na jego miejsce wybranoMike’a D’Antoniego[81]. 4 stycznia 2013 Howard nabawił się kontuzji prawego barku podczas przegranego meczu 112-105 z lokalnymi rywalami,Los Angeles Clippers, przy starciu zCaronem Butlerem[82]. Mimo kontuzji, zagrał w kolejnym meczu, przeciwkoDenver Nuggets, w którym wyrównał swój rekord kariery pod względem zebranych piłek (26 zbiórek)[83]. Opuścił jednakże trzy kolejne mecze z powodu tej kontuzji[84]. W połowie sezonu Lakers notowali rozczarowujący bilans 17-24[85]. Zdobywał 17,1 punktu przy 58,2% skuteczności, 12,3 zbiórki i 2,5 bloku, ale też 3,6 fauli i 3,2 straty na mecz, przy celności 50,2% z linii rzutów osobistych[86].
Howard był niezadowolony z powodu otrzymywania zbyt małej ilości podań oraz czuł, żeKobe Bryant rzuca za dużo[87]. W spotkaniu przeciwko Memphis Grizzlies, zdobył tylko 2 punkty i cztery zbiórki w 14 minut, przed odnowieniem się kontuzji ramienia[88]. Powrócił w kolejnym meczu, bez żadnych widocznych efektów kontuzji[89]. 30 stycznia, przez odnowioną kontuzję, musiał opuścić boisko w starciu zPhoenix Suns[90]. Opuścił trzy kolejne mecze[91]. Bryant stwierdził, że Howard „martwi się za bardzo” i [Howard] „nie chce nikogo zawieść” i naciskał na niego, by grał pomimo bólu, kiedyPau Gasol był poza grą z kontuzją prawej stopy[92][93]. Po raz kolejny został wybrany do udziału w Meczu Gwiazd[94], w którym zdobył 9 punktów i miał 7 zbiórek[95].
Podczas przerwy spowodowanej przez Mecz Gwiazd, Howard postanowił poświęcić się by mieć lepszą drugą połowę sezonu[96]. Przeszedł na zdrowszą dietę, eliminując z niej cukry, by być w lepszej kondycji, do ustabilizowania wysokiego poziomu gry w obronie i grania preferowanych przez D’Antoniego zagrańpick and roll[97]. Po Weekendzie Gwiazd wyglądał bardziej świeżo[98]. 23 lutego, stwierdził, że wciąż nie jest nawet blisko swoich potencjalnych możliwości[99]. Lakers z dziesięciu kolejnych meczów po Weekendzie Gwiazd wygrali osiem, a Howard zdobywał w nich średnio 15,5 punktu, 14,8 zbiórki i 2,6 bloku[100]. W swoim pierwszym, po transferze, meczu w Orlando, 12 marca, trafił 25 na 39 rzutów osobistych, ustanawiając tym samym rekordy Lakers pod względem ilości celnych i oddanych rzutów za 1 punkt, oraz wyrównał swój rekord NBA w tej drugiej kategorii[101]. 27 marca, w występie przeciwkoMinnesota Timberwolves, Howard został pierwszym graczem, odShaquille’a O’Neala z sezonu 1996/97, który zdobył przynajmniej 25 punktów, 15 zbiórek, 5 przechwytów i 5 bloków[102]. Lakers ostatecznie zajęli siódme miejsce w konferencji Wschodniej i awansowali do fazy play-off[103]. Tam jednak, bez kontuzjowanego Bryanta, odpadli w pierwszej rundzie, przegrywając zSan Antonio Spurs 4-0[104]. W meczu nr 4, Howard został wyrzucony z boiska za dwa faule techniczne[105].
Howard zakończył sezon z najniższą średnią zdobywanych punktów od swojego drugiego roku w NBA oraz, drugi sezon z rzędu, trafiał poniżej 50% rzutów osobistych[106]. Był jednak liderem ligi pod względem zbiórek na mecz[107] i został sklasyfikowany na drugim miejscu pod względem celności rzutów z gry[108]. Mimo powrotu po operacji pleców, Howard opuścił zaledwie sześć meczów, wszystkie z powodu kontuzji barku[106]. Został wybrany dotrzeciej piątki NBA[109]. Po sezonie został wolnym agentem i mógł otrzymać maksymalny kontrakt od Lakers na pięć lat, warty 118 milionów dolarów, lub od innej drużyny, na cztery lata, warty 88 milionów[106].
Na początku lipca 2013, Howard spotkał się z przedstawicielami Lakers,Dallas Mavericks,Houston Rockets,Golden State Warriors iAtlanta Hawks[110][111]. 13 lipca 2013 oficjalnie podpisał kontrakt z Rockets[112]. Po podjęciu przez niego decyzji, jego były kolega z drużyny,Steve Nash powiedział, że Howard nigdy nie chciał być Jeziorowcem[113]. W swoim pierwszym meczu, przeciwkoCharlotte Bobcats, Howard zdobył 17 punktów i miał 26 zbiórek, przez co wyrównał rekord kariery, oraz dwa bloki[114]. 4 czerwca 2014 został wybrany do drugiej piątkiAll-NBA Team za sezon 2013/14[115].
12 lipca 2016 jako wolny agent podpisał trzyletni kontrakt z zespołemAtlanta Hawks na kwotę 70,5 miliona dolarów[116]. 20 czerwca 2017 w wyniku wymiany trafił do zespołuCharlotte Hornets[117]. 6 lipca 2018 został wysłany doBrooklyn Nets w zamian zaTimofieja Mozgowa, prawa doHamidou Diallo, wybór II rundy draftu 2021 oraz zobowiązania gotówkowe[118]. Następnie, jeszcze tego samego dnia został zwolniony[119]. 11 lipca 2018 został zawodnikiemWashington Wizards[120]. 6 lipca 2019 trafił w wyniku wymiany doMemphis Grizzlies[121]. 24 sierpnia został zwolniony[122]. Howard wystąpił w zaledwie 9 spotkaniachWashington Wizards. 29 sierpnia 2019 Howard podpisał niegwarantowaną umowę zLos Angeles Lakers[123].
21 listopada 2020 zawarł kontrakt zPhiladelphia 76ers[124]. 6 sierpnia 2021 po raz kolejny w karierze dołączył do Los Angeles Lakers[125].
Stan na 16 października 2023, na podstawie[126], o ile nie zaznaczono inaczej.
Mistrz NBA (2020)| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
| FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
| RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
| BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz | ||
Na podstawieBasketball-Reference.com(ang.)
Stan na koniec sezonu 2023/24
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2004/05 | Orlando | 82 | 82 | 32,6 | 52,0% | 0,0% | 67,1% | 10,0 | 0,9 | 0,9 | 1,7 | 12,0 |
| 2005/06 | Orlando | 82 | 81 | 36,8 | 53,1% | 0,0% | 59,5% | 12,5 | 1,5 | 0,8 | 1,4 | 15,8 |
| 2006/07 | Orlando | 82 | 82 | 36,9 | 60,3% | 50,0% | 58,6% | 12,3 | 1,9 | 0,9 | 1,9 | 17,6 |
| 2007/08 | Orlando | 82 | 82 | 37,7 | 59,9% | 0,0% | 59,0% | 14,2 | 1,3 | 0,9 | 2,1 | 20,7 |
| 2008/09 | Orlando | 79 | 79 | 35,7 | 57,2% | 0,0% | 59,4% | 13,8 | 1,4 | 1,0 | 2,9 | 20,6 |
| 2009/10 | Orlando | 82 | 82 | 34,7 | 61,2% | 0,0% | 59,2% | 13,2 | 1,8 | 0,9 | 2,8 | 18,3 |
| 2010/11 | Orlando | 78 | 78 | 37,6 | 59,3% | 0,0% | 59,6% | 14,1 | 1,4 | 1,4 | 2,4 | 22,9 |
| 2011/12 | Orlando | 54 | 54 | 38,3 | 57,3% | 0,0% | 49,1% | 14,5 | 1,9 | 1,5 | 2,1 | 20,6 |
| 2012/13 | L.A. Lakers | 76 | 76 | 35,8 | 57,8% | 16,7% | 49,2% | 12,4 | 1,4 | 1,1 | 2,4 | 17,1 |
| 2013/14 | Houston | 71 | 71 | 33,7 | 59,1% | 28,6% | 54,7% | 12,2 | 1,8 | 0,8 | 1,8 | 18,3 |
| 2014/15 | Houston | 41 | 41 | 29,8 | 59,3% | 50,0% | 52,8% | 10,5 | 1,2 | 0,7 | 1,3 | 15,8 |
| 2015/16 | Houston | 71 | 71 | 32,1 | 62,0% | 0,0% | 48,9% | 11,8 | 1,4 | 1,0 | 1,6 | 13,7 |
| 2016/17 | Atlanta | 74 | 74 | 29,7 | 63,3% | 0,0% | 53,3% | 12,7 | 1,4 | 0,9 | 1,2 | 13,5 |
| 2017/18 | Charlotte | 81 | 81 | 30,4 | 55,5% | 14,3% | 57,4% | 12,5 | 1,3 | 0,6 | 1,6 | 16,6 |
| 2018/19 | Washington | 9 | 9 | 25,6 | 62,3% | – | 60,4% | 9,2 | 0,4 | 0,8 | 0,4 | 12,8 |
| 2019/20 | L.A. Lakers | 69 | 2 | 18,9 | 72,9% | 60,0% | 51,4% | 7,3 | 0,7 | 0,4 | 1,1 | 7,5 |
| 2020/21 | Philadelphia | 69 | 6 | 17,3 | 58,7% | 25,0% | 57,6% | 8,4 | 0,9 | 0,4 | 0,9 | 7,0 |
| 2021/22 | L.A. Lakers | 60 | 27 | 16,2 | 61,2% | 53,3% | 65,8% | 5,9 | 0,6 | 0,6 | 0,6 | 6,2 |
| Razem | 1242 | 1078 | 31,8 | 58,7% | 21,4% | 56,7% | 11,8 | 1,3 | 0,9 | 1,8 | 15,7 | |
| Mecze Gwiazd | 8 | 6 | 23,3 | 64,2% | 15,4% | 45,0% | 8,8 | 1,5 | 0,6 | 1,1 | 12,1 | |
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007 | Orlando | 4 | 4 | 41,8 | 54,8% | – | 45,5% | 14,8 | 1,8 | 0,5 | 1,0 | 15,3 |
| 2008 | Orlando | 10 | 10 | 42,1 | 58,1% | – | 54,2% | 15,8 | 0,9 | 0,8 | 3,4 | 18,9 |
| 2009 | Orlando | 23 | 23 | 39,3 | 60,1% | 0,0% | 63,6% | 15,3 | 1,9 | 0,9 | 2,6 | 20,3 |
| 2010 | Orlando | 14 | 14 | 35,5 | 61,4% | – | 51,9% | 11,1 | 1,4 | 0,8 | 3,5 | 18,1 |
| 2011 | Orlando | 6 | 6 | 43,0 | 63,0% | 0,0% | 68,2% | 15,5 | 0,5 | 0,7 | 1,8 | 27,0 |
| 2013 | L.A. Lakers | 4 | 4 | 31,5 | 61,9% | – | 44,4% | 10,8 | 1,0 | 0,5 | 2,0 | 17,0 |
| 2014 | Houston | 6 | 6 | 38,5 | 54,7% | – | 62,5% | 13,7 | 1,8 | 0,7 | 2,8 | 26,0 |
| 2015 | Houston | 17 | 17 | 33,8 | 57,7% | – | 41,2% | 14,0 | 1,2 | 1,4 | 2,3 | 16,4 |
| 2016 | Houston | 5 | 5 | 36,0 | 54,2% | 0,0% | 36,8% | 14,0 | 1,6 | 0,8 | 1,4 | 13,2 |
| 2017 | Atlanta | 6 | 6 | 26,2 | 50,0% | – | 63,2% | 10,7 | 1,3 | 1,0 | 0,8 | 8,0 |
| 2020 | L.A. Lakers | 18 | 7 | 15,7 | 68,4% | 50,0% | 55,6% | 4,6 | 0,5 | 0,4 | 0,4 | 5,8 |
| 2021 | Philadelphia | 12 | 0 | 12,4 | 53,3% | 0,0% | 60,0% | 6,3 | 0,7 | 0,2 | 0,5 | 4,7 |
| Razem | 125 | 102 | 31,6 | 58,9% | 14,3% | 54,8% | 11,8 | 1,2 | 0,8 | 2,0 | 15,3 |
5 marca 2006 Howard dołączył doreprezentacji Stanów Zjednoczonych na lata 2006–2008, z którą, w ramach przygotowań przedMistrzostwami Świata w Japonii, wygrał wszystkie z pięciu rozgrywanych meczów[4]. Na owych mistrzostwach zdobyli zaś brązowy medal, a Howard we wszystkich dziewięciu spotkaniach wyszedł w pierwszej piątce[4].
PodczasMistrzostw Ameryki w 2007 reprezentacja USA wygrała dziesięć spotkań i tym samym złoty medal, czym zapewniła sobie kwalifikację naIgrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008)[138]. Howard ośmiokrotnie znajdował się w pierwszej piątce, zdobywając średnio 10 punktów i 5,3 zbiórki na mecz, będąc też liderem zespołu w skuteczności rzutów z gry, z wynikiem 81,4 procent[138]. W finałowym meczu nadArgentyną trafił wszystkie ze swoich siedmiu rzutów, notując 20 punktów[139].
W 2008 był jednym z dwunastu członków reprezentacji Stanów Zjednoczonych naIgrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008), która zdobyła złoty medal, wygrywając wszystkie mecze[140]. W spotkaniach tych Howard zdobywał średnio 10,9 punktu i 5,8 zbiórki na mecz[140].
Howard był także początkowo w składzie reprezentacji Stanów Zjednoczonych naIgrzyska Olimpijskie w Londynie (2012)[141], jednak z powodu kontuzji[142], na owe igrzyska ostatecznie nie pojechał[143].
Jego ojciec – Dwight Sr był policjantem policji stanowej, pracując przy tym jako dyrektor sportowy w Southwest Atlanta Christian Academy[5]. Związek ze sportem miała również matka Howarda – Sheryl, która grała w drużynie koszykarskiej podczas studiów w Morris Brown College[5].
Zanim został wybrany wdrafcie NBA 2004, twierdził, że chce„chwalić imię Boga w lidze NBA i na całym świecie”[144]. W 2004 wspólnie z rodzicami założył fundację The Dwight and Sheryl Howard Foundation, zajmującą się prowadzeniem zajęć pozalekcyjnych dla dzieci oraz organizowaniem obozów koszykarskich[145]. W 2009 Howard znalazł się na liście dziesięciu nominowanych do Jefferson Awards – nagrody przyznawanej m.in. sportowcom za działalność charytatywną[146].
18 listopada 2007 urodził się syn Howarda i jego byłej już wówczas partnerki, a zarazem tancerki Orlando Magic – Royce Reed[147]. W 2010 Howard złożył pozew o zasądzenie od Reed zadośćuczynienia w wysokości 551 606,74 dolarów z tytułu naruszenia dóbr osobistych (zniesławienia), twierdząc, że dyskredytowała go ona za pomocą Twittera i podczas jej występów w programie o żonach koszykarzy[148]. Ostatecznie doszli oni jednak do porozumienia[149].
| Informacje w projektach siostrzanych |
 Wiadomości wWikinews |
|
|
|
|
|
| Mężczyźni |
|
|---|---|
| Kobiety |
|
|
|
| Koszykarze |
|
|---|---|
| Koszykarki |
|
| Mężczyźni |
|
|---|---|
| Kobiety |
|
|
| mężczyźni |
|
|---|---|
| kobiety |
|
