Ten artykuł dotyczy czeskiego klubu piłkarskiego założonego w 1948 r.. Zobacz też:inny klub noszący taką nazwę.| Pełna nazwa | FK Dukla Praha | ||
|---|---|---|---|
| Państwo | |||
| Siedziba | |||
| Data założenia | 1 października 1948 | ||
| Data rozwiązania | 1996 | ||
| I zespół | |||
| Stadion | |||
| |||
Dukla Praga – pierwotnieczechosłowacki następnieczeski klub sportowy z siedzibą wPradze, założony 1 października 1948. 11-krotny mistrz Czechosłowacji i 9-krotny zdobywca pucharu Czechosłowacji, w sezonie 1966/67 półfinalistaPEMK, a w sezonie 1986/87 półfinalistaPEZP. Rozwiązany w 1996 roku.
Klub został założony przez armię czeską 1 października 1948 pod nazwąATK (Armádní tělovýchovný klub – Wojskowy Klub Wychowania Fizycznego). Drużyna natychmiast otrzymała szansę awansu do I ligi w meczu przeciwko MZK Pardubice. W swoim pierwszym ligowym sezonie ATK przegrał z przyszłym mistrzemSlavią Praga 2:8, jednak ostatecznie w 14-zespołowej lidze uplasował się na 8. miejscu. Wojskowy klub ściągał do siebie innych zawodników z sąsiednich drużyn stołecznych, istotnie je osłabiając. Z tego powodu, sztucznie stworzona Dukla nigdy nie była zbyt popularnym klubem w Pradze. Piłkarsko często była najlepsza, popularnością była dopiero piąta w stolicy zaSpartą, Slavią,Bohemians iVictorią Žižkov. Oliwy do ognia dolewał fakt, że inne tradycyjne kluby – głównie Slavia i Victoria, były niszczone, a Dukla była pupilkiem władz.
W 1952 r. ATK zdobył puchar Czechosłowacji pokonując w finale klub Škoda Hradec Králové 4:3. W 1953 r. klub zmienił nazwę naÚDA (Ústřední dům armády). Sezon ten był dla klubu niezwykle udany – klub na 13 meczów w lidze przegrał tylko jeden (grano systemem każdy z każdym po jednym meczu) i pierwszy raz został mistrzem Czechosłowacji. W okresie tym najwybitniejszymi graczami klubu byli: Ota Hemele, Václav Pavlis, Karol Dobay, Ladislav Přáda,Ladislav Novák, Rudolf Kučera i inni.
W końcu w 1956 r. klub otrzymał nazwęDukla Praga na pamiątkębitwy oPrzełęcz Dukielską podczasII wojny światowej. Jeszcze w tym samym roku drużyna zdobyła mistrzostwo Czechosłowacji z przewagą 5 punktów nadSlovanem Bratysława. W bezpośrednim spotkaniu Dukla rozgromiła 9:0 trzeciego w końcowej tabeliSpartaka Praga Sokolovo.
Kolejny tytuł mistrza Czechosłowacji zdobyty został w sezonie 1957/58. Drugi w tabeli klub Spartak Praha Sokolovo miał jedynie gorszą różnicę bramową. W swoim debiucie wPucharze Mistrzów Dukla do 1/8 finału awansowała bez gry. Tu jednak skończyło się szczęście, gdyż los przydzielił mistrzom Czechosłowacji arcytrudnego rywala –Manchester United. NaOld Trafford 20 listopada 1957 zespół z Pragi przegrał zdecydowanie 0:3. Rozegrany 4 grudnia rewanż w Pradze zakończył się zwycięstwem Dukli 1:0. Awansowali Anglicy, a dla drużyny czechosłowackiej jedynym pocieszeniem był fakt pokonania renomowanego rywala oraz radość z pierwszego zwycięstwa w Pucharze Mistrzów. Pierwszego gola w europejskich pucharach zdobył dla Dukli Milan Dvořák (w 17 minucie meczu). Później klub spisywał się w lidze bardzo dobrze, regularnie plasując się w pierwszej trójce.
Pierwsze tytuły drużyna zdobyła, gdy zespołem kierował trener Karel Kolský. W 1961 r. pieczę nad zespołem przejąłJaroslav Vejvoda i jeszcze w tym samym roku Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając 4 punktami drugi w tabeli ČH Bratislava. Ponadto klub dotarł do finału pucharu Czechosłowacji, gdzie pokonał 3:0Dynamo Žilina i zdobył pierwszą w swych dziejach podwójną koronę. Mistrzostwo w 1961 r. było początkiem mistrzowskiej serii, w której w latach 1961-1964 klub zdobył tytuł mistrza cztery razy z rzędu.
Kluczowy gracz środka pola Dukli,Josef Masopust, wybrany został w Europie piłkarzem roku 1962 po zdobyciu przezreprezentację Czechosłowacjiwicemistrzostwa świata w Chile.
WPEMK Dukla w 1962 r. dotarła do ćwierćfinału, gdzie uległaTottenhamowi Hotspur (1:0 u siebie i 1:4 wLondynie). W 1963 r. piłkarze Dukli drugi raz z rzędu dotarli do ćwierćfinału, przegrywając tym razem zBenfiką (po porażce 1:2 wLizbonie 0:0 u siebie). W 1964 r. w walce o ćwierćfinał Dukla pokonała szykującego się do wielkiej międzynarodowej karieryGórnika Zabrze (po porażce 0:2 wZabrzu Prażanie wygrali u siebie 4:1). W ćwierćfinale Dukla niespodziewanie wysoko (0:4) uległa u siebieBorussii Dortmund. Odniesione zwycięstwo 3:1 wDortmundzie zatarło fatalne wrażenie z pierwszego meczu, jednak nie wystarczyło do awansu.
O sile Dukli w tamtych czasach może świadczyć fakt, że rezerwy klubu wygrały II ligę czechosłowacką w 1965 r. uzyskując prawo awansu do I ligi. Nie doszło do tego, gdyż według regulaminu rezerwy i pierwsza drużyna danego klubu nie mogły grać w tej samej lidze.
Dukla wygrała swoje ostatnie mistrzostwo w latach 60. w 1966 r. z bilansem: 13 zwycięstw, 7 remisów i 6 porażek, wyprzedzając w tabeli Spartę Praga. W drugiej połowie lat 60. klub trzykrotnie zdobył Puchar Czechosłowacji – w 1965, 1966 i 1969 r. Dukla potwierdziła swoją klasę w Pucharze Mistrzów, awansując aż do półfinału i eliminując po drodzeEsbjerg fB,RSC Anderlecht iAFC Ajax. Piłkarzy z Pragi powstrzymał dopiero mistrzSzkocji i późniejszy zwycięzca rozgrywekCeltic Glasgow (3:1, 0:0).
Czołowymi graczami Dukli byli w tym okresie:Ladislav Novák,Svatopluk Pluskal,Josef Masopust,Pavel Kouba,Jaroslav Borovička,František Šafránek i Václav Samek.
W 1961 r. Dukla została zaproszona doNowego Jorku by wziąć udział w 2. edycjiInternational Soccer League (w Czechosłowacji zwanyAmerický pohár). Dukla całe lato spędziła wStanach Zjednoczonych, grając mecze i w międzyczasie trenując w słynnymCentral Parku.
Drużyna rozegrała siedem meczów uzyskując następujące wyniki:
Najsilniejszą formacją drużyny był środek pola, gdzie graliSvatopluk Pluskal iJosef Masopust. Królem strzelców turnieju, a także najbardziej popularnym graczem wśród widzów Nowego Jorku, został Rudolf Kučera. Podstawowy skład klubu kierowanego przez trenera Vejvodę prezentował się następująco: Kouba – Šafránek, Čadek, Novák – Pluskal, Masopust – Brumovský, Vacenovský, Borovička, Kučera, Jelínek.
Finał to były dwa mecze zEvertonem. Po nerwowym początku, gdy Everton zmarnował przyznany mu rzut karny (który obronił Pavel Kouba) Dukla przejęła kontrolę przewyższając rywali wyszkoleniem technicznym i umiejętnością gry kombinacyjnej, doprowadzając do stanu 5:0. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Dukli 7:2. Także w rewanżu Dukla pokonała Everton – tym razem 2:0. Łącznie klub rozegrał w turnieju 9 meczów, z których 8 wygrał i 1 zremisował, zdobywając aż 39 bramek i tracąc 11.
Supremacja Dukli była tak bezdyskusyjna, że organizatorzy zdecydowali się utworzyć tzw.American Challenge Cup jako finałowy mecz następnej edycji International Soccer League, w których Dukla zaproszona została, by zagrać ze zwycięzcami fazy grupowej. Dukla wygrała trzy edycje American Challenge Cup z rzędu. W 1962 r. pokonałabrazylijskiAmerica Rio de Janeiro (1:1 i 2:1), w 1963 r.West Ham United (1:0 i 1:1), a w 1964 r.Zagłębie Sosnowiec (3:1 i 1:1)[1]. Jedynie w 1965 r. Dukla uległaPolonii Bytom (0:2 i 1:1).
Łącznie Dukla w International Soccer League i American Challenge Cup rozegrała 16 meczów, z których wygrała 11, zremisowała 4 i 1 raz przegrała osiągając bilans bramkowy 49:19.
Nie licząc 11. miejsca w 1971 r. (najgorsze miejsce Dukli od założenia klubu do sezonu 1992/93) zespół grał w czołówce mistrzostw ponownie kończąc na podium. Pomimo słabszej postawy w 1975 r. (9. miejsce), dwa lata później Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając drugi w tabeliInter Bratysława o 4 punkty. W tych latach Dukla mogła polegać na dwóch czołowych strzelcach, którymi byliLadislav Vízek iZdeněk Nehoda. Pomogli oni również Dukli zdobyć mistrzostwo Czechosłowacji w 1979 r.
Gdy w 1976 r. Czechosłowacja zdobyłamistrzostwo Europy, kluczowymi graczami zwycięskiego zespołu (opartego głównie na wicemistrzu CzechosłowacjiSlovanie Bratysława) byli grający w Dukli bramkarzIvo Viktor oraz Nehoda.
W latach 1969–1977 Dukla czterokrotnie grała w europejskich pucharach, odnosząc jedynie 4 zwycięstwa i dwukrotnie remisując. W 1979 r. ekipa znakomicie spisała się wPucharze UEFA. W pierwszych dwóch rundach wyeliminowałaLanerossi Vicenza (bez króla strzelców ligi włoskiej Paolo Rossiego) i Everton. Na własnym boisku rozgromiłaVfB Stuttgart (samobójczy gol Dietera Hoeneßa oraz bramki Vizka, Pelca i Gajdůška). Porażka wStuttgarcie 1:4 nie przeszkodziła w awansie do ćwierćfinału. Przeciwnikiem byłaHertha BSC – po wyjazdowym remisie 1:1 Dukla przegrała u siebie 1:2 i nie awansowała do półfinału. W następnych latach Dukla co roku brała udział w europejskich rozgrywkach, choć już bez takich sukcesów.
W 1982 r. Dukla zajęła pierwsze miejsce w lidze, a Vizek z 15 golami został królem strzelców. Rok wcześniej, w 1981 r. Dukla wygrała Puchar Czech i awansowała do finału Pucharu Czechosłowacji, gdzie rozgromiłaDuklę Bańska Bystrzyca 4:1 (dwie bramki Nehody i Vizka w drugiej połowie). Dukla rozpoczęła w ten sposób serię 6 kolejnych występów w finale Pucharu Czech. W okresie 1981–1985 trzy razy zdobyła Puchar Czechosłowacji.
Jako zdobywca narodowego pucharu Dukla zakwalifikowała się doPucharu Zdobywców Pucharów sezonu 1985/86. Po pokonaniucypryjskiego klubu AEL Limassol,szwedzkiegoAIK Fotboll i słynnejBenfiki Dukla dotarła do półfinału, gdzie nie dała radykijowskiemu Dynamo zOłehiem Błochinem, który, jak się potem okazało, zdobył puchar. W następnym roku Dukla w Pucharze UEFA wyeliminowałaBayer 04 Leverkusen by następnie odpaść w pojedynkach zInterem Mediolan. W kolejnym sezonie (1987/88)Puchar UEFA zdobył Bayer Leverkusen.
Zarówno krajowa, jak i międzynarodowa pozycja Dukli w końcu lat 80. była nieco słabsza, jednak czołowy napastnik klubuMilan Luhový dwukrotnie został królem strzelców ligi – w 1988 i 1989 r.
Najsłynniejszymi graczami Dukli tego okresu byli: Ivo Viktor, Ladislav Vízek, Zdeněk Nehoda, František Štambachr, Stanislav Pelc, Miroslav Gajdůšek, Luděk Macela, Karel Stromšík, Jan Fiala i Milan Luhový.
Jeszcze w 1990 r., poaksamitnej rewolucji, która obniżyła znaczenie armii, Dukla wygrała Puchar Czechosłowacji rozstrzygając trzy z ostatnich czterech spotkań rzutami karnymi. W następnym roku wyeliminowana została zPucharu Zdobywców Pucharów w II rundzie przezDynamo Kijów. Od początku lat 90. nastały dla klubu ciężkie czasy. Główni rywale, jak Sparta Praga, bez trudu znajdowali bogatych sponsorów. Dukla natomiast z powodu swej komunistycznej przeszłości miała z tym bardzo duże problemy. Klub pozostał w pierwszej lidze po rozwiązaniu Czechosłowacji. W sezonie 1993/94 Dukla wygrała tylko jeden mecz i z przyczyn finansowych spadła od razu aż do III ligi. Był to pierwszy spadek Dukli z I ligi w historii klubu. Najlepszymi graczami Dukli w tym okresie byli m.in.:Pavel Nedvěd,Karel Rada iGünter Bittengel.
Pochodzący ze Słowacji czeski przedsiębiorca Bohumil Ďuričko postanowił pomóc potężnemu niegdyś klubowi. Pierwszą jego decyzją był zakup w 1996 r. klubu FC Portal Przybram, który grał w tym czasie wII lidze czeskiej. Dzięki fuzji Dukla Praga zajęła miejsce klubu FC Portal Przybram w II lidze. Po roku Dukla wygrała drugą ligę i wróciła doI ligi. Jeszcze jako drugoligowiec dotarła do finałuPucharu Czech, gdzie uległa po dogrywce (zasada tzw. "złotej bramki") Slavii Praga. Zarząd klubu nie potrafił dojść do porozumienia zarmią, która była właścicielem klubowego stadionu Na Julisce, w konsekwencji czego klub przeniesiony został do miastaPrzybram, zmieniając przy tym nazwę naFC Dukla, potem naDukla Przybram iFK Marila Przybram. W tym okresie najlepszymi graczami byli:Václav Koloušek,Antonín Kinský oraz weteranmistrzostw świata 1990Ivo Knoflíček.
Osobny artykuł:Dukla Praga w europejskich pucharach.
|
| Sezony |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kluby w sezonie 2025/2026 | |||||
| Byłe kluby ligi | |||||
| Zwycięzcy |
| ||||
| Inne | |||||
