Dwór od południowego zachodu | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Miejscowość | |||
| Typ budynku | dwór | ||
| Styl architektoniczny | |||
| Ukończenie budowy | przełom XVI i XVII w. | ||
| Ważniejsze przebudowy | XVIII i XX w. | ||
Położenie na mapie gminy Lądek-Zdrój | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |||
| |||
Dwór w Radochowie – zabytkowydwór wRadochowie –wsi wPolsce, wwojewództwie dolnośląskim, wpowiecie kłodzkim, wgminie Lądek-Zdrój
Obiekt wzniesiony na przełomie XVI i XVII w., był przebudowany w XVIII i XX w. Remontowany w latach 1964–1965 i 1977–1978, obecnie jest własnością prywatną.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest zespół dworski, w którym zabytkami są: dwór, nr rejestru 182/754 z 27.09.1960 oraz park, numer rejestru 190/674/WŁ z 4.10.1977[1].
Renesansowy dwór w Radochowie wzniesiony został na przełomie XVI i XVII wieku jako własność rodziny Pannwitzów, potem należał do Haugwitzów. W 1634 właścicielem był płk Neuhaus (Nayhauß(inne języki)); w 1765 hrabia Neuhauss; w 1787 hr. Ignatz von Neyhaus. Przebudowano go w końcu XVIII i na początku XX wieku. W 1945 roku budynek został zniszczony i w kolejnych latach niszczał. W latach 1964–1965 rozpoczęto prace remontowe, w trakcie których wykonano nowe stropy i więźbę dachową, dach pokrytogontem. W latach 1977–1978 rozpoczęto prace adaptacyjne na ośrodek wczasowy, jednak nie zostały one dokończone. Kilka lat później próbowano bez powodzenia urządzić we dworze dom wycieczkowy PTTK[2]. Obecnie obiekt jest własnością prywatną[3].
Dwór jest dwuskrzydłowym założeniem, nakrytym równoległymi dachami z bogato zdobionym szczytem wolutowym. Mocno zniszczony dwór jest krytygontem. Zachowały sięsklepienia kolebkowe w parterze,portalrenesansowy i kamienne opaski okienne. Na elewacji zachowały się pozostałości dekoracjisgraffitowej. Obok znajduje się baszta, zabudowania gospodarcze i budynek mieszkalny dla służby. Pozostałości malowniczego parku otoczone są resztkami kamiennego muru z bramą[2]. Po drugiej stronie rzeki stoi figura św.Jana Nepomucena z 1732na gruszkowatymcokole opatrzonym herbem fundatora – hrabiego de Neynaus – ichronostychem[4]. Rzeka w tym miejscu zmieniła koryto w czasie powodzi 1997 i pozostawiła prowadzącą donikąd metalową kładkę nad starym korytem.